Wat alleen wij horen

Een oud flatgebouw dat gesloopt zal worden, de kapitaalinvesteerder ziet liever een nieuwe flat aan de andere kant van de straat verschijnen. Veel gewone, en dus bijzondere bewoners. Goede ingrediënten voor een onderhoudend boek. Saskia de Costers roman leest vrolijk weg, terwijl het eigenlijk allemaal niet zo happy is, overspannen gescheiden moeder, schrijfster met een writersblock, dementerende oude man... Veel personages die de revue passeren en je meenemen in hun kansloze strijd om de kapitaalinvesteerder van gedachten te doen veranderen. Ongecompliceerd terwijl dat eigenlijk niet kan. Knap, maar soms ook wat vervelend. Melanie is echt wel irritant soms met haar stemmetjes met naam.

3/5

Alleen met de goden

Alex Boogers heeft wel al eerder als thema boksen gebruikt. Maar voordat dit helemaal uit de verf komt in Alleen met de goden moet de lezer wel honderden pagina's doorworstelen waarin heel veel herhaling zit. De eerste 300 pagina's gaan tergend langzaam, de jeugd van de hoofdpersoon wordt uitvoerig geschetst en daarin krijg je vaak hetzelfde voorgeschoteld. Als het boek opgang komt is het eigenlijk al een beetje laat en dan moet je nog 200/250 bladzijden. Ik heb tussendoor andere boeken gelezen omdat het mijn aandacht niet vasthield. Jammer.

2/5

De man die zijn schaduw zocht

De Milenium-serie wordt steeds uitgebreider, deel 5, uiteraard weer van de hand van David Lagercrantz. De vertrouwde personages worden worden weer van stal gehaald en maken weer ongelooflijke dingen mee. Het is fascinerend hoe je toch weer in het boek gezogen wordt. Alhoewel ik wel het idee heb, dat de opbouw van dit verhaal meer pagina's nodig heeft dan de andere delen. Het blijft lekker leesvoer, maar het begint wel voorspelbaar te worden.

3/5