De witte tijger

De witte tijger is het debuut van de Indiase Aravind Adiga. Zijn boek gaat over 'het echte India' volgens de achterflap, 'geen sari's, geen kruiden, geen lyriek'. Dat het echte India een land is waar je niet wilt zijn, wordt al snel duidelijk. Het boek schetst op een luchtige en humoristische toon het ruwe, ontluisterende leven van de vele bedienden uit de lagere kasten en hun beperkte mogelijkheden om het leven te verbeteren. Balram weet het leven wel naar zijn hand te zetten, hij leert als (aanvankelijk naïeve) taxichauffeur de kneepjes van het omkopen van de hoge heren. Balram is handig, een witte tijger, één van de zeldzame jongetjes die aan zijn stand weet te ontsnappen. Hoe hij dit bereikt heeft, vertelt hij in een brief aan de premier van China, meneer Wen Jibao. Waarom Balram de premier van China kiest om zijn levensverhaal mee te delen, is mij niet helemaal duidelijk. Wat maakt het uit, De witte tijger is echt een heel aardig boek, origineel en het leest lekker weg.

3/5

Bonita Avenue

Bonita Avenue is de debuutroman van Peter Buwalda. Het boek is enthousiast ontvangen door critici en inmiddels hebben velen dit meesterlijke boek gelezen. Alhoewel de grote literaire prijzen voorbij gingen aan Buwalda, heeft hij de Academica literatuurprijs (debutantenprijs) in de wacht kunnen slepen. Bonita Avenue is een heel heftig boek waar ontzettend veel gebeurt en telkens proef je een zekere spanning. Langzaam aan worden de geheimen ontrafelt die in het gezin van Siem Sigerius (wiskundige & rector van een universiteit) angstvallig bewaard worden. Buwalda laat zijn lezers nadenken, aan het begin van menig hoofdstuk vraag je je in de eerste regels af waar je bent in de reconstructie van de gebeurtenissen. De personages zijn intelligent, geraffineerd, niet standaard, kleurrijk en prikkelend. Zij maken het boek tot zo'n boek dat je niet uit wilt hebben. Als het einde in zicht is, denk je, neeeh, nog niet. Toch zijn er wel wat puntjes van kritiek. Waarom Buwalda telkens een bijvoeglijk naamwoord moet gebruiken voor een kleur (rijtuiggroen??) begrijp ik niet zo goed. En het laatste hoofdstuk is het nét niet - het wordt allemaal een beetje te pathetisch. En dan de onbeantwoorde vragen, verhaallijntjes die niet netjes afgerond zijn. Mààr, ik moet niet te zuur worden, Bonita Avenue is echt een heerlijke en meeslepende leeservaring. 

4/5

Madame Bovary

Madame Bovary is waarschijnlijke de bekendste roman van Gustave Flaubert: het verhaal van de plattelandsdokter Bovary en zijn vrouw Emma die droomt van een leven vol bals, glamour, liefde en materiële zaken. Meneer Bovary is een tamme man die niet opgewassen is tegen de grillen van zijn tomeloze vrouw. Emma richt haar man volledig ten gronde, financieel en emotioneel. Ze heeft minnaars, richt haar huis mooi in en sluit het ene na het andere krediet af. Als het misgaat en de deurwaarder haar huis komt leeghalen, pleegt ze zelfmoord. De scène waarin Emma een hap arsenicum neemt is wereldberoemd. En terecht! Ook al kende ik het verhaal, de spanning is geweldig goed opgebouwd. Ademloos lees je hoe geraffineerd Emma te werk gaat, hoe ze een geheim leven leidt, haar man om de tuin leidt, ruzie maakt met haar schoonmoeder en uiteindelijk besluit om uit het leven te stappen. Het boek is niet recent en dat maakt het soms een beetje belegen, vooral qua taalgebruik. De manier waarop geliefden  met elkaar communiceren is wat achterhaald (ook al is het hier allemaal geheim en is Emma getrouwd). De beschrijvingen van Flaubert zijn behoorlijk uitgebreid, maar dat is niet storend. Het maakt het verhaal compleet. Het is eigenlijk verbazingwekkend hoe goed leesbaar dit boek na zo'n lange tijd nog is. Met recht een klassieker!

5/5 

Metronome

In het boek Metronome gaat Laurànt Deutsch 'op het ritme van de metro' de stad Parijs door. Aan de hand van 21 metrostations vertelt hij een deel van de geschiedenis van Frankrijk en Parijs. Laurànt is idolaat van de stad Parijs en weet veel bijzondere details te presenteren aan zijn lezers. In Frankijk is het boek een ware bestseller geworden en er is inmiddels ook een geïllustreerde versie uitgegeven. Dat verdient het boek zeker; het boek moet gelezen worden met een plattegrond van de stad of met GoogleMaps erbij. Beter nog: in Parijs zelf, op zoek naar de plaatsen die beschreven worden.

Toegegeven, de hoofdstukken over de eerste 4, 5 eeuwen zijn niet echt smeuïg te noemen. Maar daarna krijgt de metro een flinke vaart en lezen de verhalen vlot. Deutsch gaat daarbij wel uit van een bepaalde voorkennis, die bij de Fransen waarschijnlijk aanwezig is, maar bij de gemiddelde Nederlandse lezer niet. Zo worden namen als Malraux en de Musset terloops genoemd. De stortvloed aan details en anekdotes maakt het nodig om het boek af en toe aan de kant te leggen om alles te verwerken. Helaas hapert de Nederlandse vertaling hier en daar een beetje, het boek bevat een aantal onbegrijpelijk geworden zinnen.

Metronome is een leerzaam boek maar vraagt om een gedreven lezer van wie het hart sneller gaat kloppen van de woorden geschiedenis, Frankrijk en Parijs.

3/5

Taal is zeg maar echt mijn ding

Alle goede recensies ten spijt: mij kan dit boekje niet echt bekoren. Wellicht waren de verwachtingen te hooggespannen. De titel is uitnodigend maar alhoewel de observaties over onze taal soms scherp zijn, vond ik het niet meer dan 'wel aardig'. Het is allemaal een beetje te veel, te flauw, soms te makkelijk en soms ook gewoon helemaal niet leuk. Meer dan af en toe een kleine glimlach op mijn gezicht hebben de columns( van Cornelisse bij mij niet kunnen bewerkstelligen. Het wordt tegen het einde van het boek echt meer van hetzelfde. Zo nu en dan een paar hoofdstukjes lezen, dat is het beste tempo en werkt denk ik het beste tegen de eentonigheid. Vandaar waarschijnlijk dat er een speciale 'wc editie' verschenen is.

2/5