Paaz

Wat een worsteling, en dat geldt niet alleen voor de hoofdpersoon van Paaz. Emma (opgenomen in een psychiatrische inrichting na een burn-out) gaat van groepstherapie naar groepstherapie en via een creatieve sessie naar gesprekken met diverse psychiaters en hulpverleners. Bere-saai. Echt niet doorheen te komen. Mijn worsteling als lezer was ongeveer zo groot als Emma's strijd om van haar doodsgedachten af te komen. Het enige positieve dat ik over dit boek van Myrthe v.d. Meer kan zeggen, is dat het als buitenstaander interessant is om te lezen hoe het leven in zo'n inrichting eraan toegaat. En dat is best shocking. Het werken op zo'n afdeling lijkt me loei-zwaar. Patiënt zijn is ook niet eenvoudig, getuige de bekentenissen van Van der Meer. Ze liet zich inspireren door een eigen opname op de Paaz.

2/5

Zeik

Na vele jaren weer eens een boek van Herman Brusselmans ter hand genomen. Tja, na 1 boek van Brusselmans heb je ze eigenlijk allemaal gelezen: het gaat nergens over. In Zeik wordt weer veel gebeft, gerukt, over flamoezen gepraat, gezopen en vooral heel erg veel slap geouwehoerd. De flauwe kantoorhumor (inclusief lauwe woordspelingen) helpt ook niet echt. De vondst van 2 lijken (ja, Zeik is een inspecteur bij de moordbrigade) maakt het boek niet echt spannender. De ontknoping is uiteraard een parodie op ingewikkelde series op tv, maar mij iets te flauw. Meer dan 15 pagina's per keer kon ik niet aan. 

2/5