Oorlog en terpentijn

Een bejubeld boek, en wellicht begin je dan met te hooggespannen verwachtingen. Stefan Hertmans heeft een boek geschreven over zijn grootvader die aan het begin van de 20e eeuw opgegroeid is. Het boek komt echter langzaam op gang. Hertmans wil de lezer deelgenoot maken van zijn aarzelingen, zoektocht en moeizame start met het lezen en bewerken van de memoires van zijn opa. Hij liet een aantal schriften (cahiers) achter waarin hij jeugdherinneringen optekende. Het boek heeft prachtige en zeer aangrijpende passages maar altijd weer zakt het in. Het is jammer dat Hertmans dat mooie ritme niet kan vasthouden. Het beste deel (het boek bestaat uit 3 delen) is het tweede deel waarin beschreven wordt hoe Urbain (over)leeft in de loopgraven gedurende de eerste wereldoorlog. Verder werd ik geraakt door de grote liefde van Urbain voor de vrouw van zijn leven. 
Intens boek dat door de wisselende cadans toch licht teleurstelt.

3/5

Harry Potter en de orde van de feniks

Deel 5 alweer van de Harry Potter serie. Dat was eerlijk gezegd toch even doorbijten. Voor mijn gevoel kabbelt het verhaal pagina's lang door zonder dat het echt spannend of relevant wordt. De verveling slaat toe, de gekke woordjes, trucjes en fop-attributen worden irritant en er lijken maar weinig echte verrassingen in het boek te zitten. Zelfs de onthulling van Perkamentus aan het einde van het boek slaat niet in als een bom. Voorlopig wacht ik nog even met de laatste 2 delen. Naar mijn mening is dit het minste boek tot nu toe.

2/5

Je ne veux pas mourir seul

Ik wil niet alleen sterven, maar dat lijkt plotseling hetgeen Gil Courtemanche nog rest. Op dezelfde dag hoort hij dat zijn grote liefde Violaine hem verlaat en dat hij kanker heeft. Dit boek is een weergave van zijn levensstrijd en een terugblik op het leven. Hij deelt zijn momenten soms met vreemden, omdat hij niet meer de intimiteit van een relatie heeft. Het is een boek met korte hoofdstukken (met als titel telkens la vie / la mort) om langzaam te lezen. Courtemanche slaagt erin om de juiste toon en woorden te vinden voor penibele momenten. Hij laat de pijnlijke momenten niet weg. Dapper boek.

3/5

Meester Mitraillette

Onwaarschijnlijk mooi boek, ademloos en bijna in één ruk uitgelezen. Ik verkeerde in de veronderstelling dat Jan Vantoortelboom een boek geschreven had over de eerste wereldoorlog, maar dat is zeker niet het belangrijkste thema in het boek. Het is meer het levensverhaal van meester Verbocht, een rustig, kalm en eigenzinnig mens. Zijn eigen passies koesterend, maar hij torst zijn verleden op zijn rug met zich mee als een slak zijn huisje. Verbocht is moedig maar eigenlijk weten we na het lezen erg weinig van zijn innerlijke strijd. Het lijkt alsof dat een bewuste keuze van de schrijver is. Ook als het de meester onredelijk lastig gemaakt wordt, is er weinig verzet en veel berusting. Vantoortelboom bedient zich in dit meesterlijke verhaal van prachtige zinnen, mooie metaforen en af en toe een prachtig Vlaamse uitdrukking.

Schitterend! 5/5

Mei

Mei is een korte verhalenbundel van Anna Enquist. De bundel gaat over de tweede wereldoorlog. Het verhaal over de dokter vond ik erg sterk. Het andere verhaal daarentegen en de opgenomen rede ter gelegenheid van de dodenherdenking konden me slechts matig boeien.

2/5

De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween

Jonas Jonasson schreef een heel laagdrempelig en vrolijk boek dat zeer vermakelijke lectuur is. De hoofdpersoon Allan stort zich min of meer ongewild van het ene in het andere doldwaze avontuur nadat hij op zijn honderdste verjaardag het bejaardentehuis besluit te ontvluchten. Naast het avontuur op zijn honderdste wordt ook zijn levensverhaal beschreven. Dat is al net zo dolkomisch. Zo lijkt hij bij elke grote historische gebeurtenis uit de 20e eeuw aanwezig geweest te zijn. Hij heeft bijv. gedineerd met Mao, Stalin en alle Amerikaanse presidenten. De toon is overal luchtig, soms kluchtig. Gewoon een heel gezellig boek!

3/5

Het Rosie project

Het Rosie project van Graeme Simsion draait om de autistische wetenschapper Don die een partner probeert te vinden. Geheel in stijl doet hij dat met een ellenlange vragenlijst die potentiële kandidaten voor het Echtgenote Project moeten invullen. Uiteraard wordt Don verliefd op een vrouw die slecht zou scoren op de vragenlijst. Het boek is luchtig maar erg grappig en vermakelijk. Helaas gaat het een beetje ten onder aan wat kluchtige scènes en een grote mate van voorspelbaarheid. Chicklit voor op de strandstoel.

3/5

De hongerspelen

Suzanne Collins heeft met De hongerspelen een spannend jeugdboek geschreven. Af en toe misschien wat te spannend maar wellicht vergis ik me in wat de jeugd aankan aan bloed en dood. Het is een fantasierijk boek dat vlot leest. Het einde is een beetje frustrerend omdat het zo duidelijk opbouwt naar het tweede deel. Dat moet je nu dus eigenlijk lezen en daar heb ik dus geen zin in. Maar het is zeker een heel fijn boek om te lezen.

4/5