Juni

Juni is een echte Gerbrand Bakker. De stijl, de personages, het thema, de plaats, het onheilspellende onuitgesprokene dat tussen alle regels door zo voelbaar is. Er wordt zoveel beschreven maar eigenlijk gebeurt er zo weinig in de familie Kaan (de Kaantjes). Moeder zit op de hooizolder, daar brengt ze vaker tijd door. Ze heeft een beetje proviand meegenomen (fles advocaat, bokkenpootjes...) en in de tijd die ze in de schuur doorbrengt ontspint zich het verhaal dat zich afspeelt op het Noord Hollandse platteland. Hoe komt het dat de familie weinig spraakzaam is, wat heeft koningin Juliana hiermee te maken, wat is de rol van de bakker, hoe komt het dat moeder zich regelmatig terugtrekt... Al deze vragen worden in een zalig loom tempo uitvoerig beantwoord. Dit kan alleen Gerbrand Bakker.

4/5

De Kozakkentuin

Jan Brokken heeft een heerlijk langzaam-lezen-boek geschreven. Er gebeurt veel en weinig tegelijk. Maar wat is het historisch perspectief ontzettend interessant. De adel, de levensstijl, de verwachtingen, mogelijkheden en onmogelijkheden van het leven in het Rusland in de 19e eeuw. Het leven was zo anders, de staten die later onderdeel zouden uitmaken van de USSR waren nog exotisch. De rode draad in het boek is de vriendschap tussen v. Wrangel en Dostojevski. Twee heren uit de betere klasse die elkaar in minder fraaie omstandigheden in Siberië ontmoeten. Ze sluiten een vriendschap die levenslang zou duren, maar de vriendschap veroordeelt beiden ook min of meer tot levenslang. Heel interessante slow-reader !

4/5

Een film met Sophia

Herman Koch heeft inmiddels heel wat titels op zijn naam staan. Alle boeken hebben dezelfde overeenkomsten: het leest lekker vlot, Koch is scherp, hij neemt mensen op de korrel, er gebeurt iets heftigs... Nou ja, dat is hier ook ongeveer zo. Een film met Sophia is een echte Koch, en het begint wat te vervelen. Na een paar avondjes lezen ben je er doorheen, het levert af en toe een glimlach op, het is allemaal niet vervelend maak ook niet spannend of uitermate boeiend. Dat dus, het kabbelt weer op zijn Kochiaans door.

3/5

Kolja

Kolja is weer een heerlijke Japin, bladzijde na bladzijde lees je geboeid over een historisch personage, in dit geval Kolja, een dove jongen die door Modest Tsjaikovski onder zijn hoede genomen wordt. Kolja's moeder lijkt haar interesse in haar zoon verloren; Kolja kan niet praten en is erg in zichzelf gekeerd. Modest neemt hem mee in de wereld van taal. Als lezer krijg je twee verhalen voorgeschoteld die afwisselend aan bod komen. De eerste verhaallijn speelt zich af rond het overlijden van Pjotr Tsjaikovski. De tweede verhaallijn betreft delen uit het dagboek van Modest, ten tijde van de jeugd en het opgroeien van Kolja. De verhaallijnen komen al vrij snel bij elkaar, op het moment dat Kolja na het ontvangen van een indringende brief, naar Sint Petersburg gaat om Pjotr te bezoeken. Bij aankomst in Sint Petersburg is Pjotr al overleden. Kolja gaat op zoek naar de waarheid rond het overlijden omdat hij niet kan geloven dat de opgediste verhalen de werkelijke toedracht bevatten. Dit resulteert in een zeer spannend boek waarin verschillende aspecten (broederschappen, homoseksualiteit) een rol spelen. Werkelijk schitterend, het is er weer eentje.... zo'n boek waarvan je niet wilt dat het uit is.

5/5

Het achtste leven (voor Brilka)

Na de ontelbare aanbevelingen Het achtste leven (voor Brilka) van Nino Haratischwili in de tas gestopt om op vakantie te lezen. Het is de moeite absoluut waard, ik heb genoten van alle 1000+ pagina's en heb de laatste pagina's op een langzaam tempo gelezen om af te kicken. Het achtste leven beschrijft het leven van zes generaties van een Georgische familie tegen de achtergrond van de historische gebeurtenissen in het land. Het verhaal zit ongelooflijk goed in elkaar en de mooie omschrijvingen brengen het geheel dichterbij. Het is fascinerend om te lezen hoe familieleden belanden in het belegerde Sint Petersburg, aanwezig zijn tijdens de demonstraties van de Praagse lente, in Moskou genieten van het luxe leven als hooggeplaatst ambtenaar in het communistisch apparaat of een rol hebben in de burgeroorlog.

Toch een puntje van kritiek: het boek bevat wel veel 'drama'. Alsof alles wat in de 20e eeuw fout kan gaan, ook de familie Jasji moet overkomen. Zelfmoord, heroïnegebruik, drankverslaving, aanranding, oorlog, abortus, ongewenste zwangerschap, etc. etc. 

Ondanks de scheut drama, heb ik het met enorm veel plezier en interesse gelezen.

4/5

 

 

De wereld volgens Garp

John Irvings klassieker stond nog op mijn to-read lijstje. Ik begrijp waarom het een klassieker is, het boek valt met geen enkel werk te vergelijken en heeft een geheel eigen toon en stijl. Het begin leest vlot, maar ik ben toch een beetje afgehaakt naarmate het lezen vorderde. Het is allemaal wel erg over de top, soms erg grof en veel te wreed. Voor mij hoeft dit niet zo.

2/5

Fuzzie

De achterflap van het boek belooft een modern sprookje. Sprookjesachtig wordt het boek van Hanna Bervoets nergens, en raken doet het me ook niet. Het idee is prachtig, een pluizig bolletje dat je altijd gezelschap houdt en met je praat en je aan het denken zet. Maar in het boek zitten te veel filosofische beslommeringen die vaak nogal gezocht zijn. In de roman hebben veel personages een rolletje, Bervoets wisselt regelmatig van personage, dat gaat natuurlijk, het oogt niet fragmentarisch. Ook het taalgebruik is gepast, mooi, en nodigt uit tot verder lezen. Maar zoals gezegd, het is een beetje veel niks en blabla. Moderne sprookjes zijn zeg maar niet mijn ding.

2/5

Maar buiten is het feest

Een heel ander soort boek dat we gewend zijn van Arthur Japin. Maar Buiten is het feest is geen historische roman zoals hij er al veel geschreven heeft. Dit boek is geïnspireerd op het leven van Karin Bloemen. Haar verleden is getekend door de incestueuze omgang met haar stiefvader Sijmen. Het boek is zeer indringend en legt op pijnlijke wijze vast hoe ingewikkeld het is om als slachtoffer of als omstander in te grijpen. Sijmen spant op ingenieuze wijze een web waarin hij het gezin waarin hij een plek heeft veroverd, helemaal vastzet. Deze man is uitermate gevaarlijk en overduidelijk ziek, wat een machtswellusteling en wat heeft Japin hem goed neergezet. Het boek is ondanks het zware onderwerp subtiel opgezet, bijna nergens is het heel gedetailleerd. Het komt hoe dan ook binnen. Erg mooi boek, de personages zijn sterk neergezet of juist heel summier beschreven waarmee ook veel duidelijk wordt: de moeder van Zonne/Weijntje is absent. En als ze aan het einde van het boek een rol krijgt, pakt ze hem niet, verslagen door Sijmen en de wereld. 

4/5

Raam, sleutel

Raam, sleutel van Robbert Welagen is een bijzonder knap boek. Zeer ingetogen, geen woord teveel en geen woord te weinig en toch is het helemaal af. Karlijn is de hoofdpersoon. Naar aanleiding van het verschijnen van haar boek wordt ze geïnterviewd voor de tv. Het interview vindt bij haar thuis plaats en er springt een vonk over tussen Karlijn en de interviewster, Hanna. Even later, overlijdt Karlijns partner Arne plotseling. Wat volgt is een schitterend verhaal over verlies, rouw, verliefdheid, ongemak, verwarring, knokken, loslaten en verder gaan. De taal is simpel maar oh zo treffend. Zeer positieve verrassende leeservaring.

5/5

Mitra

Mitra is een zeer indringend verhaal van de Iraanse schrijver Kaweh Modiri. Haleh is een vrouw die al jaren in Nederland woont en werkt. Ze is Iran ontvlucht nadat haar dochter Mitra door het regime omgebracht is. Ook haar broers wonen buiten hun geboorteland. Op een dag verneemt Haleh dat de vrouw die Mitra verraden heeft, asiel heeft gevonden in Nederland. De krachtige en zelfbewuste vrouw neemt het heft in eigen hand en raakt verstrikt in diepe twijfels. Ze zoekt contact met de verraadster. De dame woont met haar dochter in een flat niet zover van Haleh. Waar ze in eerste instantie overtuigd is van haar gelijk (Dit is de vrouw die Mitra verraden heeft) wordt haar overtuiging steeds meer op de proef gesteld. Haar broers spelen daar een belangrijke rol in, net als de plotselinge verdwijning van de vrouw. 

Het is vlot geschreven literatuur met het nodig gevoel voor drama en intrige. Kaweh stipt feilloos pijnpunten aan en laat ruimte aan de verbeelding van de lezer.

3/5

Helden van de grens

Zonder me te verdiepen in het thema van het verhaal begonnen met lezen. Ik dacht dat het zou gaan over vluchtelingen die proberen de grens over te komen van een land waar ze in veiligheid kunnen leven. Maar het verhaal heeft een andere held(in): Josie. Ze ontvlucht Amerika en haar leven om met haar twee kinderen in een camper het ruige Alaska te verkennen. Onverwacht thema maar heel mooi beschreven. Josie heeft genoeg van alle sores in haar leven (aanklachten, verlies, moeilijke jeugd, ex-man) en neemt de kinderen mee. Er gebeurt vrij weinig in het verhaal, maar het is schitterend en bij tijden spannend en humoristisch om te lezen. De personages worden alle drie krachtiger naarmate hun reis vordert. Op de vlucht voor bosbranden, een man met een dwangbevel en andere duistere personages, bliksem en regen winnen ze aan zelfvertrouwen. Even denk je dat Josie gek wordt, maar dat is toch niet waar. Het verhaal eindigt bij een bergmeer waar het hele leven voor ze open ligt.

3/5

Skidamarink

Al heel wat Musso's gelezen; het is nooit hoogdravend maar vaak lekker leesvoer. Dat kan niet gezegd worden van Skidamarink. Het begin ademt een beetje de sfeer van de film Seven en door de verdwijning van de Mona Lisa doet het ook denken aan De Davinci code van Dan Brown. Maar dat niveau haalt het boek nergens. De thriller is maar even spannend en daarna echt te ver gezocht om interessant te zijn. De hele wereld wordt erbij gehaald: vermogende miljardair, genetische manipulatie, techlabs, verlaten kasteeltjes, serial killers, uitspraken van wetenschappers, schrijvers, dure wijn, het gaat van Italie, naar Amerika, Frankrijk, IJsland en weer terug.... En dan worden de hoofdrolspelers ook nog verliefd en eindigen ze met een hoge positie in de Amerikaanse politiek. Je kan teveel willen. Dit boek is geen succes, pffff.

2/5

Shuggie Bain

Douglas Stuart heeft volledig terecht de Booker Prize 2020 gewonnen voor dit ontroerende boek. Het is prachtig geschreven, toegankelijk en rijk : verzorgde taal en de personages spatten de pagina af en zijn echt. Het verhaal draait om Agnes. Nadat haar man haar verlaten heeft, houdt ze haar alcoholverslaving niet meer onder controle. Haar oudste dochter kiest voor zichzelf en emigreert. Haar twee zoons, Leek en Shuggie blijven lang bij haar en hopen tegen beter weten in, dat ze beter wordt en op een dag stopt met drinken. Shuggie is een bijzondere jongen en heeft het zwaar in de arbeidersbuurt waar hij opgroeit. Leek creëert voor zichzelf een eigen wereld en kan Agnes tot op zekere hoogte beschermen tegen allerhande louche figuren die iets van haar willen. Het einde laat zich raden, maar hoe voorspelbaar dit verhaal ook is, het verveeld geen moment. Je leest het met een brok in de keel.

5/5

Ik ga leven

Het debuut van Lale Gül doet heel wat stof opwaaien. Is dat terecht? De vraag kan beantwoord worden met ja en met nee. Ja, want het is een dapper en open verhaal waarvan het vertellen veel moed vergt. Bravo. Voor mij was het ook een eyeopener. Hoe werkt het precies, je vrij vechten uit je milieu. Zelden zo indringend gevoeld wat het kan zijn.

Maar. Welke eindredacteur laat dit zo uit de hand lopen op taalgebied? Het boek vliegt zeer regelmatig uit de bocht. Vooral het eerste gedeelte leest als een doordachte stelopdracht van iemand die heel erg zijn best doet om alle clichés met een grote bocht te omzeilen. De woordkeuzes zijn soms stuitend. Dat maakt het echt doorbijten: de taal is hier niet ondersteunend bij de boodschap. Toch zitten er ook veel prettig leesbare delen tussen die met plezier te lezen zijn.

Jammer dat er zo slecht bijgestuurd is. Schaamteloze manier van geld verdienen over de rug van iemand die meer steun en bijsturing zou verdienen.

3/5

Mrs. Degas

 Arthur Japin is één van mijn favoriete schrijvers. Toch raakt zijn nieuwe werk me minder dan de 'klassiekers' die hij schreef. Ook Mrs. Degas komt niet echt binnen. Het is een schitterend boek, het lees heerlijk, het heeft weer die mooie link met de werkelijkheid en je wordt getriggerd om even te Googlen naar de schilderijen die beschreven worden. Het verhaal is ook echt prachtig, hartverscheurend, eerlijk, rauw maar ook vol (kunstenaars)romantiek. En toch... het kabbelt voort. Je blijft lezen, verveelt je niet, maar de vervoering blijft uit.

3/5

Vrijdag

Even een lekkere doorlees-thriller van Loes den Hollander tussendoor. Maar dit was niet het beste fijne tussendoortje dat je kan kiezen. Het verhaal is wat wel erg cheesy en dan de afloop super zoetsappig. Het is een beetje over de top allemaal. De bad guys zijn erg bad. Nou ja, het was wel even fijn.

2/5

Heksen, eerherstel voor de vrouwlijke rebel

Een uitstapje naar non-fictie, het boek Heksen van Mona Chollet. De verwachting was eerlijk gezegd dat het boek historisch georiënteerd zou zijn, dit is niet het geval. Chollet analyseert de (hedendaagse) maatschappij en dan met name de ondergeschikte positie van de vrouw. Het is een feministisch verhaal dat veel open deuren intrapt of reeds bekende feiten meermaals oplepelt. Er worden weinig nieuwe verhalen vertelt en het toontje van Chollet is soms erg over de top. Er is ook ruimte voor een weinig gehoord geluid, vrouwen die spijt hebben van het krijgen van kinderen komen niet vaak aan woord en dat onderwerp wordt op mooie wijze belicht. Je merkt dat Chollet niet Nederlands is, de Nederlandse lezeres zal zich waarschijnlijk niet in alle stellingen herkennen. 

Voor mij was het hard werken om hier doorheen te komen. Te drammerig, te veel herhaling en erg weinig herkenning. Snel weer een mooi fictief boek vastpakken.

2/5

 

Wolf Hall

Hilary Mantel won er de Booker Prize mee, maar man oh man wat een draak van een boek. Een dikke pil waar ik me in iets minder dan een jaar doorheen geworsteld heb. Ik heb echt geprobeerd om te begrijpen waarom dit boek zo bejubeld wordt maar het is niet gelukt. Het taalgebruik is prachtig, zeer rijk maar verder is er geen touw aan vast te knopen. Ik laat het bij deel 1 en ga niet beginnen aan deel 2 en 3 van de trilogie.

2/5

De schilder van Barcelona

Het is met Ildefonso Falcones. Je kunt niet stoppen met lezen als je eenmaal op dreef bent. En dat ben je alweer heel snel in zijn laatste boek. Het speelt zich weer af in zijn Spanje. Nu begin 1900 in een onrustige stad die de sfeer van Les Miserables van Victor Hugo ademt. En dat wordt af en toe een beetje te gortig. De personages gaan wel heel erg op in de socialistische strijd en niets lijkt hen bespaard te blijven. Ik haakte bijna af, maar werd toch weer meegezogen en heb ademloos het relaas van Dalmau, Emma en hun dierbaren gevolgd. Niet opbeurend, wel leesvoer om in op te gaan.

 3/5