Aurore

Alles blijft onopgelost in deze prachtige historische roman van Marco Kamphuis. Slechts 1 van de verhaallijnen is echt af, en daarmee moet je het doen als lezer. En dat is heel goed mogelijk. We lezen mee in het dagboek van Jules Fabre, een eerstejaars medicijnenstudent die in Parijs gaat wonen. Hij bekijkt de stad met de gezonde argwaan van een jongen uit de provincie. Hij schrijft met zijn zus, Lucile, die hem op de hoogte houdt van de ontwikkelingen aan het thuisfront. Vader is ziek, dementerend(?) en zal niet meer genezen.
Jules verbaast zich over ethische vraagstukken die professoren behandelen tijdens de college's, maar andere zaken fascineren hem meer. Hij heeft een kamer bij professor Dieulafoy en diens dochter Aurore. Jules adoreert Aurore, een heel mysterieus meisje. Daar komt nog bij dat Dieulafoy een uiterst geheim lab heeft, dat ten strengste verboden is. Er vindt een overval plaats, er wordt gemoord en gevochten. Genoeg ingrediënten voor een spannend verhaal dat bovendien perfect uitgewerkt is. De spanning wordt mooi opgebouwd, er zitten ontroerende en emotionele scènes in en de onhandigheid van Jules zorgt voor een luchtige touch. Topboek!

5/5

Funny girl

Nick Hornby heeft de humor aan zijn pen hangen, de boeken lezen al als filmscripts. Toch viel Funny girl me een beetje tegen. Het boek begint vlot met een miss-verkiezing die geheel anders loopt dan verwacht en het vertrek van Barbara naar de grote stad 'om mensen aan het lachen te maken'. Tot haar eerste succes is het allemaal erg leuk, maar zoals het een goede tv sitcom betreft wordt succes uitgemolken. Het boek wordt daarmee ook een uitgemolken koetje; het einde had van mij helemaal niet gehoeven: een stel bejaarden die the good old days overdoen. Toch weet Horby je van tijd tot tijd te laten glimlachen en dat is een fijne ervaring!

3/5

Feest van het begin

Het is even puffen geblazen, je struikelt soms over de zinnen van Joke van Leeuwen. Complex, soms lijkt het wat gezocht. Even lijkt het een mooi verhaal te worden, maar dan loopt er veel door elkaar. Verschillende personages passeren de revue, en eigenlijk hebben ze niet veel met elkaar te maken. Het zijn 2 verhaallijnen in 1 roman, waarin 4 personen de hoofdrollen vertolken. Ik heb het niet met veel plezier gelezen, maar dat maakt het nog geen slecht boek.

3/5

Wij

Veel van verwacht: de humor moest van de pagina's afspetteren. David Nicholls zou je een smile op het gezicht moeten geven en af en toe zelfs doen schaterlachen. Niks van dat alles was echter het geval. Een ellenlang verhaal opgedist in minuscule hoofdstukken dat bijna nergens echt leuk wordt. Over the top, gemakkelijk en vervelend. Blij dat ik er door heen ben, zelfs niet leuk op een strand bed.

2/5

Ik reis alleen

De loftuitingen kennen hun weerga niet, ik reis alleen van Samuel Björk is een mustread etc etc. Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Ok, het verhaal wordt goed neergezet, de spanning opgebouwd, de ontknoping kent meerdere plotwendingen, maar je blijft toch met wat losse eindjes zitten. Bovendien is de structuur van de thriller redelijk basaal. Gedurende zo'n 20 van de 80 hoofdstukken wordt er een nieuw personage geïntroduceerd dat zijdelings iets met de moorden te maken zouden kunnen hebben. Aan het einde vliegt het allemaal wat uit de bocht en wordt het wat grotesk. Toch weet deze schrijver je heel wat pagina's in te lijven.

3/5

De onderwaterzwemmer

De grote diversiteit van de werk van P.F. Thomese is interessant. Bijzonder hoe je als schrijver zulke diverse gedaanten kunt aannemen. In De onderwaterzwemmer is hij op zijn best. De bravoure van de Kessels-romans is volledig weg. Het verhaal is opgebouwd uit 3 delen waarvan het middelste deel er met kop en schouders bovenuit steekt: vol vaart, drama en humor, echt wervelend. Het derde deel valt soms een beetje dood, maar de ontknoping is toch onverwacht zalvend.

4/5

Le livre des Baltimore

De nieuwe roman van Joël Dicker, daar had ik echt zin in. Hij weet je weer meteen het verhaal in te zuigen en spint een zorgvuldig web. Het verhaal leest vlot, het Frans is niet moeilijk, echt een boek dat zich leent om in de oorspronkelijke taal te lezen. Zijn zinnen zijn geen diepzinnige literatuur, maar het leest gewoon prettig. Toch is het geheel soms wel een beetje soapachtig, en na de ontknoping is het verhaal klaar wat mij betreft: scènes creëren waarin de hoofdpersoon met geesten van overledenen praat, daar word ik niet heel blij van. Maar desalniettemin een heerlijk leesboek.

4/5