Klein land

In Frankrijk is Klein land van Gaël Faye enthousiast ontvangen. Faye vertelt over zijn (?) jeugd in Burundi met zijn Franse vader en Rwandese moeder. Moeder is gevlucht uit Rwanda vanwege politieke spanningen. Als lezer heb je niet meteen door waarom dit boek zo goed gerecenseerd is. Het bestaat uit kleine hoofdstukjes die niet altijd samenhangen en ervoor zorgen dat je er niet meteen in mee gezogen wordt. Maar op het moment dat de burgeroorlog uitbreekt en de Tutsi's en de Hutu's elkaar uitmoorden, weet Faye je mee te nemen. De gruwelen worden ontzettend mooi beschreven, fluweel, las ik ergens. Dat is de juiste beschrijving. De laatste hoofdstukken heb ik ademloos gelezen. Gruwelijk mooi.

4/5

De acht bergen

Een boek dat zo lang in de top 10 van de best verkochte boeken staat, maakt nieuwsgierig. Het boek van Paolo Cognetti is dan ook bijzonder. Het is een redelijk saai boek waar niet zoveel gebeurt, Cognetti wijdt pagina's aan de beschrijving van de door de hoofdpersonen zo geliefde bergen. Maar toch wil je doorlezen. Het is blijkbaar zo pakkend, dat je lekker weg droomt en in de bergen bent. Soms raakt een passage een verkeerde snaar, zoals de passage waarin Pietro aan de beklimming van een berg begint en op de top een blik vindt waarin een schrift zit. In dat schrift schrijven klimmers die de tocht volbracht hebben een paar woorden als herinnering. Pietro bladert in het schrift zonder te weten waar hij naar op zoek is? Hmmm, lijkt me wat ongeloofwaardig. Los van een aantal van dit soort foutjes, fijn boek.

4/5

Mijn allerliefste schat

De titel doet een beetje zoetsappig aan, maar dat is allesbehalve de toon van het boek. Wat een enorm heftig boek. Soms vond ik het relaas over een incestueuze relatie tussen vader en dochter echt te schokkend om door te lezen. De gewelddadige relatie staat in schril contrast met de vele weelderige zinnen die gewijd zijn aan de natuur. De twee leven dicht bij de natuur en zijn grotendeels zelfvoorzienend. Gabriel Tallents roman vliegt wat mij betreft de bocht uit op het moment dat er ineens een jong meisje haar intrede doet bij het 'gezin'. Het einde is zeer heftig - dit kon niet goed aflopen. De laatste hoofdstukken kunnen wel weggelaten worden, die zijn erg saai.

3/5

Vaderland

Fernando Aramburu heeft een schitterend boek geschreven. Ondanks de omvang ben je er snel doorheen, het leest prettig door de korte hoofdstukken die vanuit verschillende perspectieven het verhaal belichten. Het draait allemaal om 2 gezinnen, goed bevriend met elkaar totdat de middelste zoon van één van de gezinnen zich aansluit bij de militante tak van de ETA. Pijnlijk fascinerend hoe dat alles op scherp zet. De moeders van de gezinnen zijn taaie dames met een ijzeren wil die zichzelf en hun gezin overeind proberen te houden in lastige omstandigheden. Ademloos gelezen.

5/5

Het labyrint der geesten

Het laatste deel in de lijvige serie over het mysterieuze kerkhof der boeken van Carlos Ruiz Zafón. Het is de dikste uit de serie, maar niet de beste. Het is en blijft een heerlijke serie die je meesleept in spannende verwikkelingen en intriges. Het boek vraagt je aandacht, de taal is rijk en laat zich niet snel lezen. Het laatste stuk, het verhaal van Julian vind ik niet zo sterk. Dat hoort er wel bij om de laatste raadsels te onthullen, maar had wat mij betreft sterker gekund. De laatste 50 pagina's voelen als huiswerk.

4/5