donderdag 29 december 2016

De geniale vriendin

Deel 1 van Elena Ferrantes Napolitaanse romans. Dit eerste deel smaakt meteen naar meer. Wat een prachtig verhaal over een hechte vriendschap die soms uit balans lijkt. Maar deze vriendinnen vinden elkaar altijd weer omdat ze elkaar begrijpen en aanvullen. Het verhaal speelt zich af in een volkse wijk in Napels. Armoede, roddels, moord, de maffia, arbeiders ethos, scholing of het gebrek daaraan: het heeft allemaal zijn functie in het verhaal. Echt heel heel boeiend, vlot geschreven, maar toch heel mooi qua taal. Snel naar deel 2.

5/5

zondag 25 december 2016

De boekendief

Het boek van Markus Zusak is behoorlijk gehypet en dat begrijp ik wel. Het heeft alle ingrediƫnten voor een goede pageturner: de dood is de verteller, het speelt zich af tegen de achtergrond van de tweede wereldoorlog, de hoofdpersoon Liesl is een krachtig en dapper meisje, de familie die haar opneemt is bijzonder, moeder Rosa is een 'saumensch' en vader Hans een lieve zachte man die Liesl vertrouwen weet te winnen, een onderduiker, een mysterieuze burgmeestersvrouw, (...). Toch wringt er iets, en dat is voornamelijk de stijl. Het taalgebruik rammelt en de vooruitkijkjes vond ik niet zo, en de dood die zich tot de lezer richt. Mwoah. Toch heb ik het boek met veel plezier gelezen.

3/5

zondag 11 december 2016

De greppel

Heerlijk 100% Koch! De greppel is onmiskenbaar een boek van Herman Koch. Vlotte schrijfstijl, herkenbaar in Amsterdam gesitueerd, vileine humor, actuele thematiek, bn-ers zijdelings opvoeren. Ik vind het fantastisch. Genoten heb ik dan ook met volle teugen van deze nieuwste Koch. Jammer dat het uit is. En jammer dat het einde je ietwat verdwaasd achter laat.

4/5

dinsdag 6 december 2016

In het licht van wat wij weten

Na maanden worstelen is het ein-de-lijk uit. Wat een onmogelijk boek. Het gaat eigenlijk  nergens over en tegelijkertijd heeft Zia Haider Rahman een beeld van bijna alles willen schetsen. Het verhaal begint met twee vrienden die elkaar na lange tijd weer ontmoeten. Zafar vertelt zijn levensverhaal (oh nee toch maar half, want er zijn ook opschrijfboekjes?!) Het boek is niet te volgen, de perspectiefwisselingen zijn onduidelijk, het is saai, gaat van hot naar her en het brengt je van een arm gezin in Bangladesh naar de militaire kazerne in Afghanistan, via Amerika naar prestigieuze universiteiten in Engeland. Onduidelijke personages worden ten tonele gevoerd, totaal onduidelijk wat hun rol of functie in het verhaal is, we zijn getuige van een onmogelijke liefde, een jaloerse (?) moeder en het eindigt met niks. Zeer vermoeiend zijn ook de vele passages/spreuken die aan het begin van de hoofdstukken uit andere boeken geleend zijn om het thema in te luiden.
NIET AAN BEGINNEN.

1/5