De kust van het verliezen

Wat een geweldig interessant boek is dit. Ongelooflijk gelaagd en veelzijdig. Alice Zeniter beschrijft het leven van een Algerijnse familie die aanzien verworven heeft door geld te verdienen met olijven. Ali is een traditionele patriarch die in de tweede wereldoorlog voor de Fransen in Montecassino gestreden heeft. In de onafhankelijkheidsstrijd blijft hij trouw aan de Fransen en dit maakt dat hij besluit om met zijn gezin naar Frankrijk te vluchten. Ze verblijven jaren in vluchtelingenkampen tot ze uiteindelijk in een klein Noord-Frans stadje een appartement in een buitenwijk toegewezen krijgen. Het leven als harki is niet gemakkelijk voor Ali en zijn gezin. Hamid, de oudste zoon weet zich los te maken uit het beklemmende wereldje en trouwt met een Française. Een van hun dochters wil het zwijgen doorbreken. 
Het boek legt zo goed de strijd van vluchtelingen bloot. Het altijd moeten vechten met oude en nieuwe gewoontes. Zeer actueel en o zo onderhoudend geschreven.

5/5

Otmars zonen

Vol verwachting gestart in de nieuwe Peter Buwalda. Het werk wordt aangekondigd als de eerste van een trilogie. Met dik 600 pagina's een hele pil - en het roept ook de vraag op hoe omvangrijk de volgende delen zullen zijn. Het boek begint lekker, maar al snel verdwaal je. Er worden een aantal verhaallijnen uitgesponnen en daar heeft Buwalda soms vreselijk veel woorden voor nodig. Hij maakt behoorlijk wat uitstappen die de vaart eruit halen. Die uitstapjes zijn ook niet altijd interessant. En wat is dat toch met altijd maar die heftige seksscènes in Nederlandse literatuur? Br, voor mij niet nodig om zoveel bladzijden te gebruiken om tot je punt te komen. Al met al valt Otmars zonen me een beetje tegen. En ja, dat dit eerste deel een open einde heeft is natuurlijk onontkoombaar. Ga ik het volgende deel toch lezen? Waarschijnlijk heb ik nog heel wat jaren de tijd om hier over na te denken.

3/5