Leon & Juliette

Over slavernij is al veel geschreven. Maar Annejet van der Zijl heeft met dit boekenweekgeschenk toch nog een origineel verhaal gevonden. Heel knap hoe zich in een klein aantal bladzijden een prachtig liefdesverhaal ontspint. Het is bijna jammer dat er maar zo'n beperkt aantal bladzijden beschikbaar is, want het zou in langere versie misschien nog mooier zijn. Leon is een bijzonder man, en draagt dit verhaal echt. De trouw aan Juliette is ontroerend en de risico's die ze moeten nemen om samen te kunnen zijn groot. 
Schitterend boekenweekgeschenk!

4/5

Stromboli

Gedachteloos uit de schappen van de bieb getrokken. Het is heerlijk om af en toe een nietszeggend boek te lezen, daarvoor moet je bij Saskia Noort zijn. Na de eerste bladzijden twijfelde ik al. Een puber die aangerand wordt na een flinke hoeveelheid Pisang Ambon - en de maaginhoud in de vijver loost. Zucht. We hebben weer een heel assortiment aan wijn slurpende personages in de aanbieding. Vrouwen die in de war zijn, huwelijken die stuklopen, overspel: allemaal Saskia Noort ingrediënten. Echt spannend of interessant wordt het nergens. Het is eigenlijk een heel erg slecht vrouwen-jank-boek. Vooral de zweverige huilretraite op het eiland Stromboli is saai. Wat een stereotype personages. Neeeeehhhh, Saskia komt er de komende jaren voorlopig niet in.

2/5

Het moois dat we delen

Het boek van Ish Ait Hamou behandelt een modern en interessant thema. In een aantal korte hoofdstukken (Zij, Hij, Hij&Zij, Wij) wordt de lezer meegenomen in het leven van de hoofdpersonen. Zij is Soumia, de taxi-terrorist. Na 5 jaar gevangenschap komt ze op vrije voeten, nou ja, vrij... Iedereen weet wie ze is, haar broertje heeft een andere naam aangenomen en ze heeft nauwelijks kansen om haar leven weer op de rails te krijgen. Hij is Luc, een oude hulpbehoevende man die zijn vrouw verloren heeft in een aanslag waar Soumia (ongewild) aan bijgedragen heeft. Het is voorspelbaar: in Hij&Zij kruisen hun werelden elkaar. De confrontatie is heftig.
Het moois dat we delen is een zeer interessant boek. Je krijgt medelijden met Soumia, een lieve, zorgzame vrouw die op onnozele wijze verzeild geraakt is in een aanslag en daar haar leven lang de schuld van moet dragen. Luc en zijn entourage zijn stereotypen, maar Soumia, gesteund door de Hassan, de aimabel supermarkteigenaar, weet bij Luc een verandering in houding te weeg te brengen - en twee werelden dichter bij elkaar te brengen. Het is wel allemaal erg voorspelbaar, de taal zeer eenvoudig, maar het raakt je.

4/5

Het gewicht van de woorden

Dat was een lange en trage read. Ik heb het boek soms dichtgeklapt, wat werd ik af en toe verdrietig van dit boek van Pascal Mercier. Het kruipt onder de huid. 
Het verhaal begint ongewoon: de diagnose die Simon Leyland heeft gekregen blijkt niet juist, hij is niet onsterfelijk ziek. Hij blijkt ineens veel reservetijd te hebben - en zijn leven is leeggemaakt. 
Daar is de ruimte voor mooie gesprekken, bijzondere ontmoetingen en nieuwe vrienden. Er zijn de mogelijkheden om belangrijke mensen financieel of met middelen te ondersteunen. Er is de tijd voor overdenkingen en dingen doen waar je nooit de moed voor hebt gehad. Het is niet light, maar heavy. Een boek om rustig de tijd voor te nemen.

4/5