Ik ben pelgrim

Het getuigt van lef om als debutant zo'n lijvig werk af te leveren dat volgens velen een meesterwerk is. Terry Hayes brengt thrillerliefhebbers in vervoering met zijn boek over een uiterst bekwame medewerker van de geheime dienst. Het is een ingenieus opgebouwd boek met verhaallijnen die op onwaarschijnlijke manier bij elkaar komen. Moorden die zo uitgekiend zijn, dat het eigenlijk gewoon niet kan. Naar mijn smaak heeft het boek echt een te hoog CSI-gehalte, volledig ongeloofwaardig vind ik het. Toch heb ik met plezier gelezen en af en toe op het puntje van mijn stoel gezeten. Binnen een week heb ik me door dik 700 pagina's heen geploegd. Voorlopig weer genoeg thriller gehad.

3/5

L'arabe du futur

Wat een pareltje heeft Riad Sattouf gemaakt. L'Arabe du futur is een strip gebaseerd op de jeugdherinneringen van de schrijver/tekenaar. Als kind van een Franse moeder en een vader uit Syrië brengt hij een deel van zijn jeugd door in het Libië van Khadaffi. Als zijn vader besluit om te solliciteren naar een baan aan een universiteit in Syrië en deze ook krijgt, verkast het gezin naar het thuisland van zijn vader. De jonge Riad is de hoofdpersoon, de verteller van het verhaal. Op een integere, indringende en humoristische manier wordt prachtig in beeld gebracht hoe het voor deze blonde jongeman is om op te groeien buiten Frankrijk. Werkelijk schitterend, de tekeningen zijn prachtig, het is echt al een genot om het boek in handen te hebben en plaatjes te kijken. Tot mijn grote vreugde komen er nog 2 delen!!

A lire ab-so-lu-ment!!!!

5/5

Dat ik u kus

Dat ik u kus werd dik aangeprezen op tv, primetime bij DWDD. De bijzondere (Belgische) titel trok mijn aandacht; de schrijfster Griet op den Beeck kende ik nog niet. De eerste kennismaking met haar werk is bijzonder prettig. In drie delen volgen we het leven van Mona. In het eerste deel is ze een jong meisje dat heel wat te verstouwen krijgt. Aan het einde van de roman is ze een volwassen vrouw geworden die zich eindelijk heeft weten los te maken van 'anderen'. Want het zijn vooral anderen die haar leven beheersen. In haar wil om continue te pleasen vergeet Mona zichzelf.
De roman is leuk geschreven, het Belgische taaltje is toch echt heel anders dan het Hollandse Nederlands. Heerlijk. Op den Beeck laat ook duidelijk verschil zien in taalgebruik in de afzonderlijke delen, het eerste stuk waarin Mona een klein meisje is, bevat veel korte zinnen, makkelijke woorden. Naarmate het boek vordert wordt de taal complexer, volwassener.
In een recensie las ik dat het knappe van deze roman is dat er zoveel niet gezegd wordt, en dat is de spijker op zijn kop. Er blijft zoveel onuitgesproken, die spanning legt een heel mooi accent in het boek. Fijn boek om te lezen, ik begrijp het jubelende DWDD panel.

5/5