Parnassia

Parnassia is een knap debuut van Josha Zwaan. Het boek is vernoemd naar de strandtent waar de volwassen Anneke/Rivka haar levensverhaal eindelijk kan vertellen aan haar dochter Sandra.
Het boek is vlot geschreven en leest soepel. De twee verhaallijnen (heden en verleden) zijn mooi met elkaar vervlochten en nemen je mee in het onwaarschijnlijke levensverhaal van een Joods meisje dat in de tweede wereldoorlog wordt ondergebracht bij een domineesgezin in Zeeland. Alhoewel ze veel vragen en twijfels lijkt te hebben, kiest ze er na de oorlog voor om niet terug te gaan naar haar Joodse vader en broer. De keuze lijkt vrijwillig, maar is dat niet helemaal. Onvermijdelijk komt het tot een breuk met haar 'ouders'. De Joodse roots (en daarmee de ontkenning) komen steeds meer boven als ze trouwt met een Joodse man. Hij worstelt met het oorlogsverleden en zijn trauma's zorgen voor een complete ontregeling. Het verhaal leest geloofwaardig en is rijk van opzet. Minder sterk vond ik de personages die opgevoerd worden om het leven van de alleenstaande Anneke 'te vullen'. Haar vriendin Hanneke moet ook nog sterven, en de ontmoeting met Jean, haar nieuwe partner is niet zo sterk. De 'toevallige' link die daar gelegd wordt met de kunstenaar Hundertwasser is een beetje teveel van het goede.
Toch, mooi boek, sterk verhaal.

4/5

Un garçon singulier

Mooi klein boekje dat zich gemakkelijk laat lezen. Philippe Grimbert voert een gezin in moeilijkheden op. De ouders worstelen duidelijk met hun zwaar autistische zoon. Vader heeft de hoop opgegeven, zijn kind kan niks. Ze hebben zelfs moeite om hem onder te brengen in een instelling. Moeder vindt het heel zwaar om de zorg voor haar zoon te hebben, ze wordt heen en weer gesleept tussen haat en liefde voor haar zoon. Haar grootste wens is om door te breken met het schrijven van haar 'bijzondere' literatuur. Om aan het schrijven toe te komen wordt er een student ingevlogen die op Iannis kan passen. Louis gaat de uitdaging aan, hij zit op een dood punt in zijn leven. Is al een aantal keer van studie gewisseld, weet niet wat hij wil. Er ontstaan mooie, spannende verhoudingen tussen alle personages. Het einde is verrassend mooi en de personages komen sterker uit hun strijd.

4/5

Twee vliegers onder het matras (literair juweeltje)

Een klein cadeautje, een literair juweeltje (een kort verhaal) van Marion Bloem. Ik heb altijd moeite met korte verhalen. Er is zo weinig ruimte om een verhaal goed neer te zetten, het moet zo beknopt. En dat is dit verhaal ook. Zoveel informatie in zo weinig zinnen. Het leest zeker niet gemakkelijk en je moet geconcentreerd lezen om te achterhalen wie wie is in het verhaal. Het plot laat zich gemakkelijk raden. Mwoah, geen groot fan.

2/5

Ik kom terug

Ik ben diep onder de indruk van het nieuwste boek van Adriaan van Dis. Het is een heel persoonlijk boek over de laatste weken van het leven van zijn moeder. Na vele jaren van stilte, lijkt het einde van haar leven haar een beetje open te breken. Alhoewel hun relatie niet intiemer wordt (ze kan nog steeds geen aanraking van haar zoon verdragen), wil ze vertellen over wat ze allemaal heeft meegemaakt. Vooral over de tijd in Indonesië heeft ze altijd gezwegen maar ook daarover vertelt ze openhartig. Van Dis zit de laatste weken aan haar bed en noteert haar verhalen met haar goedkeuring. Naast de verhalen van zijn moeder, schrijft Van Dis ook over zijn persoonlijke worsteling met de naderende dood. Het is een boek dat je niet uit wilt hebben, maar het einde nadert onvermijdelijk. 

5/5

Al wat schittert

Een lijvig boek waar ik al veel over gelezen had, vooral positieve recensies. En die begrijp ik heel goed. Het boek begint meteen goed met de aankomst van Walter Moody. Hij wil zoals vele anderen zijn geluk beproeven in Nieuw Zeeland. Het toeval wil dat hij in een geheime bijeenkomst in zijn hotel terecht komt. De dood van een kluizenaar, de verdwijning van een jonge rijke man, en een hoer die buiten bewustzijn wordt aangetroffen zijn het startpunt van de roman. Vele personages zijn bij een geheime affaire betrokken, die op weergaloze wijze wordt uitgesponnen. De opbouw van het verhaal is subliem: Eleanor Catton speelt met de tijd, de personages, de vertelperspectieven. 
Het einde is dan toch een beetje jammer, er blijven veel vragen onopgelost en je vraagt je af waarom het verhaal zo uitgesponnen is als het niet weer allemaal samen komt.

4/5

Het Rosie effect

Graeme Simsion schreef een vlotte opvolger van het Rosie project. Het verrassingseffect is in deze sequel wel weg. Don doet wat hij in het vorige deel ook deed, en zijn acties doen soms zelfs wat kluchtig aan. Het blijft lekkere vakantielectuur, maar ik zit niet te wachten op deel 3 van de avonturen van Rosie, Don en hun vrienden (die ook karikaturen worden van zichzelf).

2/5