Zeven soorten honger

Weer eens tijd voor een Renate Dorrestein. Ook Zeven soorten honger bevatten de typerende snelheid, verhaallijnen, dialogen en spanning. Altijd lekker lezen en je afvragen waarom haar hoofdpersonen de dingen in de soep laten lopen. Deze keer speelt de roman zich af in een leefstijl-verander-kliniek in het hogere segment. De kliniek loopt wat minder dan gehoopt, er zijn wat spanningen/geheimen tussen het echtpaar dat de boel runt en de gasten en het personeel zorgen eveneens voor problemen. Jammer dat het zo abrupt afloopt, het lijkt wel of Dorrestein geen inspiratie had voor een betere afloop. 

3/5

De vlecht

Een internationale bestseller uit Frankrijk met goede recensies. Die wil ik lezen en binnen een dag al had ik het romandebuut van Laetitia Colombani uit. Het bestaat uit kleine hoofdstukjes waarin telkens één van de drie hoofdpersonen (bijzondere, sterke vrouwen) centraal staan. Het leest vlot, ongecompliceerd. Je wordt vrijwel meteen in de verhalen gezogen, en aan het einde worden de drie verhaallijnen letterlijk in elkaar gevlochten. Mooi gedaan. Lekker boek voor de kerstvakantie.

4/5

Het woud der verwachting

Toch wel fan van Hella Haasse, dus een nog ongelezen titel ter hand nemen. Het woud der verwachting is een dikke pil over het leven van Charles d'Orleans. Historisch absoluut interessant, maar tegelijkertijd zit daar ook de weerstand. Bij vlagen leest het boek als een roman, wanneer het hofleven of de liefdesperikelen aangestipt worden. Maar soms blijf je hangen, de vele namen, historische intriges, verschillende familiebelangen... Ik dwaalde en doolde af en toe. Soms voelde dit boek als huiswerk. Het is zeker interessant, waarschijnlijk moet je iets meer van goed gedocumenteerde historische romans houden dan ik. Ik heb me er in twee maanden doorheen geworsteld.

3/5

Wie heeft er wel een boek bij zich?

In dit sympathieke boekje zijn de colums die Johan Goossens schreef voor Het Parool. De meeste verhalen gaan over zijn docentschap op een ROC. Prachtige ervaringen die niet zelden heftig zijn. De emoties lopen hoog op en de problematiek zal menig docent in Nederland bekend voorkomen. Het ontbreken van spullen en motivatie is nog maar een klein euvel als je dat vergelijkt met de wereldse problemen die de schoolmuren binnenwandelen: druk & hoge verwachtingen van thuis, desinteresse & wantrouwen van ouders, gebroken gezinnen, wapens, leugens, ongewenste zwangerschappen, uithuwelijken en ga zo maar door. Ik heb genoten van Goossens openhartigheid, het leven voor de klas is soms echt niet leuk.

4/5

Patricia

Wat een weergaloos mooi verhaal heeft Peter Terrin geschreven. Vanaf de eerste zinnen word je het verhaal ingetrokken. Een jonge moeder gaat er op een goede dag vandoor en laat haar kind en man achter. Ze gaat op avontuur / op de vlucht en beleeft in de toegankelijke korte hoofdstukken bijzondere dingen. Ze bezoekt een oude vriendin, gaat langs bij haar vader en ziet daar haar opsporingsbericht op de schouw staan, ze wordt belaagd in een volkswijk en ontmoet een jonge fotograaf. De taal in dit juweeltje is prachtig, denk bijvoorbeeld aan zinnen als 'Zijn leven speelt zich af tussen de brievenbus en het tuinhuisje.' Zo mooi. Het boek verveelt geen seconde, leest als een trein en bevat heerlijke mysteriën. Fan van Terrin!

5/5

Een overbodige vrouw

Een overbodige vrouw is een bijzonder boek met een wonderlijk tempo. Rabih Alameddine vertelt het verhaal van een alleenstaande oudere vrouw in Beiroet. Ze is literair vertaalster en daar wringt voor mij de schoen een beetje. Om dat aspect kracht bij te zetten, doorspekt Alameddine het boek met citaten uit de wereldliteratuur. Knap, het zijn er veel, wat een belezen vrouw... maar het haalt voor mij de vaart uit het boek. Het levensverhaal van Aalida was voor mij de grote trekker van het boek, ze vertelt over familiaire omstandigheden en problemen, de oorlog, haar werk, haar woonsituatie en hoe ze zich in haar eentje redt. Zeer krachtig persoon, mooi uitgewerkt, maar jammer van het vele oponthoud.

3/5

Frank en wij: of de avonturen van een wonderlijk jongetje

De disclaimer op het boek was genoeg om te weten dat Julia Clairborne Johnson een echt chicklitboek afgeleverd heeft. 'Voor de liefhebbers van Rosie's project & Het wonderlijke voorval van de hond in de nacht'. Ik moet zeggen dat deze boeken véél beter waren. Het verhaal over Frank en zijn al even wereldvreemd moeder heeft niet veel om het lijf. Clairborne Johnson heeft zich uitgesloofd om vooral de excentrieke uitdossing van Frank weer te geven, maar ach... Lekker niks, het maakt je blij en laat je ontspannen. Geen big thing, wel een keer fijn.

2/5

Het enige verhaal

Een tweede kans voor Julian Barnes. Het vorige boek dat ik van hem gelezen heb, vond ik erg filosofisch. Dat is Het enige verhaal zeker ook wel. Het onderwerp is echter herkenbaar. Je eerste (en enige) grote liefde. Typetje Paul vertelt zijn liefdesverhaal met een veel oudere vrouw. Het begint naïef, maar een happy end zit er niet in. Barnes weet een aantal prachtige passages af te leveren, met name het stuk over 'verdrietige seks' is wonderschoon. Tegen het einde van het boek duurt het me toch allemaal wat te lang, 50 pagina's korter had gerust gekund. Lezing van een derde Barnes zal even op zich laten wachten.

3/5

De kathedraal van de zee

Ildefonso Falcones neemt je mee naar het Middeleeuwse Barcelona. In honderden bladzijden lees je het prachtige verhaal van Bernat en zijn zoon Arnau. Als horigen hebben ze nauwelijks rechten en worden door de rijken als minderwaardig gezien. Bernat en Arnau hebben een arm en ellendig leven. Het boek leest als een grote avonturenroman, soms is het wel wat zwart en vraag je je af: Kan echt niets de hoofdpersonen bewaard blijven? Desalniettemin geeft het boek een schitterend tijdsbeeld. Aanrader voor wie van historische romans houdt en voor wie graag verhalende boeken leest. Ik ben benieuwd naar het vervolg... De erfgenamen ga ik zeker lezen.

4/5

Klein land

In Frankrijk is Klein land van Gaël Faye enthousiast ontvangen. Faye vertelt over zijn (?) jeugd in Burundi met zijn Franse vader en Rwandese moeder. Moeder is gevlucht uit Rwanda vanwege politieke spanningen. Als lezer heb je niet meteen door waarom dit boek zo goed gerecenseerd is. Het bestaat uit kleine hoofdstukjes die niet altijd samenhangen en ervoor zorgen dat je er niet meteen in mee gezogen wordt. Maar op het moment dat de burgeroorlog uitbreekt en de Tutsi's en de Hutu's elkaar uitmoorden, weet Faye je mee te nemen. De gruwelen worden ontzettend mooi beschreven, fluweel, las ik ergens. Dat is de juiste beschrijving. De laatste hoofdstukken heb ik ademloos gelezen. Gruwelijk mooi.

4/5

De acht bergen

Een boek dat zo lang in de top 10 van de best verkochte boeken staat, maakt nieuwsgierig. Het boek van Paolo Cognetti is dan ook bijzonder. Het is een redelijk saai boek waar niet zoveel gebeurt, Cognetti wijdt pagina's aan de beschrijving van de door de hoofdpersonen zo geliefde bergen. Maar toch wil je doorlezen. Het is blijkbaar zo pakkend, dat je lekker weg droomt en in de bergen bent. Soms raakt een passage een verkeerde snaar, zoals de passage waarin Pietro aan de beklimming van een berg begint en op de top een blik vindt waarin een schrift zit. In dat schrift schrijven klimmers die de tocht volbracht hebben een paar woorden als herinnering. Pietro bladert in het schrift zonder te weten waar hij naar op zoek is? Hmmm, lijkt me wat ongeloofwaardig. Los van een aantal van dit soort foutjes, fijn boek.

4/5

Mijn allerliefste schat

De titel doet een beetje zoetsappig aan, maar dat is allesbehalve de toon van het boek. Wat een enorm heftig boek. Soms vond ik het relaas over een incestueuze relatie tussen vader en dochter echt te schokkend om door te lezen. De gewelddadige relatie staat in schril contrast met de vele weelderige zinnen die gewijd zijn aan de natuur. De twee leven dicht bij de natuur en zijn grotendeels zelfvoorzienend. Gabriel Tallents roman vliegt wat mij betreft de bocht uit op het moment dat er ineens een jong meisje haar intrede doet bij het 'gezin'. Het einde is zeer heftig - dit kon niet goed aflopen. De laatste hoofdstukken kunnen wel weggelaten worden, die zijn erg saai.

3/5

Vaderland

Fernando Aramburu heeft een schitterend boek geschreven. Ondanks de omvang ben je er snel doorheen, het leest prettig door de korte hoofdstukken die vanuit verschillende perspectieven het verhaal belichten. Het draait allemaal om 2 gezinnen, goed bevriend met elkaar totdat de middelste zoon van één van de gezinnen zich aansluit bij de militante tak van de ETA. Pijnlijk fascinerend hoe dat alles op scherp zet. De moeders van de gezinnen zijn taaie dames met een ijzeren wil die zichzelf en hun gezin overeind proberen te houden in lastige omstandigheden. Ademloos gelezen.

5/5

Het labyrint der geesten

Het laatste deel in de lijvige serie over het mysterieuze kerkhof der boeken van Carlos Ruiz Zafón. Het is de dikste uit de serie, maar niet de beste. Het is en blijft een heerlijke serie die je meesleept in spannende verwikkelingen en intriges. Het boek vraagt je aandacht, de taal is rijk en laat zich niet snel lezen. Het laatste stuk, het verhaal van Julian vind ik niet zo sterk. Dat hoort er wel bij om de laatste raadsels te onthullen, maar had wat mij betreft sterker gekund. De laatste 50 pagina's voelen als huiswerk.

4/5

't Jagthuys

't Jagthuys is een bijzonder boek dat bevolkt wordt door ietwat vreemde personages. In eerste instantie lijkt Vera, de seksueel zorgverlener het enige normale personage. Naarmate haar liefde voor haar door zijn moeder gepamperde cliënt groeit, vraag je je toch af of ze helemaal oké is. Het is een zeer boeiend boek dat veel te snel uit is. Geen alledaags thema, mooi hoe het verhaal uitgesponnen is, de hoofdpersonen zijn alle drie interessant. Niet in de laatste plaats Binnerts moeder Neeltje. 

5/5

De wafelfabriek

Bijzonder boek van Roman Helinski. Het boek begint kabbelend, je maakt kennis met de dames en de enkele heer die in een wafelfabriek werken. Totdat er op een dag een bijzondere werknemer in dienst treedt. Arka. Vanaf dat moment lijkt het een socialistisch sprookje te worden, maar dat loopt toch niet helemaal goed af, of juist wel. Het ligt eraan hoe je het bekijkt. Op het moment dat de tandenfee haar intrede doet, ben ik een beetje afgehaakt, too creepy. 

3/5

De zoon van de verhalenverteller

Het debuut van Pierre Jarawan is naar mijn mening erg gehypet. Het is een lekker verhalende roman, maar o zo voorspelbaar. Je voelt de ontknoping werkelijk mijlenver aankomen. Om nog wat body aan het verhaal te geven voegt Jarawan uitvoerige verhandelingen toe over de politieke geschiedenis van Libanon. Maar daarmee redt hij het verhaal niet, integendeel, het haalt de vaart eruit. 
Een lekker boek voor aan het zwembad, maar waarom het DWDD boekenpanel hier zo lyrisch over is, geen idee!

3/5

Zoon

Inmiddels de helft van Karl Ove Knausgards 'Mijn strijd' gelezen. Zoon is het 3e deel van de 6-delige serie. Waar deel 2 me toch erg tegenviel (veel gefilosofeer) is deel 3 een zalig boek. In rijke en gedetailleerde taal vertelt Karl Ove over zijn (?) jeugd, van kleine jongen tot puber. Een bundeling mooie en herkenbare jeugdherinneringen. Slowreading, weer een dikke pil maar de verzorgde taal laat geen snelle lezing toe.

4/5

Wat belangrijk is

In dit werkelijk prachtig geïllustreerde boekje is de afstudeerspeech van J.K. opgenomen, de speech voor de studenten aan Harvard. Een open verhaal dat bij vlagen snelle maar soms ook langzame lezing vraagt. Mooie woorden, leuk kadootje.

3/5

Odette Toulemonde et autres histoires

Aangenaam verrast door de liefdevolle en humoristische verhalen van Eric-Emmanuel Schmitt. Het plezier spat van de pagina's, originele wendingen, mooie verhalen over liefde en wat daar soms minder mooi aan is.

4/5

Van het westelijk front geen nieuws

Na het lezen van 'Een nacht in Lissabon' meer Erich Maria Remarque. Het rauwe 'Van het westelijk front geen nieuws' stond tijdens mijn middelbare school periode op de lijst met gelezen boeken voor het vak Duits. Helemaal blanco na al die jaren... Dat dit boek ooit op de lijst verboden boeken gestaan heeft, snap ik. Het is pittig om de moed erin te houden in de loopgraven, tijdens de gevechten en beschietingen, wanneer je kameraden verliest, honger en dorst hebt, slecht eten krijgt en de oversten misbruik maken van hun positie. Ai ai ai. In eenvoudige, maar rake taal word je meegenomen naar veldhospitalen, op verlof en op dievenpad. Schitterend boek, met recht een klassieker.

5/5

Barst

Gratis boekje bij de spannende boeken weken, geschreven door Boris Dittrich. Het leest snel, maar echt spannend wordt het niet. Alhoewel er drie scenario's zijn voor de moord, ligt de ontknoping er al snel heel dik bovenop. De andere lijnen worden niet ingenieus genoeg uitgesponnen. Erg matig, taal heeft soms het niveau van een schrijfsel van een middelbare scholier.

2/5

Wat alleen wij horen

Een oud flatgebouw dat gesloopt zal worden, de kapitaalinvesteerder ziet liever een nieuwe flat aan de andere kant van de straat verschijnen. Veel gewone, en dus bijzondere bewoners. Goede ingrediënten voor een onderhoudend boek. Saskia de Costers roman leest vrolijk weg, terwijl het eigenlijk allemaal niet zo happy is, overspannen gescheiden moeder, schrijfster met een writersblock, dementerende oude man... Veel personages die de revue passeren en je meenemen in hun kansloze strijd om de kapitaalinvesteerder van gedachten te doen veranderen. Ongecompliceerd terwijl dat eigenlijk niet kan. Knap, maar soms ook wat vervelend. Melanie is echt wel irritant soms met haar stemmetjes met naam.

3/5

Alleen met de goden

Alex Boogers heeft wel al eerder als thema boksen gebruikt. Maar voordat dit helemaal uit de verf komt in Alleen met de goden moet de lezer wel honderden pagina's doorworstelen waarin heel veel herhaling zit. De eerste 300 pagina's gaan tergend langzaam, de jeugd van de hoofdpersoon wordt uitvoerig geschetst en daarin krijg je vaak hetzelfde voorgeschoteld. Als het boek opgang komt is het eigenlijk al een beetje laat en dan moet je nog 200/250 bladzijden. Ik heb tussendoor andere boeken gelezen omdat het mijn aandacht niet vasthield. Jammer.

2/5

De man die zijn schaduw zocht

De Milenium-serie wordt steeds uitgebreider, deel 5, uiteraard weer van de hand van David Lagercrantz. De vertrouwde personages worden worden weer van stal gehaald en maken weer ongelooflijke dingen mee. Het is fascinerend hoe je toch weer in het boek gezogen wordt. Alhoewel ik wel het idee heb, dat de opbouw van dit verhaal meer pagina's nodig heeft dan de andere delen. Het blijft lekker leesvoer, maar het begint wel voorspelbaar te worden.

3/5

De heilige Rita

Wat een geweldig mooi boek heeft Tommy Wieringa geschreven. Het pakt je meteen vanaf de eerste bladzijden. De werkelijk schitterende zinnen, mooie metaforen en treffende beschrijvingen zorgen ervoor dat je het niet meer weg wilt leggen. Je hoopt dat de naïeve vrienden Paul en Hedwiges durven te ontsnappen aan hun omgeving, voorbestemming, familie. Maar verder dan een aantal reizen naar exotische sexparadijzen gaat het niet. Prachtige tragiek die op het einde van het boek wel een beetje ontspoort. Het kon niet anders.

5/5

Hoor nu mijn stem

Franca Treur grijpt terug op het thema van het boek waarmee ze doorbrak, een dorsvloer vol confetti. Hoor nu mijn stem is een schitterend en beklemmend boek dat ik met veel plezier en interesse heb gelezen. Hoe kan het dat er anno 2018 nog steeds een (kleine?) groep reformatorische gelovigen vasthoudt aan de dogma's die de kerk en de gemeenschap hen opleggen. Hoe kan het geloof in God zo sterk zijn en hoe kan de angst voor diens toorn je hele leven beheersen. Gina, al lang volwassen en los van de kerk, worstelt nog steeds en is nog steeds niet echt vrij maar bang voor de mening van haar tantes. Beklemmend. Prachtig.

5/5

Une chanson douce

Prix Goncourt, die win je niet zomaar. Leila Slimani kreeg deze prijs voor haar boek Une chanson douce. Zo bijzonder was het boek nu ook weer niet, maar het leest best aardig. Na een aantal bladzijden leek de nanny Louise me toch echt te perfect. Het werd bijna saai totdat er steeds meer scheurtjes in de relatie komen. Wel, we kunnen kort door de bocht: deze nanny is knettergek. Niet bijzonder maar lekker verhaal.

3/5

Het lot van de familie Meijer

Deze dikke pil van Charles Lewinsky lag al even op de plank. Eindelijk begonnen, maar hard werken was het wel. Eigenlijk had ik te weinig tijd om lekker door te lezen en dan duurt het lang voordat je door het boek heen bent. Het leven van de Joodse familie Meijer wordt beschreven in de periode van ca 1870-1945. In het boek worden veel Jiddische woorden gebruikt, logisch maar ook storend. Het is een interessant en tragisch familie-epos, maar niet wat ik ervan verwacht had. Ondanks veel grote gebeurtenissen kabbelt het een beetje voort. En die oom Melnitz die als een soort spookverschijning de hele tijd ten tonele verschijnt heb ik ook niet helemaal begrepen.

3/5

Notendop

Bijzonder verhaal van Ian McEwan. We zitten in het hoofd van een embryo in de buik van zijn moeder. En als lezer wil je op een volwassen toon aangesproken worden maar een alwetend embryo met veel kennis van wijn, wetenschap en alledaagse maatschappelijke onderwerpen is toch wel wat vreemd. Heel leuk wordt het nergens daar is het iets te vreemd voor... Een volgende McEwan laat ik zeker aan me voorbij gaan.

2/5

Het geheime leven van Henri Pick

Geen idee waarom dit boek van David Foenkinos uitgegroeid is tot een enorme bestseller in Frankrijk. Het verhaal is flinterdun, het ontstijgt het niveau van een young adult roman nauwelijks. Al die romances met een (in)happy end. Heel vermoeiend, en dan heb ik nog niets gezegd over de stereotype karakters: een in zichzelf gekeerde bibliothecaris, een jonge talentvolle uitgeefster, een op een zijspoor gezette criticus die teveel drinkt, een lingerie verkoopster met liefdesverdriet, miskende schrijvers.... Zucht.

2/5

Wees onzichtbaar

De verschillende mooie recensies hebben me overgehaald om het lijvige boek van Murat Isik te kopen. Bijna 600 pagina's waar je sneller dan je wilt doorheen bent. Vlot geschreven, mooie korte hoofdstukken die aanspreken, schuren of een lach uitlokken. Interessante inkijk in het leven van immigranten, in het leven van een Turkse jongen die zich ontworstelt aan een heftige, tamelijk zelfzuchtige vader. Het lezen meer dan waard!

5/5

In het buitengebied

In het buitengebied is een beetje een vreemde eend in het oeuvre van Adriaan van Dis. Maar toch ook weer niet helemaal. Hij schrijft vaak over zijn eigen ervaringen (reizen, jeugd, moeder...) en dat doet hij hier ook. Hij vertelt over het leven op het platteland. De korte verhalen zijn vaak prettig leesbaar, schuren een beetje, echt van Dis. Maar het eerste verhaal is echt helemaal niet fijn om te lezen. Beetje science fiction achtig, ik vond er niets aan. En de nabeschouwingen na ieder verhaal mochten wat mij betreft ook wel achterwege gelaten worden.

3/5

Jij zegt het

Wat is er toch een hoop moois te lezen. Nog nooit iets van Connie Palmen gelezen... maar wat slaat 'Jij zegt het' in. Wow, schitterende taal, mooi uitgesponnen, rake zinnen. En het onderwerp. Het laat je niet los. Werkelijk een beklemmende leeservaring.

5/5

De ondergrondse spoorweg

Het verhaal van de slavin Cora en haar familie en 'vrienden' is een boeiend relaas over het Amerika in de vorige eeuw, en is opgetekend door Colson Whitehead. Hij maakt je deelgenoot van de gruwelijke onmenselijkheden die de slaven moesten doorstaan. Op ontsnapte slaven werden slavenjagers losgelaten. Slavenjager, een heus beroep. Cora is een dappere slavin die aangezet door een van de mannen op haar plantage besluit om te vluchten. Dit avontuur laat haar kennismaken met veel mensen die er alles aan doen om slaven te helpen, vrij te krijgen, onderdak te bieden en ze te vervoeren via een ondergronds gangenstelsel met diverse stations. Moedig, want degenen die de slaven helpen, riskeren alles: bij ontdekking werd je huis afgebrand.
Ongelooflijk interessant verhaal over een moedige vrouw. Ongelooflijk moedeloos ook. 

5/5

De nacht in Lissabon

Een heruitgave van het reeds in 1962 verschenen boek van Erich Maria Remarque, helemaal terecht dat er hernieuwde aandacht is voor dit werk. Al op de kade van de Taag in Lissabon raak je vertrouwd met de personages. Schwarz, die met een geleende identiteit en zijn vrouw Helen in de stad verblijft, en de ik-persoon die graag vanuit Lissabon naar Amerika wil vluchten, samen met zijn vrouw. Beiden op de vlucht voor de nazi-terreur, beiden met een lang levensverhaal. Schwarz biedt twee tickets aan, in ruil daarvoor moet de ik-persoon luisteren naar zijn levensverhaal. Het verhaal van een immigrant op de vlucht. Maar ook een liefdesverhaal. Het is goed uitgesponnen, je komt steeds meer te weten - en wat je te weten komt is heftig. Het houdt je enorm bezig. De taal die Remarque gebruikt is prachtig, ik heb veel mooie, goed doordachte zinnen herlezen. Werkelijk een schitterende roman.

5/5

 

Wanneer wordt het eindelijk weer zoals het nooit is geweest?

Mijn eerste kennismaking met Joachim Meyerhoff smaakte naar meer. Wanneer wordt het eindelijk weer zoals het nooit is geweest is de voorloper van Ach, deze leegte, deze verschrikkelijke leegte. In dit eerste deel vertelt Meyer over zijn jeugd op het terrein van een psychiatrische inrichting waar zijn vader directeur is. Meyerhoff bedient zich van een prettige humor, in korte hoofdstukken komen verschillende mooie, grappige, ontroerende maar ook moeilijke periodes uit het gezinsleven aan bod. De verrassing is een beetje weg als je zijn werk al een beetje kent. Ik heb zeker wel genoten, maar een derde Meyerhoff hoeft niet meer.

3/5

Heks

De eerste pagina's van Camilla Lackberg vallen meteen tegen. Qua stijl geen verwennerij. Dat geldt eigenlijk voor het hele boek, niet heel spannend en sommige passages zijn zelfs vervelend. Het verhaal over de heksen vervolging in de 17e eeuw kan ik slecht linken aan het verhaal over de vermiste kinderen. Aan het einde gaat het helemaal mis in een mislukte apotheose waarbij een 'goede buitenlander' omkomt. Zucht. Heel slecht.

2/5