Aquarium

Caribou Island vond ik al een heel goed boek. Maar dit boek van David Vann is nog beter. Met eenvoudige zinnen wordt er een subliem spannend en schokkend verhaal opgedist. Caitlin is het hoofdpersonage, een meisje van 12 dat met haar moeder woont. Verder is er geen familie, moeder werkt hard om het hoofd boven water te houden. Ze is ook uitermate gesloten over familie en verleden. Uiteraard kom je te weten waarom ze dit geheim houdt. Caitlin houdt heel erg van vissen en om te tijd te doden na school (totdat haar moeder haar op kan halen) dwaalt ze dagelijks door het aquarium, de enige luxe die ze zich permitteren. Daar ontmoet Caitlin een man die het veilige leventje van haar en haar moeder op zijn kop zet. Het boek is geniaal in elkaar gezet, de informatie die je te weten komt wordt goed gedoseerd en laat ruimte voor mysteries. Het boek bevat mooie beschrijvingen van de onderwaterwereld en deze vissenwereld komt regelmatig terug als metafoor voor het leven van Caitlin en haar moeder. 

4,5/5

Lente

Een eerdere kennismaking met Karl Ove Knausgard (Mijn strijd, deel 1 Vader) was geen teleurstelling. Ook in Lente stelt Knausgard niet teleur. Knap om over één dag 200 pagina's te schrijven zonder daarbij de lezer te vervelen. Hij richt zich in een lange brief/monoloog tot zijn dochtertje, een baby nog. De dag bestaat uit de voorbereidingen tot/ en het bezoek aan de kliniek waar zijn vrouw Linda opgenomen is. Knausgard beschrijft op een mooie manier zijn dag, gevoelens en spiegelt wat hij voelt, denkt aan de ontluikende natuur in de lente. De eerste pagina's kwam het verhaal langzaam op gang, maar al snel maak je deel uit van de familie van Knausgard. Schitterend, en tijd om snel een volgende deel van Mijn strijd te gaan lezen.

4/5

Camille

Soms is het gewoon tijd voor een thriller. Ik kies er een van de Franse auteur Pierre Lemaître. Hij voert als hoofdpersoon Camille Verhoeven op. Een rechercheur die in dit deel (trilogie, deel 2) zijn best doet om een zaak te krijgen waar hij persoonlijk bij betrokken is. Dit kan uiteraard niet goed aflopen. Zoals in een thriller is niets wat het in eerste instantie lijkt, de ontknoping zag ik niet aankomen. Goed verhaal, maar echt bijzonder is dit boek nu ook weer niet. Heel erg irritant is de nadruk die Lemaître legt op de lengte van rechercheur. Hij is heel klein (nog geen 1.60 geloof ik) en dat is niet zo geloofwaardig. Om de 25 pagina's moet er iets over de lengte gezegd worden (verdachten die hem altijd zullen onthouden vanwege zijn lengte, zijn bijzondere auto etc..). Ach ja, lekker ontspannend leesvoer is het wel.

3/5

De dood van Murat Idrissi

Tommy Wieringa's novelle heeft heel wisselende recensies ontvangen. Afgezien van de epiloog (taai, saai, vergezocht, heeft m.i. weinig te maken met het verhaal) heb ik De dood van Murat Idrissi vol aandacht gelezen. Het verhaal heeft vaart, misschien wel net iets teveel. Door het hoge tempo komen de personages ook niet helemaal uit de verf, de twee meisjes die met het lijk van Murat opgescheept zitten blijven een beetje vlakke stereotypes. De thema's zijn actueel: vluchten uit Afrika, mensenhandel, misbruik, machismo. Het einde van het boek komt snel en laat je achter met vragen: hoe gaat het verder, wordt Murat gevonden, worden de meisjes opgespoord, komen ze weer thuis? En dat is wel weer heel erg lekker zo aan het einde van dit tot de verbeelding sprekende verhaal.

3/5