Lekker gek boek van Rob van Essen, een echte Van Essen eigenlijk. Het verhaal begint wat taai, maar gaandeweg sluit je de personages in je hart. Wie zijn die twee collega's die samen op de fiets op pad gaan en de boel de boel laten? Hoe zijn ze geworden zoals we ze leren kennen. Ze zorgen voor elkaar en komen op een wat koude en onpersoonlijke manier nader tot elkaar. De tweede verhaallijn is nog ongeloofwaardiger, en vond ik in eerste instantie wat tegenvallen. Maar uiteraard vallen de twee verhalen mooi in elkaar. De tweede verhaallijn gaat over een zoon die zijn overleden moeder op straat tegenkomt en samen met haar op pad gaat naar een huis waar ze naar verlangt: thuis.
De puzzelstukje vallen echt mooi in elkaar, alles past. Knap gedaan, realistisch absurdistisch? Het einde van het verhaal vind ik dan wel weer jammer, of heb ik te lang op een happy end gehoopt?
3/5