De achterflap van het boek belooft een modern sprookje. Sprookjesachtig wordt het boek van Hanna Bervoets nergens, en raken doet het me ook niet. Het idee is prachtig, een pluizig bolletje dat je altijd gezelschap houdt en met je praat en je aan het denken zet. Maar in het boek zitten te veel filosofische beslommeringen die vaak nogal gezocht zijn. In de roman hebben veel personages een rolletje, Bervoets wisselt regelmatig van personage, dat gaat natuurlijk, het oogt niet fragmentarisch. Ook het taalgebruik is gepast, mooi, en nodigt uit tot verder lezen. Maar zoals gezegd, het is een beetje veel niks en blabla. Moderne sprookjes zijn zeg maar niet mijn ding.
2/5