Laurent Mauvignier bespreekt op formidabele wijze een zwarte periode uit de Franse geschiedenis, namelijk de Algerijnse burgeroorlog. Het boek begint in een dorpje waar een familiefeest aan de gang is, zo eentje in het zaaltje waar alle feesten gevierd worden. Aanwezig zijn meerdere Franse oud-strijders die uitgezonden waren ten tijde van de oorlog. Bernard geeft ook acte de présence, en dat is niet zo vanzelfsprekend. Bernard is pas lang na de oorlog berooid teruggekeerd in dat dorp en is verloren, hij drinkt veel, maakt ruzie. Als lezer krijg je pas later in het verhaal informatie over het waarom, waarom is deze man geworden wie hij is en waarom alles escaleert op het feestje van Solange, zijn zus.
Je wordt meegenomen naar Algerije en beleeft, verveling, voorzichtige vriendschappen, spanning, angst, teleurstellingen, gruwelijkheden, machteloosheid. Het relaas grijpt je bij de keel en laat je soms maar lastig los. Dit is het dus, oorlog voeren.
De opbouw in het verhaal is subliem, en het einde werkelijk prachtig! Helaas is het boek wel wat traag en daarom...
4/5