Ik ben Eleanor Oliphant

Over dit boek zijn veel mensen lyrisch. Ach, het is een vermakelijk boekje, chicklit van de bovenste plank. Het is allemaal niet heel spannend en diepgaand maar ik denk dat velen hier inderdaad helemaal in kunnen verdwijnen. Gail Honyman voegt samen: een hoofdpersoon met autistische trekken (Zie Rosie serie van Graeme Simsion) en een dramatisch verleden, een alcoholverslaving, een zalige zachte man - een echte goedzak, wat hippe geslaagde mensen, een baas met vertrouwen. Nou ja, and so on and so on. Niks hoogdravends, verstand op nul en lezen maar!

2/5

Gloed

Een klassieker van Sándor Márai waarin het bezoek van Konrád aan generaal Henrik, beschreven wordt. 41 jaar lang hebben ze elkaar niet gezien. Het is een raadsel waarom de twee vrienden, bijna broers, elkaar al zo lang niet gezien hebben. Als lezer heb je al vrij snel een vermoeden waar het is misgegaan. Dit vermoeden wordt bewaarheid. Maar niet alle vragen worden weggenomen. Henrik heeft voor zichzelf vragen beantwoord, en Konrád kiest ervoor om niet overal antwoord op te geven. Het boek leest in wisselend tempo. Sommige delen zijn heel toegankelijk, maar andere delen vergen slow reading. Het bezoek wordt in monoloog vorm weergegeven. Henrik vertelt en filosofeert over zijn denkproces van de 41 voorbij gegane jaren. Dit bezoek is de laatste keer dat de oude mannen elkaar zien. Een einde zonder alle raadsels opgehelderd te hebben. De dood is het enige dat hen nog rest.

4/5

Zomervacht

Zomervacht van Jaap Robben is ongemakkelijk. Het schuurt. Het verhaal is pijnlijk, sneu en jekkie. Brian is de hoofdpersoon. Hij woont met zijn vader in een caravan op een rommelig terrein waar een huurder zijn intrek neemt in een vrijstaande caravan en twee andere mannen een loods hebben. De vader van Brian is een louche figuur die altijd geldnood heeft. Hij laat nooit het achterste van zijn tong zien en liegt, bedriegt, steelt, drinkt, verwaarloost, ruziet, bedreigt,... Lucien is de broer van Brian, hij is geestelijk en lichamelijk gehandicapt en woont in een zorgcentrum. Als Brians vader besluit om Lucien mee naar de caravan te nemen en de zorg op zich te nemen, neemt het leven een dramatische wending. Brian zorgt naar eer en geweten voor Lucien soms met behulp van de huurder. Brian krijgt geen kans door het wereldbeeld dat zijn vader erop nahoudt. Hij probeert zich te ontplooien, maar dat is lastig. Niets lijkt hem gegund.

3/5