zondag 29 april 2018

De heilige Rita

Wat een geweldig mooi boek heeft Tommy Wieringa geschreven. Het pakt je meteen vanaf de eerste bladzijden. De werkelijk schitterende zinnen, mooie metaforen en treffende beschrijvingen zorgen ervoor dat je het niet meer weg wilt leggen. Je hoopt dat de naïeve vrienden Paul en Hedwiges durven te ontsnappen aan hun omgeving, voorbestemming, familie. Maar verder dan een aantal reizen naar exotische sexparadijzen gaat het niet. Prachtige tragiek die op het einde van het boek wel een beetje ontspoort. Het kon niet anders.

5/5

woensdag 25 april 2018

Hoor nu mijn stem

Franca Treur grijpt terug op het thema van het boek waarmee ze doorbrak, een dorsvloer vol confetti. Hoor nu mijn stem is een schitterend en beklemmend boek dat ik met veel plezier en interesse heb gelezen. Hoe kan het dat er anno 2018 nog steeds een (kleine?) groep reformatorische gelovigen vasthoudt aan de dogma's die de kerk en de gemeenschap hen opleggen. Hoe kan het geloof in God zo sterk zijn en hoe kan de angst voor diens toorn je hele leven beheersen. Gina, al lang volwassen en los van de kerk, worstelt nog steeds en is nog steeds niet echt vrij maar bang voor de mening van haar tantes. Beklemmend. Prachtig.

5/5

woensdag 11 april 2018

Une chanson douce

Prix Goncourt, die win je niet zomaar. Leila Slimani kreeg deze prijs voor haar boek Une chanson douce. Zo bijzonder was het boek nu ook weer niet, maar het leest best aardig. Na een aantal bladzijden leek de nanny Louise me toch echt te perfect. Het werd bijna saai totdat er steeds meer scheurtjes in de relatie komen. Wel, we kunnen kort door de bocht: deze nanny is knettergek. Niet bijzonder maar lekker verhaal.

3/5

maandag 2 april 2018

Het lot van de familie Meijer

Deze dikke pil van Charles Lewinsky lag al even op de plank. Eindelijk begonnen, maar hard werken was het wel. Eigenlijk had ik te weinig tijd om lekker door te lezen en dan duurt het lang voordat je door het boek heen bent. Het leven van de Joodse familie Meijer wordt beschreven in de periode van ca 1870-1945. In het boek worden veel Jiddische woorden gebruikt, logisch maar ook storend. Het is een interessant en tragisch familie-epos, maar niet wat ik ervan verwacht had. Ondanks veel grote gebeurtenissen kabbelt het een beetje voort. En die oom Melnitz die als een soort spookverschijning de hele tijd ten tonele verschijnt heb ik ook niet helemaal begrepen.

3/5