De geniale vriendin

Deel 1 van Elena Ferrantes Napolitaanse romans. Dit eerste deel smaakt meteen naar meer. Wat een prachtig verhaal over een hechte vriendschap die soms uit balans lijkt. Maar deze vriendinnen vinden elkaar altijd weer omdat ze elkaar begrijpen en aanvullen. Het verhaal speelt zich af in een volkse wijk in Napels. Armoede, roddels, moord, de maffia, arbeiders ethos, scholing of het gebrek daaraan: het heeft allemaal zijn functie in het verhaal. Echt heel heel boeiend, vlot geschreven, maar toch heel mooi qua taal. Snel naar deel 2.

5/5

De boekendief

Het boek van Markus Zusak is behoorlijk gehypet en dat begrijp ik wel. Het heeft alle ingrediënten voor een goede pageturner: de dood is de verteller, het speelt zich af tegen de achtergrond van de tweede wereldoorlog, de hoofdpersoon Liesl is een krachtig en dapper meisje, de familie die haar opneemt is bijzonder, moeder Rosa is een 'saumensch' en vader Hans een lieve zachte man die Liesl vertrouwen weet te winnen, een onderduiker, een mysterieuze burgmeestersvrouw, (...). Toch wringt er iets, en dat is voornamelijk de stijl. Het taalgebruik rammelt en de vooruitkijkjes vond ik niet zo, en de dood die zich tot de lezer richt. Mwoah. Toch heb ik het boek met veel plezier gelezen.

3/5

De greppel

Heerlijk 100% Koch! De greppel is onmiskenbaar een boek van Herman Koch. Vlotte schrijfstijl, herkenbaar in Amsterdam gesitueerd, vileine humor, actuele thematiek, bn-ers zijdelings opvoeren. Ik vind het fantastisch. Genoten heb ik dan ook met volle teugen van deze nieuwste Koch. Jammer dat het uit is. En jammer dat het einde je ietwat verdwaasd achter laat.

4/5

In het licht van wat wij weten

Na maanden worstelen is het ein-de-lijk uit. Wat een onmogelijk boek. Het gaat eigenlijk  nergens over en tegelijkertijd heeft Zia Haider Rahman een beeld van bijna alles willen schetsen. Het verhaal begint met twee vrienden die elkaar na lange tijd weer ontmoeten. Zafar vertelt zijn levensverhaal (oh nee toch maar half, want er zijn ook opschrijfboekjes?!) Het boek is niet te volgen, de perspectiefwisselingen zijn onduidelijk, het is saai, gaat van hot naar her en het brengt je van een arm gezin in Bangladesh naar de militaire kazerne in Afghanistan, via Amerika naar prestigieuze universiteiten in Engeland. Onduidelijke personages worden ten tonele gevoerd, totaal onduidelijk wat hun rol of functie in het verhaal is, we zijn getuige van een onmogelijke liefde, een jaloerse (?) moeder en het eindigt met niks. Zeer vermoeiend zijn ook de vele passages/spreuken die aan het begin van de hoofdstukken uit andere boeken geleend zijn om het thema in te luiden.
NIET AAN BEGINNEN.

1/5

Gij nu

Ik ben totaal geen fan van verhalenbundels, maar wel van Griet Op de beeck. Het is een prestatie van formaat om mij te kunnen boeien met 15 korte verhalen: ze zijn stuk voor stuk prachtig. Het is wel een somber geheel, weinig vrolijkheid en jolijt, en veel eenzame mensen of personages die zoeken naar erkenning en genegenheid. Fijn is dat de verhalen een afgerond geheel zijn en je niet met vragen achter laten. De personages zijn ondanks hun tekortkomingen aimabele mensen waarbij je je een duidelijke voorstelling kunt maken.  Chapeau!


4/5

En attendant Bojangles

Goed ontvangen debuut in Frankrijk van de schrijver Olivier Bourdeaut, een autodidact type 12 ambachten, 13 ongelukken. Een klein boekje dat je in de eerste hoofdstukken laat glimlachen, maar echt goed op gang komt in het laatste deel. Dat bevat alle elementen om de lezer te raken. Het middelste deel kabbelt een beetje voort, meer van hetzelfde. Erg sterk vond ik het perspectief van de jonge jongen, sinds lange tijd weer eens een goed uitgewerkte jonge verteller! Leuk boek om tussendoor te lezen, niet hoogdravend en waarom het in Frankrijk nu zo goed ontvangen wordt, ontgaat me toch een beetje.

3/5

Alsof het voorbij is

Drie keer opnieuw beginnen in een boek is meestal geen goed voorteken. Toch komt het na een moeizaam begin (veel details, namen, geen lijn te ontdekken) op gang. Julian Barnes, voor dit boek bekroond met de Man Booker Prize, weet hoe hij over een schijnbaar oninteressante man met een gewoon leven en grote dromen een goed boek kan schrijven. De plot heeft alles te maken met zijn jeugdliefde Veronica, haar moeder en zijn goede vriend Alain. Het einde is totaal onverwacht goed. Tony (en u) snapt het eindelijk. De opbouw van het verhaal is top, maar het bevat voor mij iets te veel filosofische overdenkingen. 

3/5

Onze man in Teheran

Fijn, handzaam boekje waarin diverse columns van Thomas Erdbrink gebundeld zijn. De gelijknamige televisie serie heeft op mij veel indruk gemaakt. De verhalen in het boekje zijn niet erg diepgravend, maar wel heel leuk en interessant om te lezen. Voor mensen die geïnteresseerd zijn in culture verschillen is dit een mooi inkijkje in het leven in Iran. Het laatste deel biedt iets meer diepgang en die columns raakten me ook meer. Het is helaas wel erg snel uit. 

3/5

L'instant présent

Even iets luchtigs tussendoor. Maar zo luchtig. Crisis, wat een enorm gedrocht heeft Guillaume Musso gepubliceerd. Verschijnselen in New York en dan maar liefst 24 keer. Iedere keer dezelfde structuur, geen verrassingen en het plot is om te janken zo slecht. Nee, einde Musso voor mij.

1/5

De vlamberken

Vreemd wat er kan veranderen als je een boek leest. De eerste 250 pagina's van Lars Myttings 'De vlamberken' lezen als een trein. Het boek is spannend, boeiend, er worden veel interessante verhaallijntjes uitgezet, vlotte leesstijl (niet hoogdravend, gewoon lekker lezen), intrigerende personages, geheimen, verdwijningen... Maar dan begint het een beetje te vervelen. Het is nogal veel en erg onwaarschijnlijk allemaal. Toch blijf je geboeid en wil je eigenlijk niet dat het boek uit is. Alle mysteries worden ontrafeld. Dat maakt De vlamberken een super fijn leesboek, dat zeker. En een aanrader is het, ondanks wat reserve, absoluut!

4/5

De vlucht

Blanco een boek openen en volledig verrast en overdonderd worden, dat is wat er gebeurde na het openen van Jesus Carrasco's debuut. Spannend, mysterieus, ongekend wreed maar niet weg te leggen. Prachtig geschreven en zorgvuldig vertaalt. Het is geen vrolijk verhaal maar zeer goed opgebouwd: de reden van de vlucht blijft lang de grote vraag en de lezer wordt gevoed met argumenten, maar kan niet raden waarom de jongen vlucht.
Onverwacht geniaal.

5/5

Harry Potter en de halfbloed Prins

Ik had de serie even aan de kant gelegd, was er een beetje op uit gekeken. Aangestoken door alle publiciteit rondom het 8e deel van de serie heb ik deel 6 ter hand genomen. Het is een verademing om eens niet te beginnen op de Ligusterlaan waar de Dreuzelfamilie van Harry woont (en hij zijn vakanties moet doorbrengen). En ik moet zeggen, de rest van het boek stelt alles behalve teleur. Het is echt heel spannend en anders dan de andere boeken. De ontknoping had ik niet aan zien komen. Ik durf te zeggen dat dit het beste deel tot nu toe is.

5/5

Liefde tussen 5 en 7

Wat een heerlijk boekje heeft Wanda Reisel afgeleverd! Boekje omdat het wel een beetje snel uit is. Dat is te danken aan de omvang, maar ook aan de vlotte stijl en het mooie verhaal. Lisa Wolf ontdekt op Facebook dat haar man een dubbelleven leidt, hij houdt er een heel gezin op na in Amerika. Ze gaat in de rust en koelte van het aquarium na, of ze signalen had kunnen opvangen. Ze overziet haar leven, mijmert en droomt over de ultieme wraak. Heerlijk!

4/5

Bericht uit Parijs

Lekker vakantie-lezen, een thriller van Musso. Het is even bikkelen de eerste pagina's: de Nederlandse vertaling heeft gruwelijke stijlmissers. Als je in het verhaal zit, verdwijnt deze ergernis naar de achtergrond. Je wordt meegezogen in het compleet onmogelijke verhaal over 2 mensen die er op een luchthaven in slagen hun mobieltjes te verwisselen. Uiteraard zijn er banden met misdadigers en anders gespuis, je zou het op het eerste gezicht niet verwachten: een keurige bloemiste en een even zo keurige (ietwat getergde) kok. Je leest door want wilt weten hoe het afloopt. Ach...

2/5

Schoppenvrouw

Het nieuwste boek van Mensje van Keulen laat me een beetje in verwarring achter. Dat komt omdat het verhaal heel ergens anders over gaat dan je na de eerste bladzijden zou verwachten. De dochter van Paula heeft een moord gepleegd: de reconstructie van Opsporing verzocht (o.i.d.) laat geen ruimte voor twijfel. Pas aan het einde van de korte roman wordt deze verhaallijn weer opgepakt met een 'perfect alibi' dat verzonnen is door de dominante en succesvolle partner van Paula. De tussenliggende pagina's gaan over Paula's jeugd en de doem die door een charlatan met een kaartspel is uitgesproken: Paula zou beter geen kinderen krijgen. Paula's wraak is niet mals. 
Een boek dat heel anders loopt dan verwacht, veel dingen zijn niet geschreven maar wel voelbaar (zoals het beeld dat je krijgt van de partner van Paula). Het einde komt een beetje snel en lijkt wat gekunsteld. 

3/5

De gevleugelde

Het onderwerp van Arthur Japins nieuwste roman is, ondanks het feit dat het een historische roman is, erg actueel. De Braziliaanse luchtvaartpionier Santos Dumont is de mythische persoon waaraan dit boek gewijd is. Deze Santos Dumont speelde o.a. een rol in de openingsceremonie van de Olympische Spelen van Rio. Het verhaal rond deze persoon biedt genoeg aanknopingspunten om er een waanzinnige roman van te maken. Maar dat lukt niet. De personages lijken niet echt tot leven te komen, ze raken je nauwelijks, het kabbelt een beetje voort, er worden diverse ingrediënten in de soep gestopt (homofilie, geestenwereld, wetenschap) maar echt smaakvol wordt het niet. Gemiste kans denk ik. Niet vervelend om te lezen, vermakelijk blijft het, maar alles blijft op afstand.

3/5

Judas

Het is even lastig inkomen, veel getheoretiseer en gefilosofeer over pittige onderwerpen (conflict Israel-Palestijnen, Judas Iskariot, Jezus, oorlogen, Ben Gurion). Maar Amos Oz heeft een plan en dat ontvouwt zich in de juiste doseringen. De mysterieuze hoofdpersonen geven zichzelf beetje bij beetje bloot. Wonderlijk mooi en veelzijdig verhaal dat je na een honderdtal pagina's niet meer loslaat. Wie is Sjmoeel nu echt, waarom is Atalja zo kil, zakelijk en afstandelijk. Met wie praat Walt en waarom sprak hij niet meer met Abarbanel? Er gebeurt niets en tegelijkertijd heel erg veel. Heel vol boek dat je verrijkt achterlaat. Helaas is het einde toch een beetje open, maar dat kan bijna niet anders in zo'n vertelling. En, is Sjmoeel niet ook een beetje Jezus, welke parallellen trekt Oz? Food for thought. 

4/5

Zuiverheid

Ook al lang op de wensenlijst, een boek lezen van Jonathan Franzen. Het is niet Freedom geworden, maar 'Zuiverheid'. Het is een dikke pil, die erg vlot leest. De personages zijn erg boeiend en heel erg verschillend. Knap hoe de verschillende hoofdstukken (waarin telkens het levensverhaal van één van de personages vorm krijgt) met elkaar verbonden worden. De spil in het verhaal is Purity, een jonge vrouw die op zoek is naar haar vader. Haar moeder houdt dat geheim voor zich. Sommige stukken vond ik een beetje saai (o.a. het gefilosofeer van Andreas Wolf, en een verslag van een onderzoek dat uitgevoerd wordt voor de Denver Independent). Toch was ik er snel doorheen, en bevat het boek mooie en onwaarschijnlijke verrassingen. Dit smaakt naar meer Franzen.

4/5

Wat ons niet zal doden

Nummer 4 in de Millennium reeks, met als schrijver (de door de familie van de overleden Stieg Larsson gevraagde) David Lagercrantz. Het verhaal is nogal technisch van aard, en het duurt wel even voordat de plot tot je doordringt. Het geheel lijkt allemaal wat minder bombastisch dan de voorgaande delen, maar je wilt als lezer het boek niet wegleggen. Het wordt na 4 delen wel 'meer van hetzelfde', met de niet te grijpen Lisbeth Salander en de altijd op de hoogte zijnde Blomkvist. Fijn boek, tikje gecompliceerd.

3/5

Spaar de spotvogel

Tijd voor een onvervalste klassieker. Harper Lee's bekende verhaal waarin een rechtzaak tegen een donkere man centraal staat in de jaren waarin de rassen discriminatie hoogtij viert. Het boek viel me wel wat tegen, het komt erg langzaam op gang en de personages zijn nogal stereotype. Het gegoede advocaten gezin met een donkere huishoudster, een ondeugende dochter en een intelligente, nieuwsgierige zoon. De vader is een vrijgevochten man die zijn kinderen met de  'juiste' open blik naar de wereld wil opvoeden. Het proces is het meest interessante deel van het boek. De uitkomt is ontnuchterend, en zet je als lezer met beide benen op de grond. Interessant is het boek zeker, het doet wel gedateerd en all American aan.

3/5

Charlotte

De bijzondere stijl die David Foenkinos gebruikt in dit prachtige en aangrijpende verhaal deed mij in eerste instantie wat afschrikken: is het een gedicht? Nee het is een boek dat bestaat uit korte zinnen, eb elke zin begint op een nieuwe regel. Het leest daardoor vlot, maar het boek slaat in als een bom. De erfelijke last van de familie is heftig.
Minder sterk vond ik de aanwezigheid van de auteur zelf: Foenkinos is gegrepen door het levensverhaal van Charlotte en om deze roman te schrijven gaat hij naar plekken toe waar zij geweest is/gewoond heeft. Jammer wat mij betreft, dat hij zijn zoektocht en teleurstellingen, ervaringen in het formidable verhaal verweeft.

4/5

Geronimo

Een boek van Leon de Winter was alweer even geleden. Geronimo is een typisch product van de Winter: vlotte stijl, spannende elementen, verschillende verhaallijnen, het leest als een trein. Je verveelt je geen moment met dit boek, maar het is allemaal wel erg over the top en redelijk onwaarschijnlijk. Maar dat maakt het leesplezier er niet minder op. Lekker snel boek, mooi complot.

4/5

De leraar die mijn leven veranderde

Een verhalenbundel met verhalen van diverse auteurs, met als gemeenschappelijk thema een inspirerend (of eigenlijk helemaal niet) iemand waar je iets van geleerd hebt of die je geholpen heeft van een bepaald pad. Mooi thema, maar zoals altijd in een verhalenbundel: niet alle verhalen zijn even mooi. Er zitten echt wel een aantal ontroerende, grappige verhalen in. Leuk tussendoortje.

3/5

Monte Carlo

Als je nog geen fan was van Peter Terrin, dan word je het zeker na het lezen van Monte Carlo. Het is een piepklein boekje, maar wat een stilistisch pareltje. De ene zin is nog prachtiger dan de andere. Het verhaal is boeiend, er gebeurt veel en ook weer weinig. Als eerste het ongeluk waar een ster-actrice bij betrokken is. Vervolgens staat haar 'redder' centraal, de automonteur die haar op tijd kon wegduwen en zo ernstig letsel kon voorkomen. Jack, de monteur, komt er minder goed uit. En de lezer woont in zijn hoofd, en dat is best pittig. De pijn, het letsel na het ongeluk, het uitblijven van erkenning, de toenemende woede, het ongeloof in de kleine gemeenschap waarin hij woont, het ontkiemen van een plan. De ontknoping zal ik niet onthullen. Maar het is fenomenaal (verschrikkelijk).

5/5

Les désorientés

Wat doet een groep jonge vrienden als er oorlog uitbreekt? Iedereen maakt andere keuzes, sommigen vechten, anderen emigreren, sommigen meteen, anderen pas na langere tijd de oorlog meegemaakt te hebben. En uiteraard maken mensen ook 'foute' keuzes. Oordelen is makkelijk, vergeven is lastiger. De hereniging van deze vriendengroep is het kernthema van het boek. Het wordt op een schitterende manier door Amin Maalouf verteld. De dood van één van de vrienden is de aanleiding om na jaren weer bij elkaar te komen. Adam, de hoofdpersoon van het boek brengt op een prachtige manier iedereen samen. Mailwisselingen, telefoontjes, brieven, ontmoetingen, Maalouf weet de juiste sfeer te scheppen. Hij oordeelt niet, maar onderwijst en laat de lezer voelen wat het is om keuzes te maken als je niet in vrijheid leeft. Werkelijk fenomenaal boek dat heel anders afloopt dan de kalme opbouw doet vermoeden.

5/5

Aurore

Alles blijft onopgelost in deze prachtige historische roman van Marco Kamphuis. Slechts 1 van de verhaallijnen is echt af, en daarmee moet je het doen als lezer. En dat is heel goed mogelijk. We lezen mee in het dagboek van Jules Fabre, een eerstejaars medicijnenstudent die in Parijs gaat wonen. Hij bekijkt de stad met de gezonde argwaan van een jongen uit de provincie. Hij schrijft met zijn zus, Lucile, die hem op de hoogte houdt van de ontwikkelingen aan het thuisfront. Vader is ziek, dementerend(?) en zal niet meer genezen.
Jules verbaast zich over ethische vraagstukken die professoren behandelen tijdens de college's, maar andere zaken fascineren hem meer. Hij heeft een kamer bij professor Dieulafoy en diens dochter Aurore. Jules adoreert Aurore, een heel mysterieus meisje. Daar komt nog bij dat Dieulafoy een uiterst geheim lab heeft, dat ten strengste verboden is. Er vindt een overval plaats, er wordt gemoord en gevochten. Genoeg ingrediënten voor een spannend verhaal dat bovendien perfect uitgewerkt is. De spanning wordt mooi opgebouwd, er zitten ontroerende en emotionele scènes in en de onhandigheid van Jules zorgt voor een luchtige touch. Topboek!

5/5

Funny girl

Nick Hornby heeft de humor aan zijn pen hangen, de boeken lezen al als filmscripts. Toch viel Funny girl me een beetje tegen. Het boek begint vlot met een miss-verkiezing die geheel anders loopt dan verwacht en het vertrek van Barbara naar de grote stad 'om mensen aan het lachen te maken'. Tot haar eerste succes is het allemaal erg leuk, maar zoals het een goede tv sitcom betreft wordt succes uitgemolken. Het boek wordt daarmee ook een uitgemolken koetje; het einde had van mij helemaal niet gehoeven: een stel bejaarden die the good old days overdoen. Toch weet Horby je van tijd tot tijd te laten glimlachen en dat is een fijne ervaring!

3/5

Feest van het begin

Het is even puffen geblazen, je struikelt soms over de zinnen van Joke van Leeuwen. Complex, soms lijkt het wat gezocht. Even lijkt het een mooi verhaal te worden, maar dan loopt er veel door elkaar. Verschillende personages passeren de revue, en eigenlijk hebben ze niet veel met elkaar te maken. Het zijn 2 verhaallijnen in 1 roman, waarin 4 personen de hoofdrollen vertolken. Ik heb het niet met veel plezier gelezen, maar dat maakt het nog geen slecht boek.

3/5

Wij

Veel van verwacht: de humor moest van de pagina's afspetteren. David Nicholls zou je een smile op het gezicht moeten geven en af en toe zelfs doen schaterlachen. Niks van dat alles was echter het geval. Een ellenlang verhaal opgedist in minuscule hoofdstukken dat bijna nergens echt leuk wordt. Over the top, gemakkelijk en vervelend. Blij dat ik er door heen ben, zelfs niet leuk op een strand bed.

2/5

Ik reis alleen

De loftuitingen kennen hun weerga niet, ik reis alleen van Samuel Björk is een mustread etc etc. Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Ok, het verhaal wordt goed neergezet, de spanning opgebouwd, de ontknoping kent meerdere plotwendingen, maar je blijft toch met wat losse eindjes zitten. Bovendien is de structuur van de thriller redelijk basaal. Gedurende zo'n 20 van de 80 hoofdstukken wordt er een nieuw personage geïntroduceerd dat zijdelings iets met de moorden te maken zouden kunnen hebben. Aan het einde vliegt het allemaal wat uit de bocht en wordt het wat grotesk. Toch weet deze schrijver je heel wat pagina's in te lijven.

3/5

De onderwaterzwemmer

De grote diversiteit van de werk van P.F. Thomese is interessant. Bijzonder hoe je als schrijver zulke diverse gedaanten kunt aannemen. In De onderwaterzwemmer is hij op zijn best. De bravoure van de Kessels-romans is volledig weg. Het verhaal is opgebouwd uit 3 delen waarvan het middelste deel er met kop en schouders bovenuit steekt: vol vaart, drama en humor, echt wervelend. Het derde deel valt soms een beetje dood, maar de ontknoping is toch onverwacht zalvend.

4/5

Le livre des Baltimore

De nieuwe roman van Joël Dicker, daar had ik echt zin in. Hij weet je weer meteen het verhaal in te zuigen en spint een zorgvuldig web. Het verhaal leest vlot, het Frans is niet moeilijk, echt een boek dat zich leent om in de oorspronkelijke taal te lezen. Zijn zinnen zijn geen diepzinnige literatuur, maar het leest gewoon prettig. Toch is het geheel soms wel een beetje soapachtig, en na de ontknoping is het verhaal klaar wat mij betreft: scènes creëren waarin de hoofdpersoon met geesten van overledenen praat, daar word ik niet heel blij van. Maar desalniettemin een heerlijk leesboek.

4/5

Wat is de wat

Wat is de wat stond al lang op mijn verlanglijstje. Ik heb het zelfs al eens in huis gehaald via de bieb, maar ik ben er toen niet aan toegekomen. Dave Eggers trok ook al langer mijn aandacht, vooral door zijn boeken over actuele thema's. Alhoewel Wat is de wat niet nieuw is, het thema is nog steeds uitermate actueel nu er dagelijks stromen vluchtelingen uit alle delen van de wereld hun geluk/veiligheid/toekomst zoeken in een ander land. Alle sceptici moeten dit boek lezen. Schokkend en je nauwelijks voor te stellen wat jonge mensen mee moeten maken op deze aardbol. Ik ben mij ervan bewust dat Wat is de wat een roman is, maar het boek zet je absoluut aan het denken. Eggers heeft een toegankelijke en prettige schrijfstijl. Het verhaal is heftig, maar prachtig. Je blijft het hele boek door geboeid, en een beetje hopen op een happy end. Waar Achak zijn geluk een beetje lijkt te vinden in the new world, ligt er voor het Afrikaanse continent weinig happiness in het vooruitzicht.

4/5

Gatsby

Een echte klassieker, dat merk je meteen aan de sfeer, de toon, het gevoel dat het boek oproept. Een wereld waar in eerste instantie een gouden randje omheen lijkt te liggen, maar zoals vaak: niets is wat het lijkt. Fitzgerald bouwt het verhaal magnifiek op, wat resulteert in een vurige scène in een hotel in New York. Fantastisch om te lezen, ouderwets maar actueel.

5/5

Moscow times

Moscow times is een bijzonder fascinerend boek over twee ras-ondernemers die in spannende tijden een succesvol imperium op weten te bouwen in Rusland. De manier waarop je als lezer kennismaakt met Derk Sauer en zijn echtgenote Ellen Verbeek gaat grotendeels in chronologische volgorde. De schrijfstijl van Dido Michielsen is erg eenvoudig en vlot. Ook wat meer technische zaken zoals de crisis of deals worden eenvoudig uitgelegd. Het boek laat zich in sneltreinvaart lezen, maar dat komt ook door de smeuïge verhalen die opgedist worden. Dat gaat van kei-harde concurrentie op de damesbladenmarkt, via decadente kinderfeestjes en privéjets tot een kennismaking met de maffia en puissant rijke oligarchen. Houd het hoofd maar cool! Het boek laat zich wel lezen als één groot succesverhaal, alhoewel ook de crisissen besproken worden en er ook wel titels floppen. Ik heb heel erg genoten van het boek, voor mensen die graag verder kijken dan de grenzen van het bekende een must.

4/5

Dertig dagen

Veel goeds gehoord en gelezen over deze roman van Annelies Verbeke. Alphonse de Senegalese klusjesman is de rustige hoofdpersoon van het boek. Een goed mens, in en in goed, betrouwbaarder dan Alphonse kun je ze niet gemakkelijk vinden. Ondanks de oordelen die anderen soms hebben over hem, ondanks de leugen die zijn partner Kat hem op de mouw spelt, ondanks het feit dat hij door een vriend bedondert is. Alphonse heeft oog voor zijn naasten en de mensen in zijn omgeving.
De eerste bladzijden word je meteen meegesleept in een smeuïg verhaal over een ruzie tussen buren (die ruzie blijkt uiteindelijk veel genuanceerder, of juist niet... te liggen). De personen waarbij hij klust, hebben allemaal iets vreemds. Onvermoeibaar luistert Alphonse naar hen, biedt eerste hulp, verjaagt geesten. En het feit dat hij zo onverstoorbaar is, wordt aan het einde wel een beetje vervelend. Wéér een klant met een muur die geschilderd moet worden én een probleem. Net als je dreigt af te haken, wordt hij slachtoffer van zijn goedheid. En dat wil je eigenlijk ook weer niet. 
Het boek behandelt actuele thema's zoals de vluchtelingenproblematiek. Dat maakt het een relevant boek. Mooi, maar daar moet je even over nadenken na het gelezen te hebben.

3/5

Paaz

Wat een worsteling, en dat geldt niet alleen voor de hoofdpersoon van Paaz. Emma (opgenomen in een psychiatrische inrichting na een burn-out) gaat van groepstherapie naar groepstherapie en via een creatieve sessie naar gesprekken met diverse psychiaters en hulpverleners. Bere-saai. Echt niet doorheen te komen. Mijn worsteling als lezer was ongeveer zo groot als Emma's strijd om van haar doodsgedachten af te komen. Het enige positieve dat ik over dit boek van Myrthe v.d. Meer kan zeggen, is dat het als buitenstaander interessant is om te lezen hoe het leven in zo'n inrichting eraan toegaat. En dat is best shocking. Het werken op zo'n afdeling lijkt me loei-zwaar. Patiënt zijn is ook niet eenvoudig, getuige de bekentenissen van Van der Meer. Ze liet zich inspireren door een eigen opname op de Paaz.

2/5

Zeik

Na vele jaren weer eens een boek van Herman Brusselmans ter hand genomen. Tja, na 1 boek van Brusselmans heb je ze eigenlijk allemaal gelezen: het gaat nergens over. In Zeik wordt weer veel gebeft, gerukt, over flamoezen gepraat, gezopen en vooral heel erg veel slap geouwehoerd. De flauwe kantoorhumor (inclusief lauwe woordspelingen) helpt ook niet echt. De vondst van 2 lijken (ja, Zeik is een inspecteur bij de moordbrigade) maakt het boek niet echt spannender. De ontknoping is uiteraard een parodie op ingewikkelde series op tv, maar mij iets te flauw. Meer dan 15 pagina's per keer kon ik niet aan. 

2/5

Ter voorbereiding op het volgende leven

Ter voorbereiding op het volgende leven is een lijvig boek dat wisselend ontvangen is. En dat begrijp ik heel goed. Atticus Lish, een debutant, maakt het je soms lastig. De hoofdpersonen zijn een illegale Chinese immigrante en een Irak-veteraan die lijdt aan een post traumatische stress stoornis. Het boek bevat een heleboel (hoofd)stukken die weggelaten zouden kunnen worden of korter kunnen. Zoals bijvoorbeeld de eerste stukken over één van de hoofdpersonen Zou Lei. Het gaat over haar jeugd, en dat had niet zo uitvoerig behandeld hoeven worden om haar te begrijpen. Bovendien beschrijft Lish zeer uitvoerig alle details, hij lijkt soms wel een 19e eeuwse realist die werkelijk alles wil vastleggen. Veel motieven komen telkens terug, de ruzies tussen de 2 hoofdpersonen, het rennen/lopen, de dwalingen door het nachtelijke New York. Alles is zo minutieus vastgelegd, dat het kan vervelen. 
Het boek is ontzettend somber van toon. De situatie van deze 2 personages is zo uitzichtloos en treurig, dat het je naar de keel grijpt. Je wilt niet verder omdat alles wat even goed lijkt te gaan, onvermijdelijk op niets uitdraait. Heftig verhaal, heftige situaties. Het pijnlijke is dat er zoveel mensen in deze marginale positie verkeren. Als je dit boek leest, kun je eenvoudig niet wegkijken. 
Een dunnere versie van dit boek zou veel aan kracht winnen.

3/5

Honolulu King

Honolulu King is een boek met veel verhaallijnen. De hoofdpersoon in Anne-Gine Goemans roman is Hardy Hardy, vroeger lid van de band de Honolulu Kings, getraumatiseerd Indonesiër met een restaurant. Hardy heeft een archief aan cassettes, ingesproken door mede lotgenoten. Een schat aan historische bronnen dus. Hij luistert er soms naar, met zijn 2 vrienden, ook ex-leden van de band. Synne, de kleindochter van Hardy luistert ook naar deze bandjes. Ze is een studente en leidt niet het leven dat haar ouders (yuppen) zouden willen. Haar liefdesleven wordt breed uitgemeten in de roman. Vooral de relatie die ze aangaat met de getrouwde David (fout fout) en voor hem laat ze the good guy schieten. Hardy's vrouw is dementerend en woont in een tehuis. Hardy wil in zijn laatste levensjaren lid worden van de vrijmetselaars, en moet daarvoor een speech voorbereiden. Die speech wordt erg onthullend en is belangrijk in het boek.Ik vond dat er een beetje teveel verhaallijnen in zaten, die niet allemaal even sterk waren (waarom bij de vrijmetselarij?), ze zijn soms erg clichématig (dochter van Hardy Hardy wil roots verloochenen). Het einde laat je helemaal in vertwijfeling achter... Is het dan allemaal toch niet waar? Veel dingen lijken toch anders dan ze zijn. De sterkste passage vond ik het moment waarop de Japanse buurvrouw van de sushi tent haar verhaal deed. Zeer goed en aangrijpend geschreven.

3/5

De verzamelde werken van A.J. Fikry, boekhandelaar

De verwachtingen waren hooggespannen, soms lees je teveel recensies die veel goeds beloven. De schrijfstijl van Gabrielle Zevin is zeker prettig, het leest vlot en vloeiend. De centrale plek de het boek/ lezen/ de boekhandel inneemt is echt prachtig. Alles wat lezen voor iemand kan betekenen zit mooi in het boek verweven. De hoofdpersoon (mr. Fikry) is iemand waar je van gaat houden, ondanks al zijn onhebbelijkheden. Wat me wel heel erg tegenviel was het hoge gehalte chick lit. Het verhaal heeft echt heel veel zoetsappige details (eigenaar boekhandel is weduwe, adopteert een kind, trouwt met een vertegenwoordigster van boeken die hij eerst vreselijk vond, een duur boek verschijnt weer, de boze genius gaat dood, boekhandelaar krijgt kanker...). Whooohoooeeee. Nou ja, al met al een lekker leesboek, minder hoogdravend dan verwacht. 

3/5