Skidamarink

Al heel wat Musso's gelezen; het is nooit hoogdravend maar vaak lekker leesvoer. Dat kan niet gezegd worden van Skidamarink. Het begin ademt een beetje de sfeer van de film Seven en door de verdwijning van de Mona Lisa doet het ook denken aan De Davinci code van Dan Brown. Maar dat niveau haalt het boek nergens. De thriller is maar even spannend en daarna echt te ver gezocht om interessant te zijn. De hele wereld wordt erbij gehaald: vermogende miljardair, genetische manipulatie, techlabs, verlaten kasteeltjes, serial killers, uitspraken van wetenschappers, schrijvers, dure wijn, het gaat van Italie, naar Amerika, Frankrijk, IJsland en weer terug.... En dan worden de hoofdrolspelers ook nog verliefd en eindigen ze met een hoge positie in de Amerikaanse politiek. Je kan teveel willen. Dit boek is geen succes, pffff.

2/5

Shuggie Bain

Douglas Stuart heeft volledig terecht de Booker Prize 2020 gewonnen voor dit ontroerende boek. Het is prachtig geschreven, toegankelijk en rijk : verzorgde taal en de personages spatten de pagina af en zijn echt. Het verhaal draait om Agnes. Nadat haar man haar verlaten heeft, houdt ze haar alcoholverslaving niet meer onder controle. Haar oudste dochter kiest voor zichzelf en emigreert. Haar twee zoons, Leek en Shuggie blijven lang bij haar en hopen tegen beter weten in, dat ze beter wordt en op een dag stopt met drinken. Shuggie is een bijzondere jongen en heeft het zwaar in de arbeidersbuurt waar hij opgroeit. Leek creëert voor zichzelf een eigen wereld en kan Agnes tot op zekere hoogte beschermen tegen allerhande louche figuren die iets van haar willen. Het einde laat zich raden, maar hoe voorspelbaar dit verhaal ook is, het verveeld geen moment. Je leest het met een brok in de keel.

5/5

Ik ga leven

Het debuut van Lale Gül doet heel wat stof opwaaien. Is dat terecht? De vraag kan beantwoord worden met ja en met nee. Ja, want het is een dapper en open verhaal waarvan het vertellen veel moed vergt. Bravo. Voor mij was het ook een eyeopener. Hoe werkt het precies, je vrij vechten uit je milieu. Zelden zo indringend gevoeld wat het kan zijn.

Maar. Welke eindredacteur laat dit zo uit de hand lopen op taalgebied? Het boek vliegt zeer regelmatig uit de bocht. Vooral het eerste gedeelte leest als een doordachte stelopdracht van iemand die heel erg zijn best doet om alle clichés met een grote bocht te omzeilen. De woordkeuzes zijn soms stuitend. Dat maakt het echt doorbijten: de taal is hier niet ondersteunend bij de boodschap. Toch zitten er ook veel prettig leesbare delen tussen die met plezier te lezen zijn.

Jammer dat er zo slecht bijgestuurd is. Schaamteloze manier van geld verdienen over de rug van iemand die meer steun en bijsturing zou verdienen.

3/5