Pogingen iets van het leven te maken

Het dagboek van Hendrik Groen, bejaarde man in verzorgingstehuis. Veel gelezen over wie deze mysterieuze man zou zijn en wie er achter dit pseudoniem schuil zou kunnen gaan. Nu het dagboek zelf. Vermakelijk, dat is het zeker. Het leest lekker vlot weg en tovert van tijd tot tijd een grote glimlach op je gezicht. Hoogstaand is het allemaal niet maar aangrijpend zeker wel. Tussen de regels door maakt Groen (?) je deelgenoot van de misère van het ouder worden. Iedereen om je heen gaat dood, wordt dement, kent de lichamelijke ongemakken en beperkingen van het in de instelling leven. Mooi om te lezen over vriendschap en liefde op oudere leeftijd. Het boek was leuk genoeg om ook deel 2 te gaan lezen.

3/5

Zorg goed voor jezelf

Lief kado, dit kleine boekje van Toon Tellegen. Mooie verhaaltjes, fabeltjes bijna. Onnavolgbaar Tellegen die zijn lezers weet te betoveren. Lees je met een glimlach.

4/5

De brug der zuchten

Al lang op de plank, deze dikke pil van Richard Russo. Het vergt wat moed om te beginnen, maar eenmaal op weg laat het boek zich vlot lezen. Russo bedient zich van een vlotte schrijfstijl waardoor je snel in de dubbele verhaallijn zit. Het boek heeft een overzichtelijk aantal personages die je snel in je hart sluit maar gaandeweg wat karikaturaal aandoen. Daar zit precies het probleem lijkt wel, het is allemaal iets teveel uitgesponnen, het had wat korter gekund. Toch wordt het nergens saai of vervelend, als je veel tijd hebt....

3/5

De verrader

Over dit boek kan ik heel erg kort zijn. Alhoewel Paul Beatty met dit boek de Man Booker Prize gewonnen heeft, op een podium gehesen is door Adriaan van Dis in DWDD en diverse 5* recensies gekregen heeft: ik vond het verschrikkelijk, onbegrijpelijk, saai, langdradig, moeilijk. Ik kan er nog veel meer woorden tegenaan gooien, maar ik kwam er maar niet doorheen. Onbegrijpelijk ingewikkeld, de culturele kloof ten spijt. Het einde heb ik gehaald, maar ik wil iedereen aanraden om hier niet aan te beginnen.

1/5