Het Onderzoek

Ik was gewaarschuwd, 'Het Onderzoek is echt een heel raar boek'. De mensen die mij waarschuwden voor dit boek van Philippe Claudel, hadden gelijk. Wat een vreemde leeservaring is dit. Totaal vervreemdend... Het boek lees redelijk vlot weg, het is een heel apart, bizar verhaal. Maar toch is het niet heel slecht. Ik was lange tijd geboeid en dacht telkens dat er een ommekeer zou komen, dat Het Onderzoek naar de zelfmoorden bij Het Bedrijf onderzocht zouden gaan worden. Maar die omslag, die komt er niet en dan wordt het na 200 pagina's toch echt te idioot. Allemaal mensen in bouwketen die dood zijn, of toch niet... De hoofdpersoon die daar zijn laatste uren doorworstelt pratend met een Schaduw... En voor de lezer begint dan de worsteling om het uit te krijgen. 
Hoe moet je dit omschrijven? The Trumanshow (film waarin de hoofdpersoon eigenlijk in een soapscenario leeft zonder dit te weten, al zijn dorpsgenoten zijn acteurs) meets 1984 (Big Brother) meets Being John Malkovich? VREEMD? Zo staat er enkele naam in het boek. Mensen worden aangeduid met hun functie: De Onderzoeker, De Politieagent, De Kelner etc. Alle dingen die gebeuren zijn bizar. De ontvangst in het hotel, de kamers in dit hotel, het ontbijt, de tocht van het station naar het Bedrijf...
Mijn verwachtingen waren -vóór de waarschuwingen- totaal anders. Ik dacht dat dit boek zou gaan over de golf zelfmoorden bij France Telecom. Maar of France Telecom bedoelt wordt met Het Bedrijf dat zou ik niet kunnen zeggen. Het Bedrijf houdt zich in elk geval bezig met communicatie, maar verder eigenlijk met alles. 
Goed, het was voor mij een uitdaging geworden om dit boek van de plank te halen, ik ben hem aangegaan, maar of ik anderen zou aanraden hetzelfde te doen. Hmm mwoah.

2/5

La place de la Bastille

Er zijn boeken die maar niet op gang lijken te komen. Daar is La place de la Bastille wat mij betreft een voorbeeld van. Ik vond het een heel ingewikkeld boek, ik was regelmatig de draad kwijt (welke Parijs-reis wordt bedoeld..) en ook de conversaties konden mij niet boeien. Waar het nu echt om ging in het boek zou ik niet na kunnen vertellen. Een kleine poging: de hoofdpersoon Paul baalt van zijn baan als geschiedenisleraar; hij heeft een leuke jonge vrouw ontmoet in Parijs; hij is getrouwd, heeft een gezin en kijkt veel naar opnames van tv programma's om zijn misère te verdringen. Dan is er nog een tweelingbroer van wie hij niet wist dat die bestond, maar de vraag blijft of die broer wel echt bestaat, er is een onverwerkt verleden - de ouders van Paul zijn omgekomen in een concentratiekamp en tenslotte het joodse dilemma. Dat alles is best veel in 160 pagina's. Nee, van dit boek werd ik niet enthousiast.

2/5  

Publieke werken

Wat is dit een goed boek zeg! Vanaf het begin zijn de twee verhaallijnen interessant. Het eerste verhaal gaat over de kinderloze apotheker Anijs, die zich in het dorpje Hoogeveen inzet voor het dorpsleven (hij is betrokken bij zowat alle verenigingen), de arme veenstekers van het Veld en de wetenschap. Dat laatste doet hij soms op twijfelachtige wijze. In de loop van het verhaal plaatst hij zich door zijn houding steeds verder buiten de gemeenschap en ook zijn vrouw moet met lede ogen aanzien hoe hun voorname imago steeds verder afbrokkelt. Daarnaast het verhaal van de Amsterdamse autodidact Vedder, de kastenbouwer die zichzelf geleerd heeft om violen te bouwen en repareren. Vedder en Anijs zijn neven van elkaar- en daar komen de verhaallijnen samen: een van de gezinnen van het Veld verkeert in nood, en Anijs wil hen helpen door een viool te verkopen. Daarvoor schakelt hij zijn neef Vedder in. 
Op het moment dat Vedder over een flinke som geld lijkt te kunnen beschikken, maken ze samen grote plannen. Die plannen zijn kenmerkend voor hun beider karakters. Grootheidswaanzin is een woord dat wellicht van toepassing is. Rosenboom weet de karakters goed gestalte te geven. Ik heb echt met ingehouden adem zitten lezen. Af en toe moest ik het boek even wegleggen omdat ik bang was voor de inhoud van de volgende pagina. Ik kon de verschrikkelijke waarheid soms niet aan. Wat gebeurt er met Vedder, zal hij echt de onderhandelingen laten lopen? En hoe moet dat met Anijs, is zijn positie wel houdbaar - en waarom doet hij toch zo onhandig? En wat gebeurt er met de mensen uit het Veld nu er niet betaald is? Het is een boek dat je niet uit wilt hebben, maar oh wat heerlijk om na al die moeilijke momenten te lezen hoe het afloopt - en dat is niet  helemaal 'happy'. Het is een behoorlijke pil, maar echt de moeite waard. Alleen het archaïsche taalgebruik is soms wat lastig, maar laat je daardoor niet weerhouden.

5/5

Relishow

Kan Arie Boomsma schrijven? Nou, best aardig. Is Relishow een goed boek? Hmmm, niet echt. Boomsma heeft een nieuwerwets snel boek geschreven waarin de wereld maakbaar lijkt. Barnabas Holee, de hoofdpersoon in het boek, een immens populaire 'tv dominee' verzamelt een aantal onzekere personeelsleden om zich heen en bouwt met hen zijn imperium uit: optredens in goed bekeken tv shows, preken in allerlei gemeentes, een eigen website, campagnes voor grote merken, een dvd van zijn preek - de dvd staat zelfs wekenlang bovenaan de bestseller lijst. Het kan niet op. Holee voelt zich ten allen tijde gesteund door God. Dat wordt af en toe wel een beetje vervelend, maar op het juiste moment slaat - gelukkig - de twijfel toe. Zijn personeel stapt op, Barnabas vindt zorgvuldig achtergehouden hatemail, hij blijkt een kind te hebben verwerkt bij een van zijn volgers. Het vuur is op dat moment ook wel uit het boek. Er komen een aantal niet zulke sterke verhaallijntjes voorbij. Zo heeft de huishoudster ineens een obsessie voor bloot door het huis rennen en neemt de tuinman de zorg op zich voor een kind dat op een dag aan de deur stond bij Barnabas. Tja, en daar vliegt het boek toch wel uit de bocht. Toch doet Boomsma leuke dingen in zijn eerste roman. Allereerst geeft hij blijk van een gezonde dosis zelfspot. Hij zal het zelf wel ontkennen, maar er zijn wel degelijk meerdere overeenkomsten tussen Barnabas en Arie. Daarnaast refereert hij tussen de regels door aan allerlei gebeurtenissen uit de media/actualiteit; hoe banaal soms ook. Ik meen Mart Smeets herkent te hebben (mag ik dat zeggen) en ook Joran v.d. Sloot die aan het einde van een zeer goed bekeken talkshow iets deed met een glas wijn. Aardig gevonden. Lezen dit boek? Mwaooaah.

3/5

De thuiskomst

Wat een meeslepend verhaal heeft Enquist geschreven! Mijn eerste Enquist smaakt naar meer. 

De thuiskomst is een historische roman over James Cook. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Cooks vrouw, Elisabeth. Zij moet continue haar huishouden draaiende houden gedurende de afwezigheid van haar man die niet zonder de zee kan. Enquist laat zien hoe de reizen voorbereid en gepland werden, hoe er gekonkeld wordt om macht, eer en erkenning. De aan land onzekere Cook heeft een krachtige vrouw naast hem die langzaam verstikt onder de afwezigheid van haar man, de zorg voor de kinderen, de ontluikende gevoelens voor een andere man, het alleen haar kinderen op de wereld zetten en het alleen afscheid nemen van haar kinderen. Geen enkele rampspoed blijft Elisabeth bespaard, maar moedig strijdt ze tot het eind. En dat einde is nu net het minst geslaagde deel van het boek, dat is jammer. Verder kon ik het boek slechts met grote moeite wegleggen, historisch correct zal het zeker niet zijn, het blijft een roman, maar dat mag deze heerlijke leespret niet drukken.

4/5

Staal

Zinderend. Zwart. Staal is een somber boek: de situatie van de hoofdrolspelers is uitzichtloos en het lijkt wel alsof geen enkele rampspoed te veel is. Staal laat je niet koud, je hoopt zó dat de personages sterker zouden zijn. Avallone schetst het leven van twee arbeidersgezinnen waarin de vaders waardeloze 'papzakken' zijn en de moeders niet moedig genoeg om de ellende-spiraal te doorbreken. De jongens zijn eenvoudig en willen een vrouwtje en werk; ze kijken daarvoor niet verder dan een baan in de plaatselijke staalfabriek. Tegen deze achtergrond proberen de vriendinnen Anna en Francesca zich staande te houden en dat lukt nauwelijks. Ook zij raken verstrikt in de eeuwige sleur van het dorp. Soms denk je heel even dat het de meiden lukt om hun levens wending te geven, er zijn kansen, maar altijd ligt de volgende rampspoed op de loer. Af en toe is het boek een beetje cliché (de arbeider die rommelt met zijn bazin in het mantelpakje) maar dat hindert niet. Staal is een goed boek.

4/5

De held

Jessica Durlacher zou met De held een echte literaire thriller geschreven hebben. Het begrip literaire thriller is een geniale marketing vondst die lijkt te werken; het predikaat literair haalt een groot publiek over om de vaak niet al te beste verhalen van bijv. Saskia Noort te verslinden. Is dit verhaal van Durlacher dan echt zoveel beter dat het dan wel de term mag dragen? Qua stijl is het zeker beter, maar om hier nu de loftrompet te schallen over de stijl van Durlacher, dat is wel wat overdreven. Voor de lezer die een spannend verhaal verwacht, kan dit verhaal ook slechts een teleurstelling zijn. Jazeker, het is een goed verhaal, maar spannend kun je het toch echt niet noemen. Het duurt even voordat je de slag te pakken hebt, maar als je in het verhaal komt is het een lekker leesbaar relaas. Het maakt me in ieder geval nieuwsgierig naar andere boeken van Durlacher. Waar ik wel bang voor ben, is het eeuwige thema 'joods zijn'. Maar misschien is dat een onterechte angst. De cover van het boek is overigens schitterend! Een kunstwerk met als titel 'A girl's gotta do what a girl's gotta do'. Het zijn twee gehaakte pistolen, geweldig.

3/5