Allah n'est pas obligé

Kourouma Ahmadou heeft geen boek geschreven voor de faint-hearted, oef wat een wreed relaas. Allah n'est pas obligé vertelt het verhaal van Birahima die als kindsoldaat in Sierra Leone en Liberia vecht voor diverse krijgsheren. Na het overlijden van zijn moeder heeft Birahima als jonge jongen zijn dorp verlaten. Begeleid door allerhande charlatans gaat hij op zoek naar zijn tante. Onderweg overkomt hen de ene na de andere rampspoed, ze wijken uit naar buurlanden weg van alle ellende. Maar in geen enkel land zijn ze veilig, dictator na dictator volgen elkaar op en slagen er niet in om tot een goed politiek bestuur te komen. Bestuurders worden afgeschilderd als despoten die er slechts op uit zijn om hun eigen zakken te vullen - al dan niet in het zadel geholpen door westerse hulporganisaties. De situatie is uitzichtloos, geen banen, geen geld, er is maar één plek waar je terecht kunt: de milities van de krijgsheren die op hun buurt mini-dictatuurtjes leiden. De kinderen moeten soms hun eigen ouders vermoorden om lid te kunnen worden van een bende, kleine kinderen spelen met kalachnikovs alsof het niks is, ze stelen, moorden, gebruiken drugs, leiden onder de voedseltekorten, als trofee eten ze soms het hart van hun slachtoffers. Gruwelijk wreed. 
De verteller van het verhaal is Birahima, Ahmadou kiest ervoor om vanuit het kindperspectief te schrijven. Dat lukt heel aardig, maar hij schiet daarin door. Veel moeilijke woorden worden tussen haakjes uitgelegd. Dat haalt de vaart uit het boek. Ahmadou is ook wel heel uitvoerig in de beschrijvingen van de politieke situatie in de landen, soms pagina's lang. Daarbij komen de vele herhalingen/ uitleg van Birahima, en dat wordt op een geven moment storend.

3/5
  

De oesters van Nam Kee

Het boek 'de oesters van Nam Kee' van Kees van Beijnum lag al even op de plank. Fijn dat het uit is, want ik was er niet kapot van. Geen vonkjes tijdens het lezen. Eigenlijk heb ik niet veel met boeken over kanslozen die zuipen en snuiven en in de cel belanden. Het milieu waar het boek zich afspeelt is dat van pistolen, overvallen, bordelen en afpersen. De hoofdpersoon lijkt daar min of meer toevallig in beland te zijn. Berry is stuurloos en maakt foute vrienden. Toch begaat hij zijn grootste fout niet op aandringen van zijn vrienden. De liefde voor een vrouw drijft hem tot het uiterste. 
De structuur van het boek is interessant, door middel van flashbacks die niet chronologisch geordend zijn, wordt het verhaal van Berry verteld. Het boek is mij iets te wild.

2/5