Tot ziens, meneer Friant

Philippe Claudel is één van mijn favoriete schrijvers - maar dit boekje was een enorme teleurstelling. Hoe lang kun je doen over een miniboekje van zo'n 90 pagina's... wel, heel erg lang. Zelfs als de bladspiegel lijkt op die van een gedicht, en er een heel aantal bladzijden gevuld zijn met afbeeldingen van schilderijen van meneer Friant. Claudel heeft in dit verhaal zijn jeugdherinneringen beschreven aan de hand van de werken van Friant. Eerlijk is eerlijk : er is werkelijk geen touw aan vast te knopen. De link met de werken lijkt soms erg gezocht, de taal is mij te poëtisch. Soms denk je: ha, nu komt het verhaal op gang. Maar dan blijkt er toch geen verhaal te zijn. Toegegeven, bij de laatste regel denk je wel - de cirkel is rond.

1/5 

Beste vriend

Een snel en populair boek, dat is Beste vriend van Robert Vuijsje. Vuijsje beschrijft het leven als BN-er in Amsterdam. Een leven van zien en gezien worden op premières en productpresentaties, aanwezig zijn in het panel van domme spelprogramma's en contacten warm houden in de hoop op een serieus interview in een intelligent programma. De wereld achter de schermen van de serieuze talkshows blijkt ook een ontluisterende omgeving. In 2012 volgen mensen hun volgers op Twitter; checken ze facebook in hippe restaurants en men 'pingt' er lustig op los tijdens gesprekken en vreemdgaan is de norm. Dat is eigenlijk best vermoeiend. Vuijsje voert een BN-er op (Samuel junior) die getrouwd is met (natuurlijk) een donkere Surinaamse vrouw, Venus. Het tweetal heeft een zoontje. Uiteraard heeft Samuel jr. geen goede band met zijn vader, staat zijn relatie op springen en heeft hij een niet al te best contact met zijn eigen zoon. Het is allemaal een beetje teveel. 
Het boek is opgebouwd uit hele korte hoofdstukjes van ca. 4 pagina's. Veel situaties zijn niet zo goed uitgewerkt. Dat is jammer want er zit wel potentie in de stukken, maar het is allemaal nogal oppervlakkig en snel gebleven. Van een paar grapjes gruwelde ik. De BN-er stuurt berichtjes naar Venus met typefoutjes stront ipv strong / hoer ipv hier. Zucht. Laat ik verder maar niets zeggen over die brieven aan zijn 'Beste vriend' die af en toe in het boek opduiken. Zucht.
En als dan het einde dan toch nadert, is dat abrupt en onbevredigend. Beste vriend is een tussendoortje dat je binnen no-time uit hebt. Veel indruk heeft het niet gemaakt. 


2/5
 

Alleen op de wereld

Wie kent het verhaal van het weeskind Rémi niet? Ik, tot voor kort in ieder geval, want ik heb het inmiddels gelezen. Ik heb me verdiept in het levensverhaal van Rémi. Alhoewel het een behoorlijk stichtelijk tintje heeft, is het een heerlijk avontuurlijk verhaal. Treurig, dat wel. Rémi lijkt van rampspoed naar rampspoed te gaan. Op het moment dat je denkt, het kan niet nog erger worden - loert er alweer een ander drama om het hoekje. En toch wil je telkens weten hoe het verder gaat; het is lastig om het boek neer te leggen. Als je begint te verlangen naar een happy end en een lang en gelukkig leven voor Rémi komt Hector Malot inderdaad met een fijn einde. Qua stijl is het niet bijzonder, de ontknoping ligt er de laatste 150 pagina's wel al zeer dik bovenop, maar Rémi verdient dat mooie eind. Het is een goed mens met de intentie om niets dan goed te doen.

4/5

Caribou Island

De critici hebben de eerste roman van David Vann goed ontvangen. En dat ben ik met ze eens. Caribou Island is een vlot leesbaar boek waar verschillende interessante verhaallijnen door elkaar lopen. De belangrijkste verhaallijn is die van Irene & Gary, een stel dat worstelt met hun relatie nu ze gepensioneerd zijn. Irene kampt bovendien met vreselijke hoofdpijnen en een onverwerkt trauma uit haar jeugd. Ze is bang om verlaten te worden door haar man nadat haar ouders niet voor haar gezorgd hebben.

Naast Irene & Gary volgen we ook hun kinderen: Rhoda en Mark. Rhoda heeft een relatie met de tandarts Jim. Jim, een notoire playboy, is net als Gary niet in staat om veel te 'geven'. Hun relatie lijkt op die van Irene & Gary; Irene ziet dit en vreest voor het lot van haar dochter. Rhoda daarentegen is zo bezig met haar droomhuwelijk op Hawaï en de zorgen om haar ouders, dat ze de niet mis te verstane waarschuwing aan haar adres in de wind slaat. Rhoda luistert ook niet meer naar haar eigen twijfels, die zijn er namelijk wel degelijk. Mark is een verstokte hippie die met zijn vriendin Karen zijn eigen leven leidt. Verder maken we kennis met een paar verdwaalde toeristen (Carl & Monique) die de romantiek van het verlaten, ruige Alaska opzoeken. Alle personages uit het boek lijken verloren.

Het leven in het desolate Alaska wordt ruw neergezet. Weinig mensen, weinig mogelijkheden, geen vooruitzichten, geen toekomst, barre weersomstandigheden, wilde dieren, ruige natuur, slechte bereikbaarheid, barre wegen, hard en zwaar werk in de visserij. De mannen in het boek lijken wel op de stoere vissers uit de serie 'Deadliest catch'. 

Een opbeurend boek is het zeker niet. Wel een boek dat je weet te pakken. Het noodlottige einde aan het boek is geen verrassing. De cirkel is rond.

4/5