woensdag 27 juli 2016

Wat ons niet zal doden

Nummer 4 in de Millennium reeks, met als schrijver (de door de familie van de overleden Stieg Larsson gevraagde) David Lagercrantz. Het verhaal is nogal technisch van aard, en het duurt wel even voordat de plot tot je doordringt. Het geheel lijkt allemaal wat minder bombastisch dan de voorgaande delen, maar je wilt als lezer het boek niet wegleggen. Het wordt na 4 delen wel 'meer van hetzelfde', met de niet te grijpen Lisbeth Salander en de altijd op de hoogte zijnde Blomkvist. Fijn boek, tikje gecompliceerd.

3/5

maandag 18 juli 2016

Spaar de spotvogel

Tijd voor een onvervalste klassieker. Harper Lee's bekende verhaal waarin een rechtzaak tegen een donkere man centraal staat in de jaren waarin de rassen discriminatie hoogtij viert. Het boek viel me wel wat tegen, het komt erg langzaam op gang en de personages zijn nogal stereotype. Het gegoede advocaten gezin met een donkere huishoudster, een ondeugende dochter en een intelligente, nieuwsgierige zoon. De vader is een vrijgevochten man die zijn kinderen met de  'juiste' open blik naar de wereld wil opvoeden. Het proces is het meest interessante deel van het boek. De uitkomt is ontnuchterend, en zet je als lezer met beide benen op de grond. Interessant is het boek zeker, het doet wel gedateerd en all American aan.

3/5

vrijdag 15 juli 2016

Charlotte

De bijzondere stijl die David Foenkinos gebruikt in dit prachtige en aangrijpende verhaal deed mij in eerste instantie wat afschrikken: is het een gedicht? Nee het is een boek dat bestaat uit korte zinnen, eb elke zin begint op een nieuwe regel. Het leest daardoor vlot, maar het boek slaat in als een bom. De erfelijke last van de familie is heftig.
Minder sterk vond ik de aanwezigheid van de auteur zelf: Foenkinos is gegrepen door het levensverhaal van Charlotte en om deze roman te schrijven gaat hij naar plekken toe waar zij geweest is/gewoond heeft. Jammer wat mij betreft, dat hij zijn zoektocht en teleurstellingen, ervaringen in het formidable verhaal verweeft.

4/5

vrijdag 8 juli 2016

Geronimo

Een boek van Leon de Winter was alweer even geleden. Geronimo is een typisch product van de Winter: vlotte stijl, spannende elementen, verschillende verhaallijnen, het leest als een trein. Je verveelt je geen moment met dit boek, maar het is allemaal wel erg over the top en redelijk onwaarschijnlijk. Maar dat maakt het leesplezier er niet minder op. Lekker snel boek, mooi complot.

4/5

dinsdag 5 juli 2016

De leraar die mijn leven veranderde

Een verhalenbundel met verhalen van diverse auteurs, met als gemeenschappelijk thema een inspirerend (of eigenlijk helemaal niet) iemand waar je iets van geleerd hebt of die je geholpen heeft van een bepaald pad. Mooi thema, maar zoals altijd in een verhalenbundel: niet alle verhalen zijn even mooi. Er zitten echt wel een aantal ontroerende, grappige verhalen in. Leuk tussendoortje.

3/5

zondag 3 juli 2016

Monte Carlo

Als je nog geen fan was van Peter Terrin, dan word je het zeker na het lezen van Monte Carlo. Het is een piepklein boekje, maar wat een stilistisch pareltje. De ene zin is nog prachtiger dan de andere. Het verhaal is boeiend, er gebeurt veel en ook weer weinig. Als eerste het ongeluk waar een ster-actrice bij betrokken is. Vervolgens staat haar 'redder' centraal, de automonteur die haar op tijd kon wegduwen en zo ernstig letsel kon voorkomen. Jack, de monteur, komt er minder goed uit. En de lezer woont in zijn hoofd, en dat is best pittig. De pijn, het letsel na het ongeluk, het uitblijven van erkenning, de toenemende woede, het ongeloof in de kleine gemeenschap waarin hij woont, het ontkiemen van een plan. De ontknoping zal ik niet onthullen. Maar het is fenomenaal (verschrikkelijk).

5/5