Pier en oceaan (1)

Beetje jammer dat je op de helft van een boek moet afhaken. Ik had helemaal niet door dat ik 'alleen' deel 1 van het blijkbaar vuistdikke Pier en oceaan in handen heb. Deel 2 ga ik ook lezen. Het boek is nu niet 'uit'. 
Oek de Jong neemt ons mee terug in de tijd, naar het platteland van Noord-Nederland en Zeeland. De mores is voor mij herkenbaar: doe maar gewoon, het geroddel over de buren, de dwingende meningen van dorpsgenoten, de bevreemdende sensatie als je in de stad bent. Ik las in een recensie dat het boek je meeneemt naar de tijd van Swiebertje. Dat is misschien zo, maar het is wel de waarheid. 
Oek de Jong belicht het familieverhaal vanuit verschillende personages. Dat is prettig en voorkomt dat het langdradig wordt. Alhoewel, het is wel een lang verhaal met veel uitweidingen. Toch nog even door met deel 2...

3/5

Ach, deze leegte, deze verschrikkelijke leegte

Na het lezen van de eerste pagina's wil je meteen niet meer stoppen. Wat een heerlijk waar verhaal, opgedist door Joachim Meyerhoff met grote scheppen humor. Meyerhoff vertelt over zijn toelating tot de toneelschool in München en de jaren van zijn opleiding. Hij woont noodgedwongen bij zijn grootouders. Dit levert een mooi contrast op, enerzijds de snelle, jonge, uitdagende toneelwereld waarbij de studenten zichzelf en elkaar verkennen. Anderzijds de twee oude mensen die vol levenswijsheid zitten en hun dagen slijten met elkaar en de fles. Het is geen slapstick, het echte leven (de dood) wordt niet geschuwd. Toch kun je er regelmatig hartgrondig om lachen.

4/5

Wie vlucht en wie blijft

Je slaat het boek open en hup, weg ben je weer voor heel wat plezierige leesuren in deel 3 van Elena Ferrantes Napolitaanse romans. De personages zijn inmiddels vertrouwd, al moet je nog wel eens zoeken in het register naar wie wie ook alweer was en wat zijn/haar rol in de eerste twee delen was. Het is wederom een pakkend boek, je kunt het nauwelijks neerleggen - al zijn de politieke verhandelingen soms een beetje taai. De personages zitten onder je huid, je kunt af en toe wel tegen het papier schreeuwen om bepaalde dingen niet te doen. Genoeg ontwikkelingen voor deel 4, het einde van deel 3 laat genoeg te raden over.

4/5