Dit is mijn hof

Een boek dat onmiddellijk mijn aandacht trok: het gaat over/ speelt zich af in de Hedwigepolder. De polder van mijn jeugd en het onderwerp van veel nieuwsberichten: ontpolderen, teruggeven aan de natuur t.b.v. de Antwerpse havens. Het DWDD panel heeft het bovendien bekroond met de titel 'boek van de maand'. Vol goede moed begon ik met lezen, de beschrijvingen van de polder, het gevoel als je er rondloopt, leeft, woont. De romantiek van het verbouwen van mooie producten, het grootbrengen van vee. Even had het boek me in zijn greep. Maar het duurt me allemaal veel te lang. Soms zijn de verhandelingen erg juridisch/technisch. De weemoed, het onbegrip en wanhoop weet Chris de Stoof goed weer te geven. De milieu-leugens waar iedereen in trapt zijn ontgoochelend, man-made-nature. Daar geloof je na lezing van dit boek niet meer in!

3/5

Au revoir là-haut

Pierre Lemaître schreef een roman waarin je vrijwel meteen wordt meegezogen. Wandaden aan het front, machtsmisbruik en vervolgens een spannend en ontluisterend na-oorlogsverhaal. De personages lijken zo weggerukt uit de romans van Thomas Rosenboom, je voelt van heinde en verre aankomen dat het misgaat, maar de personages denken op een stiekeme manier hun leven veilig te stellen, maar onvermijdelijk gaat het mis. En zo fout gaat het nog niet eens met Albert en Edouard in hun poging om nog iets van hun leven te maken in het verwoeste Frankrijk na de slagen van WO1.
Fantastisch verhaal, ademloos gelezen. Helemaal terecht bekroond met vele literaire prijzen.

5/5

Maan en zon

Vrijwel meteen word je gegrepen door het aansprekende verhaal dat zich afspeelt op Curaçao. De dappere Myrna probeert het hoofd boven water te houden samen met haar zoon Roy. Dit doen ze zonder de hulp van taxichauffeur Max, de vader van Roy, maar met steun van broeder Daniël. Max is een wat karikaturale man, een charlatan die graag grote verhalen rondstrooit. Broeder Daniël daarentegen is een man die steeds minder naïef wordt maar tot het einde toe loyaal is aan degenen die hem dierbaar zijn, ondanks alles.... Even lijkt het erop dat Roy, een intelligente en serieuze jongen (vastberaden om geen kopie van zijn vader te worden) weet te ontsnappen aan de benauwende en armoedige levenscirkel die zo moeilijk te doorbreken is. Dat loopt heel anders af. In de armen van de liefde doet een man gevaarlijke dingen om de eer van je geliefden de redden. Bij vlagen zeer ontroerend, ik heb een traantje weggepinkt. Schitterend verhaal, echt ademloos gelezen - helaas te snel uit. Klein kritiekpuntje: het is allemaal wel erg karikaturaal en stereotype.

5/5

Als de winter voorbij is

De titel klinkt als een klok, de omslag ziet er fantastisch uit. Dit boek moest ik lezen. Toch weet het me na de buitenkant niet meer te raken. In heel korte hoofdstukken vertelt Thomas Verbogt... ja, wat eigenlijk. Waar gaat het over. Een korte samenvatting is slecht te maken. Het gaat over fragmenten uit zijn leven, het gaat veel over vrouwen. Vrouwen die hij kort gekend heeft, maar die niet zijn blijven hangen. Behalve Lin. Het verhaal van Lin is sterk en pakt je. Maar dat is slechts een te klein deel van het boek om me bij te blijven. Het viel me erg tegen, ondanks de mooie schrijfstijl en een paar pakkende hoofdstukken.

2/5

Lieveling

Het romandebuut van Kim van Kooten heeft veel media exposure gekregen en de recensies waren overwegend positief. Wat valt het dan tegen zeg. Je hebt het binnen een vloek en een zucht uit, het leest als een razende. Maar aan de stijl valt nog wel een en ander te verbeteren, het is allemaal erg simpel. Het verhaal gaat soms wel erg over de top (even het huis leegtrekken van meneer de pedo inclusief het uit de muur verwijderen van de kluis). Dat laat niet weg dat het een heftig verhaal is over misbruik. Sommige details laten je huiveren. Grappig vind ik het eigenlijk nergens. Beetje onwaarschijnlijk is het wel.

3/5

Het hout

De eerste pagina's van Jeroen Brouwers boek over het schandalige misbruik in de katholieke kerk zijn beklemmend, zeer beklemmend. Het boek kruipt meteen onder je huid en laat niet meer los. Het taalgebruik is werkelijk schitterend, zinnen zijn incompleet en stilistisch niet perfect. Brouwers gebruikt woorden/losse flodders op een fenomenale wijze. Het is bijna een muziekstuk met losse noten dat tot een apotheose komt op de juiste momenten. Op de cruciale stukken is de 'gebrekkige' taal een zeer doeltreffend instrument. Met  woordkettingen geeft Brouwers perfect weer hoe gruwelijk het was.
Het regime in het klooster is echt afschuwelijk, het is bijna niet voor te stellen hoe mensen hun macht 'namens God??' inzetten en jonge mensen op vernederende manier misbruiken en voor de rest van hun leven vervormen.
Een meer dan terechte winnaar van de ECI literatuurprijs. Werkelijk schitterend!

5/5

Central Park

Ik ken Guillaume Musso van een ander type boeken dan thrillers. Een eerste kennismaking dus met Musso als thrillerauteur. En dat is best prettig: het boek pakt je meteen, je zit midden in het verhaal en wilt echt alleen maar verder lezen. Ondanks het volume heb je het zo uit. Toch begint er gaandeweg het verhaal iets te knagen; het wordt af en toe wel erg onwaarschijnlijk en daar houd ik niet zo van. Het einde is heel erg verrassend, dat kun je gewoon niet aan zien komen. Wel vergezocht, dat zeker. Ondanks het feit dat het ongeloofwaardig is, heb ik mooie leesuren doorgebracht met Central Park. Lekker lezen!

4/5

Daar is hij weer

Een onderwerp waarover al veel geschreven is, maar dan vooral in een andere vorm, als non-fictie. Hitler als onderwerp van een roman die zijn 'terugkeer' anno 2011 behandelt is onconventioneel. De manier waarop Timur Vermes dat doet ook. Met een grote dosis humor wordt Hitler tot leven gewekt. Het boek is goed gedocumenteerd, en dat is voor de Nederlandse lezer ook een beetje het probleem. Je moet best wat weten van Duitsland, de tweede wereldoorlog, de na-oorlogse Duitse politiek en het huidige medialandschap om het boek volledig op waarde te kunnen schatten. Toch is het een aanrader, o.a. door de geraffineerde humor, de boeiende verhaallijn en de beangstigende parallellen met de jaren dertig. De manier waarop Hitler naar de wereld kijkt, went aan de moderne technieken, de strijd aangaat met Bild, alle kritiek genadeloos weet te pareren: echt heel erg goed! En af en toe heerlijk lachen om dit onderwerp moet toch ook kunnen. Ik ben benieuwd naar de verfilming!

4/5

L'extraordinaire voyage du fakir qui était resté coincé dans une armoire Ikea

De reis van de fakir is een origineel boek dat met geen enkel ander boek dat ik gelezen heb te vergelijken is. Het verhaal is komisch, leest lekker weg en neemt je mee op onwaarschijnlijke avonturen. Dat onwaarschijnlijke is ook een klein beetje het probleem. Op een gegeven moment vliegt het verhaal van Romain Puértolas wel erg uit de bocht. Het Piet Bambergen-gehalte wordt te groot, maar toch lees je na die escapades weer lekker verder. De hoofdpersoon is een ietwat naïeve man, die tot inkeer komt op zijn reis. Eind goed, al goed. Een vrolijk en pretentieloos boek.

3/5

De joodse messias

Na het lezen van De joodse messias besluit je spontaan om nooit meer een boek van Arnon Grunberg te lezen. Wat een worsteling om door al die pagina's heen te komen. De dingen die gebeuren zijn allemaal te gruwelijk en gewelddadig om nog leuk te zijn. Mislukte besnijdenis, afranselingen in het park, seksuele wandaden, vechtpartijen op school, ledematen in frietvet. Om nog maar te zwijgen over de passages met pis en stront. De personages zijn zo raar dat je er nergens meer binding mee kunt krijgen, geflipte en ontspoorde rabbi's, verdwaalde jongeren, vriendjes van moeders die verliefd worden op zoonlief, Hitler-look-a-likes, hoerenlopers, drugs-dealende falafel verkopers. Het wordt echt nergens gezellig. Als het boek aan het einde helemaal ten onder gaat aan grootheidswaanzin, ben je echt oprecht blij dat je het uit hebt. Niet doen, niet aan beginnen!

1/5

Het meisje in de trein

Dit zou echt een goed boek moeten zijn, hoog genoteerd in de bestseller lijster, veel goede recensies, VN thriller van 2015. Maar niets is minder waar. Wat een slecht, saai en stomvervelend boek. Het meisje in de trein is langdradig, de plot laat erg lang op zich wachten. Het boek zit vol clichés, zo is de verdwenen Megan natuurlijk galerie-houdster. Braak. De hoofdpersoon Rachel is een sneue alcoholiste, echt niet te harden zo irritant: en maar zuipen en zwelgen in zelfmedelijden, whooohoe. Dan is er nog Anna, de nieuwe vrouw van Rachels ex. Uiteraard kan Anna Rachel niet uitstaan etc etc. Natuurlijk gaat men vreemd bij de vleet en is er op deze manier een een heel scala aan verdachten aan te voeren. Nee dit broddelwerk van Paula Hawkins is het lezen niet waard.

2/5

Onderworpen

Een eerste kennismaking met de Franse auteur Michel Houellebecq. Een veelbesproken auteur, met grote titels op zijn naam. Onderworpen stelt me niet teleur, maar is niet echt geloofwaardig. Frankrijk als islamitisch land lijkt al onmogelijk, maar in het gehele proces naar de presidentsverkiezingen lijkt het gehele land het allemaal wel best te vinden, weinig protest en stakingen. Niet erg Frans. Als de islamitische partij dan uiteindelijk aan de macht komt, slikt iedereen de verregaande maatregelen die doorgevoerd worden. Toch is het een geestig boek, de hoofdpersoon is een beetje een sneu figuur en de hele situatie lijkt zo dolkomisch dat het leuk lezen is. Toch is het af en toe even doorbijten, Houellebecq gebruikt lange zinnen, met veel komma's en uitstapjes binnen de zinnen. Het boek deed wat met me tijdens het lezen, ik wilde het einde eigenlijk graag anders zien. Maar ja, slappe hoofdpersoon hè?

4/5

Parnassia

Parnassia is een knap debuut van Josha Zwaan. Het boek is vernoemd naar de strandtent waar de volwassen Anneke/Rivka haar levensverhaal eindelijk kan vertellen aan haar dochter Sandra.
Het boek is vlot geschreven en leest soepel. De twee verhaallijnen (heden en verleden) zijn mooi met elkaar vervlochten en nemen je mee in het onwaarschijnlijke levensverhaal van een Joods meisje dat in de tweede wereldoorlog wordt ondergebracht bij een domineesgezin in Zeeland. Alhoewel ze veel vragen en twijfels lijkt te hebben, kiest ze er na de oorlog voor om niet terug te gaan naar haar Joodse vader en broer. De keuze lijkt vrijwillig, maar is dat niet helemaal. Onvermijdelijk komt het tot een breuk met haar 'ouders'. De Joodse roots (en daarmee de ontkenning) komen steeds meer boven als ze trouwt met een Joodse man. Hij worstelt met het oorlogsverleden en zijn trauma's zorgen voor een complete ontregeling. Het verhaal leest geloofwaardig en is rijk van opzet. Minder sterk vond ik de personages die opgevoerd worden om het leven van de alleenstaande Anneke 'te vullen'. Haar vriendin Hanneke moet ook nog sterven, en de ontmoeting met Jean, haar nieuwe partner is niet zo sterk. De 'toevallige' link die daar gelegd wordt met de kunstenaar Hundertwasser is een beetje teveel van het goede.
Toch, mooi boek, sterk verhaal.

4/5

Un garçon singulier

Mooi klein boekje dat zich gemakkelijk laat lezen. Philippe Grimbert voert een gezin in moeilijkheden op. De ouders worstelen duidelijk met hun zwaar autistische zoon. Vader heeft de hoop opgegeven, zijn kind kan niks. Ze hebben zelfs moeite om hem onder te brengen in een instelling. Moeder vindt het heel zwaar om de zorg voor haar zoon te hebben, ze wordt heen en weer gesleept tussen haat en liefde voor haar zoon. Haar grootste wens is om door te breken met het schrijven van haar 'bijzondere' literatuur. Om aan het schrijven toe te komen wordt er een student ingevlogen die op Iannis kan passen. Louis gaat de uitdaging aan, hij zit op een dood punt in zijn leven. Is al een aantal keer van studie gewisseld, weet niet wat hij wil. Er ontstaan mooie, spannende verhoudingen tussen alle personages. Het einde is verrassend mooi en de personages komen sterker uit hun strijd.

4/5

Twee vliegers onder het matras (literair juweeltje)

Een klein cadeautje, een literair juweeltje (een kort verhaal) van Marion Bloem. Ik heb altijd moeite met korte verhalen. Er is zo weinig ruimte om een verhaal goed neer te zetten, het moet zo beknopt. En dat is dit verhaal ook. Zoveel informatie in zo weinig zinnen. Het leest zeker niet gemakkelijk en je moet geconcentreerd lezen om te achterhalen wie wie is in het verhaal. Het plot laat zich gemakkelijk raden. Mwoah, geen groot fan.

2/5

Ik kom terug

Ik ben diep onder de indruk van het nieuwste boek van Adriaan van Dis. Het is een heel persoonlijk boek over de laatste weken van het leven van zijn moeder. Na vele jaren van stilte, lijkt het einde van haar leven haar een beetje open te breken. Alhoewel hun relatie niet intiemer wordt (ze kan nog steeds geen aanraking van haar zoon verdragen), wil ze vertellen over wat ze allemaal heeft meegemaakt. Vooral over de tijd in Indonesië heeft ze altijd gezwegen maar ook daarover vertelt ze openhartig. Van Dis zit de laatste weken aan haar bed en noteert haar verhalen met haar goedkeuring. Naast de verhalen van zijn moeder, schrijft Van Dis ook over zijn persoonlijke worsteling met de naderende dood. Het is een boek dat je niet uit wilt hebben, maar het einde nadert onvermijdelijk. 

5/5

Al wat schittert

Een lijvig boek waar ik al veel over gelezen had, vooral positieve recensies. En die begrijp ik heel goed. Het boek begint meteen goed met de aankomst van Walter Moody. Hij wil zoals vele anderen zijn geluk beproeven in Nieuw Zeeland. Het toeval wil dat hij in een geheime bijeenkomst in zijn hotel terecht komt. De dood van een kluizenaar, de verdwijning van een jonge rijke man, en een hoer die buiten bewustzijn wordt aangetroffen zijn het startpunt van de roman. Vele personages zijn bij een geheime affaire betrokken, die op weergaloze wijze wordt uitgesponnen. De opbouw van het verhaal is subliem: Eleanor Catton speelt met de tijd, de personages, de vertelperspectieven. 
Het einde is dan toch een beetje jammer, er blijven veel vragen onopgelost en je vraagt je af waarom het verhaal zo uitgesponnen is als het niet weer allemaal samen komt.

4/5

Het Rosie effect

Graeme Simsion schreef een vlotte opvolger van het Rosie project. Het verrassingseffect is in deze sequel wel weg. Don doet wat hij in het vorige deel ook deed, en zijn acties doen soms zelfs wat kluchtig aan. Het blijft lekkere vakantielectuur, maar ik zit niet te wachten op deel 3 van de avonturen van Rosie, Don en hun vrienden (die ook karikaturen worden van zichzelf).

2/5

De grap

Nog nooit iets van Milan Kundera gelezen, dus begin ik bij zijn debuut en doorbraak. Het boek begint interessant met een zoektocht naar een oude vriend en het opzetten van verschillende verhaallijnen. Al vrij snel wordt de hoofdpersoon uit de communistische partij gezet en naar een kamp gestuurd. De tijd die hij daar doorbrengt is aangrijpend omdat er sprake is van uitbuiting en machtsmisbruik.Het boek leest niet zo makkelijk, en dat komt omdat er zeer breedsprakige gesprekken, overdenkingen zijn over diverse politieke ideeën, muziek, folklore, liefde etc. Pagina's lang en dat is gewoon saai. Toch blijft het verhaal meer dan overeind, en valt er aan het einde echt wel wat te lachen.De taal is rijk, er zitten mooie metaforen en schitterende zinnen in het boek. Maar het wordt wel wat gedateerd.

3/5

Magdalena

Over het algemeen zijn de boeken van Maarten 't Hart prettig om te lezen. Maar dat geldt niet voor Magdalena. Wat een worsteling om daar doorheen te komen. Er zijn echt weinig stukken die fijn zijn om te lezen. De continue herhaling van zaken is hinderlijk (geloof, karakterschets moeder). En aan het einde vindt 't Hart het nodig om elke regel van het Onze vader en de Apostolische Geloofsbelijdenis zin voor zin te ontleden en belachelijk te maken. Saai en overbodig. Dit boek kan gemakkelijk gemist worden. Ik heb er lang over gedaan om het uit te lezen.

2/5

Gelukkig slaven

Na een paar pagina's ben je verkocht. De eerste bladzijden slepen je mee, diep in het verhaal van de twee Tony's. Vooral aan het begin de roman laat Tom Lanoye zien dat hij kan schrijven. Rijke taal, uitvoerige maar rake beschrijvingen, schitterende zinnen. De stijl in het tweede deel is wat vlotter en sneller, er zijn meer dialogen. Het verhaal is origineel van opzet. De twee hoofdpersonen heten toevallig beiden Tony Hanssen en hebben elk een boeiend levensverhaal. Toch zijn ze aan lager wal geraakt en wanhoop (of hoop) drijft ze in de armen van de Chinese miljardair Xiang. Ze weten niet van elkaars bestaan tot ze elkaar onder bizarre omstandigheden ontmoeten. Af en toe is het wel wat over de top, maar er is ook ruimte voor serieuze maatschappijkritische beschouwingen. De financiële sector wordt op de korrel genomen en er is een interessant deel over Afrika. Het einde is toch wel wat teleurstellend, maar de cirkel is wel rond. Tony is slaaf...

4/5

Matilda

Tijd om mijn klassiekers bij te werken. Ik had nog nooit een boek gelezen van Roald Dahl, dus tijd om daar iets aan te veranderen. Mijn verwachtingen t.a.v. de stijl van Dahl zijn uitgekomen. Wat een pareltje, erg leuk, vlot en humoristisch. Het is een tijdloos boek en de dappere daden van Matilda zullen nog vele generaties vertederen. Ontzettend leuk, en dus op naar een volgende Dahl.

5/5

Geachte heer M.

Vanaf de eerste pagina word je meegezogen in Herman Koch's Geachte heer M. Het start met een brief die meteen geestig van toon in, typisch Koch. En dat kan voor het hele boek gezegd worden. Naast de sarcastische en geestige stijl, de opbouw, zijn er veel bekende thema's (school, leraren, jongeren die een onbezonnen daad begaan - of toch niet). Ook de spanning is  goed opgebouwd, het is spannend tot het laatste moment. De ontknoping op echt zowat de laatste pagina was voor mij toch nog een verrassing. Ik lees graag boeken van Kock en ook Geachte heer M. stelde me niet teleur. Puntje van kritiek: het deel over de vriendengroep is soms wat saai en langdradig, daar had het allemaal wel wat minder gekund.

4/5

De kleine keizer

Martin Bril had een passie voor Napoleon. Hij reisde de keizer achteraan, bezocht slagvelden en musea, stond voor het hek van het huis waar Joséphine gewoond heeft, ontmoet andere Napoleon-gekken. Maar interessant wordt het nooit. Dit is denk ik alleen leuk voor mensen die van opsommingen houden en zinnen als 'hier stond een boerderij maar die is er nu niet meer'. Echt ontzettend saai en vervelend boek, niet lezen. Want wie wil er nu weten dat Napoleon last had van aambeien?

1/5

Dwaalspoor

Eerste kennismaking met Loes den Hollander. Ook weer zo'n schrijfster die van de uitgever literaire thriller op de cover mag zetten. Er is niks literairs aan, maar dat is geen nieuws. Het is een spannend boek dat lekker vlot weg leest, maar het is allemaal wel weer heel erg onwaarschijnlijk en toevallig. De nodige verdachte personages komen ten tonele en mede doordat het zich afspeelt in Haarlem, heeft Dwaalspoor een erg hoog Saskia Noort-gehalte, maar het is iets geraffineerder. Toch ontkomen we niet aan zoetsappige ontknopingen die hoop bieden voor de toekomst. Zucht. Maar, eerlijk is eerlijk, het was lekker lezen onder de parasol op het strandbedje!

3/5

Vertrouwd voordelig

Een boek over de Blokker in Drente, kan dat leuk zijn? Nou en of! Peter Middendorp heeft een hilarisch boek geschreven over een jeugd in Emmen. Vincent wordt van school gestuurd en zijn ouders zijn het zat. Hij moet maar in de zaak komen werken.Hij heeft op zijn zachtst gezegd weinig affiniteit met droogrekjes en citruspersen ('ik zou de goedkoopste kopen!' adviseert hij zijn klanten). Hij heeft niets met de stelletjes die samen de Blokker bezoeken, de jassen die ze dragen. Zijn vader daarentegen heeft grootse plannen voor een nieuwe winkel met een vernieuwend concept, dat hem uiteindelijk rechtstreeks de afrond in drijft. Een paar vriendschappen, een verliefdheid (alhoewel, erg heftig is het allemaal niet) en de borrel in de kroeg, houden Vincent op de been. Middendorp voert de nodige 'dorpsgekken' op, er zijn wat zakelijke fiasco's, er is een snackbar met een saus-waarvoor-men-in-de-rij-staat. Er zijn wat jaloezietjes; ja zo gaat het in een dorp. 
Eén verhaallijn vind ik minder geslaagd, de opa van Vincent is verdronken in de Vaart voor zijn huis. Er wordt diverse malen gesuggereerd dat het eigenlijk niet kan. Telkens als ze langs de Vaart komen gooit vader er een one-liner in. Vicent gaat aan het einde van het boek zelfs op zoek naar 'de waarheid' achter het voorval. Het gaat zover dat hij in een bejaardencentrum met de laatste ooggetuige wil spreken. Mwoaah, niet zo geslaagd. Ook het einde vond ik niet zo sterk, het neemt wat doldwaze vormen aan.


3/5

Rien ne s'oppose à la nuit

De vraag die Delphine de Vigan opwerpt in een van de eerste passages van het boek, is waarom iedereen over zijn/haar moeder schrijft. Wat heeft zij nog toe te voegen aan de duizenden boeken die al over dit thema geschreven zijn. Wel, er is nog wel degelijk iets toe te voegen. 
Het begin van het boek, en de beschrijvingen van het soms moeizame, maar vooral confronterende schrijfproces behoren tot de zwakste van het boek. Al zijn ze lang niet altijd vervelend om te lezen en soms ontnuchterend oprecht. Het boek komt langzaam op gang maar op een gegeven moment raak je verbonden met het levensverhaal van Lucile, één van de oudste kinderen uit een groot gezin. Haar leven begint veelbelovend, op jonge leeftijd schittert ze als 'ster' in diverse reclamecampagnes. Ze is een bijzonder meisje, dat vooral opvalt als stille observator. Gaandeweg haar leven vecht ze tegen verslavingen, psychoses en zichzelf. De Vigan wil een zo realistisch mogelijk beeld neerzetten van haar moeder. Het boek is een mooi maar keihard document waarin toch nog heel veel dingen slechts 'aangestipt' worden. Het had vele malen rouwer gekund, maar juist de dosering is zo knap. Het einde van het boek waarin de dood van Lucile beschreven wordt is het beste deel. De Vigan heeft een fascinerend boek geschreven. En wat dapper dat ze deze roman is aangegaan.

4/5

Ik ben pelgrim

Het getuigt van lef om als debutant zo'n lijvig werk af te leveren dat volgens velen een meesterwerk is. Terry Hayes brengt thrillerliefhebbers in vervoering met zijn boek over een uiterst bekwame medewerker van de geheime dienst. Het is een ingenieus opgebouwd boek met verhaallijnen die op onwaarschijnlijke manier bij elkaar komen. Moorden die zo uitgekiend zijn, dat het eigenlijk gewoon niet kan. Naar mijn smaak heeft het boek echt een te hoog CSI-gehalte, volledig ongeloofwaardig vind ik het. Toch heb ik met plezier gelezen en af en toe op het puntje van mijn stoel gezeten. Binnen een week heb ik me door dik 700 pagina's heen geploegd. Voorlopig weer genoeg thriller gehad.

3/5

L'arabe du futur

Wat een pareltje heeft Riad Sattouf gemaakt. L'Arabe du futur is een strip gebaseerd op de jeugdherinneringen van de schrijver/tekenaar. Als kind van een Franse moeder en een vader uit Syrië brengt hij een deel van zijn jeugd door in het Libië van Khadaffi. Als zijn vader besluit om te solliciteren naar een baan aan een universiteit in Syrië en deze ook krijgt, verkast het gezin naar het thuisland van zijn vader. De jonge Riad is de hoofdpersoon, de verteller van het verhaal. Op een integere, indringende en humoristische manier wordt prachtig in beeld gebracht hoe het voor deze blonde jongeman is om op te groeien buiten Frankrijk. Werkelijk schitterend, de tekeningen zijn prachtig, het is echt al een genot om het boek in handen te hebben en plaatjes te kijken. Tot mijn grote vreugde komen er nog 2 delen!!

A lire ab-so-lu-ment!!!!

5/5

Dat ik u kus

Dat ik u kus werd dik aangeprezen op tv, primetime bij DWDD. De bijzondere (Belgische) titel trok mijn aandacht; de schrijfster Griet op den Beeck kende ik nog niet. De eerste kennismaking met haar werk is bijzonder prettig. In drie delen volgen we het leven van Mona. In het eerste deel is ze een jong meisje dat heel wat te verstouwen krijgt. Aan het einde van de roman is ze een volwassen vrouw geworden die zich eindelijk heeft weten los te maken van 'anderen'. Want het zijn vooral anderen die haar leven beheersen. In haar wil om continue te pleasen vergeet Mona zichzelf.
De roman is leuk geschreven, het Belgische taaltje is toch echt heel anders dan het Hollandse Nederlands. Heerlijk. Op den Beeck laat ook duidelijk verschil zien in taalgebruik in de afzonderlijke delen, het eerste stuk waarin Mona een klein meisje is, bevat veel korte zinnen, makkelijke woorden. Naarmate het boek vordert wordt de taal complexer, volwassener.
In een recensie las ik dat het knappe van deze roman is dat er zoveel niet gezegd wordt, en dat is de spijker op zijn kop. Er blijft zoveel onuitgesproken, die spanning legt een heel mooi accent in het boek. Fijn boek om te lezen, ik begrijp het jubelende DWDD panel.

5/5

De Bijbel voor ongelovigen, het begin Genesis

Opgevoed met de Bijbel, maar wel voor het grootste deel vergeten hoe de verhalen precies gingen. Toch maar weer eens kijken hoe dat ook alweer zat. Het boek Genesis blijkt erg boeiend te zijn en uit te nodigen om Het Boek weer ter hand te nemen vooral om te controleren hoe dicht Guus Kuijer bij het origineel gebleven is. De verhalen komen grotendeels overeen, maar niet overal wordt de Bijbel letterlijk genomen. Kuijer weet humor in het boek te brengen, laat details weg en neemt de chronologie niet altijd in acht. Helemaal niet erg. Soms is het taalgebruik wat kinderlijk, te eenvoudig. Maar deze Bijbel leest vlot en prettig en is 'food for thought'. Kuijer biedt een breder perspectief en laat voldoende ruimte aan de lezer, ruimte voor geloof, en ruimte om te twijfelen aan het geloof.

4/5

La rêveuse d'Ostende

De titel van het boek blijkt het eerste verhaal te zijn van een verhalenbundel. Ik dacht vooraf aan een roman begonnen te zijn, maar La rêveuse d'Ostende is dus het eerste van 5 verhalen. Met veel plezier heb ik de verhalen gelezen, vooral de eerste 3 zijn ijzersterk. De laatste 2 vielen echt een beetje tegen, vooral de ontknoping van het 4e verhaal valt tegen. Het Frans is zeer goed te volgen, dat maakt dat de bundel van Eric-Emmanuel Schmitt vlot leest en (te) snel uit is. Schmitt is een heel goede verteller, en heeft me weer heel wat pagina's in zijn greep weten te houden.

4/5

Kruistocht in spijkerbroek

Een klassieker die nog ontbrak op mijn lijstje, Thea Beckmans 'Kruistocht in spijkerbroek'. Klassiek zou je het boek wel kunnen noemen, want het is inmiddels wel gedateerd. Zo vind je in het boek zinsneden als 'en vindingrijk waren ze hoor!'. Het doet allemaal wat stichtelijk aan. Geloofwaardig is het nergens, waar haalt die stadse Dolf toch al zijn kennis vandaan? Een 16-jarige jongen uit de 20e eeuw is niet zo wijs als de hoofdpersoon Dolf. Toch is het een spannend verhaal en het blijft overeind als goede jeugdroman. Een moderne hertaling zou fijn zijn.

3/5

Kafka op het strand

Kafka op het strand is mijn eerste kennismaking met Haruki Murakami, de Japanse schrijver die al veel romans publiceerde en waarvan er ook veel in het Nederlands vertaald zijn. Dat het boek uit een cultureel andere wereld komt, wordt vrij snel in het boek duidelijk. Niks is wat het lijkt, en alles kan. Het verhaal laat je verbluft achter als je het boek (bijna 600 pagina's) uit hebt. Het leest als een trein, maar wat je leest is toch op zijn zachts gezegd: uiterst bizar. Een samenvatting geven is een hele klus, want de onverklaarbare en buitenaardse gebeurtenissen die soms ook onbegrijpelijk zijn, volgen elkaar in rap tempo op. Vervelend om te lezen is het zeker niet, het is spannend maar je wordt wel ontworteld. Het einde gaat echt over de top, en ook het personage Nakata is soms vermoeiend. Hij is zijn geheugen kwijt, kan niet lezen of schrijven en kan als mens eigenlijk nauwelijks functioneren. Het blijkt toch wel heel lastig om 'een leeg mens' overtuigend neer te zetten want af en toe zegt Nakata zeer wijze dingen...
Ga ik binnenkort nog iets lezen van Murakami? Nee, niet binnenkort, maar toch smaakt het naar meer.

4/5

Les jardins de lumière

Amin Maalouf slaagt er telkens weer in een echt goed en meeslepend verhaal te vertellen. Een rasverteller, dat is Maalouf. Hij verrast zijn lezers met verhalen uit het Midden-Oosten, en in Les jardins de lumière vertelt hij het verhaal van Mani, die het manicheïsme sticht. Het manicheïsme is een religie die nu uitgestorven is, maar in het oude Perzië veel aanhangers had.
Het Frans in dit boek is pittig, alleen voor de gevorderde lezers. Maar als je de tanden erin zet word je getrakteerd op een mooi, meeslepend en passioneel verhaal.

4/5

La superba

De eerste bladzijden is even slikken. De taal die Ilja Pfeijffer gebruikt is niet gemakkelijk, zeer beschrijvend. Bovendien is het een bizar begin: Hollandse nieuweling in de Italiaanse stad Genua vindt een afgehakt been met een kous eromheen. Het relaas is erg mannelijk, hij trekt zich af op het been en bedenkt de wildste fantasieën omtrent dit been en haar eigenaresse. Voordat hij die laatste ontmoet, gebeurt er heel wat in het leven van Ilja. Hij is zelf de hoofdpersoon en probeert in zijn nieuwe stad inspiratie te vinden voor een boek. Die put hij uit allerlei ontmoetingen op en rond de terrassen van de stad en tijdens zijn zwerftochten door Genua heen. Hij zoekt ook liefde, continue wil hij het mooiste meisje van Genua vinden. Er gebeurt vrij weinig in het boek, en alhoewel de gebeurtenissen vrij bizar zijn, is het tot op zekere hoogte vermakelijk. De twee intermezzo's zijn echt goed. De intermezzo's zijn verhalen over Don en Djiby, 2 personen die hij tegenkomt op zijn kennismakingstour door de stad. Ilja noteert alles wat hij meemaakt in krabbels aan een vriend, hij gaat uitgebreid in op de passages die hij schrijft/herschreven/weggelaten moeten worden. Dat wordt tegen het einde van het boek erg vervelend. Het integreren in een nieuw land valt niet mee, en dat ontdekt ook Ilja. Het einde van het boek is een grote desillusie, niets is wat het lijkt....
Terechte winnaar van de Libris literatuurprijs... mwoah

3/5