Dit is mijn hof

Een boek dat onmiddellijk mijn aandacht trok: het gaat over/ speelt zich af in de Hedwigepolder. De polder van mijn jeugd en het onderwerp van veel nieuwsberichten: ontpolderen, teruggeven aan de natuur t.b.v. de Antwerpse havens. Het DWDD panel heeft het bovendien bekroond met de titel 'boek van de maand'. Vol goede moed begon ik met lezen, de beschrijvingen van de polder, het gevoel als je er rondloopt, leeft, woont. De romantiek van het verbouwen van mooie producten, het grootbrengen van vee. Even had het boek me in zijn greep. Maar het duurt me allemaal veel te lang. Soms zijn de verhandelingen erg juridisch/technisch. De weemoed, het onbegrip en wanhoop weet Chris de Stoof goed weer te geven. De milieu-leugens waar iedereen in trapt zijn ontgoochelend, man-made-nature. Daar geloof je na lezing van dit boek niet meer in!

3/5

Au revoir là-haut

Pierre Lemaître schreef een roman waarin je vrijwel meteen wordt meegezogen. Wandaden aan het front, machtsmisbruik en vervolgens een spannend en ontluisterend na-oorlogsverhaal. De personages lijken zo weggerukt uit de romans van Thomas Rosenboom, je voelt van heinde en verre aankomen dat het misgaat, maar de personages denken op een stiekeme manier hun leven veilig te stellen, maar onvermijdelijk gaat het mis. En zo fout gaat het nog niet eens met Albert en Edouard in hun poging om nog iets van hun leven te maken in het verwoeste Frankrijk na de slagen van WO1.
Fantastisch verhaal, ademloos gelezen. Helemaal terecht bekroond met vele literaire prijzen.

5/5

Maan en zon

Vrijwel meteen word je gegrepen door het aansprekende verhaal dat zich afspeelt op Curaçao. De dappere Myrna probeert het hoofd boven water te houden samen met haar zoon Roy. Dit doen ze zonder de hulp van taxichauffeur Max, de vader van Roy, maar met steun van broeder Daniël. Max is een wat karikaturale man, een charlatan die graag grote verhalen rondstrooit. Broeder Daniël daarentegen is een man die steeds minder naïef wordt maar tot het einde toe loyaal is aan degenen die hem dierbaar zijn, ondanks alles.... Even lijkt het erop dat Roy, een intelligente en serieuze jongen (vastberaden om geen kopie van zijn vader te worden) weet te ontsnappen aan de benauwende en armoedige levenscirkel die zo moeilijk te doorbreken is. Dat loopt heel anders af. In de armen van de liefde doet een man gevaarlijke dingen om de eer van je geliefden de redden. Bij vlagen zeer ontroerend, ik heb een traantje weggepinkt. Schitterend verhaal, echt ademloos gelezen - helaas te snel uit. Klein kritiekpuntje: het is allemaal wel erg karikaturaal en stereotype.

5/5

Als de winter voorbij is

De titel klinkt als een klok, de omslag ziet er fantastisch uit. Dit boek moest ik lezen. Toch weet het me na de buitenkant niet meer te raken. In heel korte hoofdstukken vertelt Thomas Verbogt... ja, wat eigenlijk. Waar gaat het over. Een korte samenvatting is slecht te maken. Het gaat over fragmenten uit zijn leven, het gaat veel over vrouwen. Vrouwen die hij kort gekend heeft, maar die niet zijn blijven hangen. Behalve Lin. Het verhaal van Lin is sterk en pakt je. Maar dat is slechts een te klein deel van het boek om me bij te blijven. Het viel me erg tegen, ondanks de mooie schrijfstijl en een paar pakkende hoofdstukken.

2/5

Lieveling

Het romandebuut van Kim van Kooten heeft veel media exposure gekregen en de recensies waren overwegend positief. Wat valt het dan tegen zeg. Je hebt het binnen een vloek en een zucht uit, het leest als een razende. Maar aan de stijl valt nog wel een en ander te verbeteren, het is allemaal erg simpel. Het verhaal gaat soms wel erg over de top (even het huis leegtrekken van meneer de pedo inclusief het uit de muur verwijderen van de kluis). Dat laat niet weg dat het een heftig verhaal is over misbruik. Sommige details laten je huiveren. Grappig vind ik het eigenlijk nergens. Beetje onwaarschijnlijk is het wel.

3/5

Het hout

De eerste pagina's van Jeroen Brouwers boek over het schandalige misbruik in de katholieke kerk zijn beklemmend, zeer beklemmend. Het boek kruipt meteen onder je huid en laat niet meer los. Het taalgebruik is werkelijk schitterend, zinnen zijn incompleet en stilistisch niet perfect. Brouwers gebruikt woorden/losse flodders op een fenomenale wijze. Het is bijna een muziekstuk met losse noten dat tot een apotheose komt op de juiste momenten. Op de cruciale stukken is de 'gebrekkige' taal een zeer doeltreffend instrument. Met  woordkettingen geeft Brouwers perfect weer hoe gruwelijk het was.
Het regime in het klooster is echt afschuwelijk, het is bijna niet voor te stellen hoe mensen hun macht 'namens God??' inzetten en jonge mensen op vernederende manier misbruiken en voor de rest van hun leven vervormen.
Een meer dan terechte winnaar van de ECI literatuurprijs. Werkelijk schitterend!

5/5