Het verhaal dat Leon de Winter geschreven heeft is een opmerkelijke combinatie van verschillende verhaallijnen die in een apotheose bij elkaar komen : binnen een dag wordt de Stopera in Amsterdam opgeblazen, is er een vliegtuigkaping op Schiphol en worden kinderen in een school gegijzeld. De personages die opgevoerd worden zijn fictieve romanpersonages maar ook 'bekende Nederlanders' zoals bijvoorbeeld Eva Jinek of Job Cohen. Het meest opmerkelijke personage is toch wel Theo van Gogh die een rol als beschermengel heeft en vanuit het voorportaal van de hemel goede daden moet verrichten. Right. Het is allemaal een beetje over de top, maar ach, het blijft een fictief verhaal en het leest lekker weg, zoals we gewend zijn van De Winter. Geestig is dat hij ook zichzelf opvoert in de roman, en hij heeft een behoorlijke rol. Een personage dat veel minder uit de verf komt is Nathan, de zoon van Sonja (de vrouw waarmee De Winter een relatie heeft). Aan het begin van het boek lijkt hij veel ouder dan hij is en daarna verandert zijn karakter in dat van een klein basisschooljongetje - te jong voor zijn leeftijd. Je inleven in de belevingswereld van een kind blijft lastig... Verder struikelde ik over de pagina's waarin het moslimidealisme beschreven wordt, taaie kost.
Eigenlijk is het verhaal compleet ongeloofwaardig, maar het is wel een fijn boek.
3/5
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.