Nachtouders

Het boek over het moederschap van Saskia de Coster stelde mijn doorzettingsvermogen op de proef. Aan het begin kwam ik er niet goed in, ondanks een vlotte opbouw en schitterende schrijfstijl. Vooral de hoofdstukken met de titels 'schrift' vond ik taai. Het boek bestaat eigenlijk uit 3 verhaallijnen. De lopende lijn waarin Saskia de Coster de ik-persoon is en vertelt over haar lesbische relatie en het krijgen van een zoon. Haar partner heeft het kind gedragen, een Canadese vriend was de donor. In 'schift' lees je dagboekfragmenten, die zijn in een veel afstandelijkere stijl geschreven. Tenslotte zijn er fragmenten waarin Saskia en haar partner 'praten', de gesprekken zijn weergeven als toneeldialogen. Gaandeweg neemt het verhaal je mee, zeker omdat er een geheim is dat aan het licht komt. Het is een onconventioneel relaas, hoeveel hiervan is 'echt' en hoeveel is 'roman'? Het thema is een weinig gekozen onderwerp en alleen daarom al is het de moeite van het lezen meer dan waard. Even doorbijten in het begin. Maar misschien is dat voor iedereen anders.

4/5

Het echte leven

'De Franstalige Lize Spit' staat er op de cover van het boek van Adeline Dieudonné. En die vergelijking is te begrijpen. De lezers van 'Het smelt' zullen dit boek zeker waarderen. Ik heb het boek ademloos uitgelezen. Binnen een middag is het (helaas!) uit. Wat een goed opgebouwd verhaal met een steeds groter wordende spanning. De laatste 50 pagina's worden er een aantal adembenemende scènes geschetst. De hoofdpersoon is een innemend dapper en intelligent meisje. Zij vertelt het verhaal vanuit het ik-perspectief. Daarnaast hebben een aantal zeer bijzondere personages een mooie rol in het boek en in het leven van de hoofdpersoon. 
Werkelijk prachtig!

5/5

Winter

Deze Knausgard was wat teleurstellend. Winter is een deel van de vierluik 'seizoenen'. Lente wist mij zeker te boeien, maar Winter niet. De schrijfstijl is daarvan niet de oorzaak. Knausgard schrijft prachtig, beeldend. Maar al de korte reflecties over alledaagse dingen, zo uiteenlopend en weinig samenhangend en wel erg diep filosofisch. Maar ja diep filosofisch over een wattenstaafje is voor mij niet helemaal nodig. Soms lijkt het wintersausje er met opzet overheen gegoten. Het kwam allemaal niet binnen.  

2/5

Paardenkracht

De vlamberken van Lars Mytting was een verslavend avontuur. Het debuut van Mytting, Paardenkracht, is dat iets minder. Toch is zijn de dialogen virtuoos en is zijn stijl erg sterk,  alhoewel de vele liefdevolle technische beschrijvingen van auto's wel wat afleiden. De hoofdpersoon Erik is een zeer eigenzinnig persoon. Je voelt van alle kanten zijn ondergang aankomen. Het schuurt, soms wil je niet verder lezen omdat zijn leven je zo grijpt. Uiteraard doe je dat. Goed aflopen doet het niet, maar dat zou totaal niet bij de levensvisie van Erik aansluiten.

3/5

Zwarte schuur

Gegrepen vanaf de eerste bladzijde. De nieuwe Oek de Jong leest als een trein en is ondanks de omgang te snel uit. Het leven van de kunstschilder Maris is alles behalve saai. Hij draagt een geheim uit zijn jeugd in Zeeland met zich mee. Een zwaar geheim. Zijn jeugd in Zeeland is opmerkelijk, niet perse warm. Het brein is daar wellicht wat selectief. Een carrière die door een studie en via een verblijf in New York van de grond komt. Wat ongelukkige ervaringen in de liefde. Heimwee naar Holland. Een verstoorde relatie met de familie. Liefde die in zwaar water geraakt, twee bonuskinderen. Verschillende passanten. Doordat heden en verleden gemengd zijn, zitten er mooie spanningsbogen in. Soms vliegt het wel een beetje uit de bocht. Ik bedoel: hoe groot is het toeval dat je bij een benzinepomp aan de rand van Parijs een heroïnehoertje uit je geboortedorp in Zeeland oppikt? Nou ja, het verhaal verveelt in ieder geval geen moment, en het is zo fijn dat het happy afloopt. 

4/5

De vertelsels van Baker de Bard

Een spin-off van de populaire Harry Potter serie van J.K. Rowling. Het toversprookjesboek uit de magische wereld van heksen en trollen. De sprookjes zijn allemaal geweldig, maar eigenlijk een beetje kort. Of het hadden er wellicht meer kunnen zijn. Het boekje wordt aangevuld met commentaar van Perkamentus op de sprookjes. Dat vond ik toch een beetje taai en saai.

3/5

Kees de Jongen

Misschien wel het bekendste boek van Theo Thijssen, Kees de Jongen. Verfilmd, hertaald, maar ik had een oude uitgave. Dit belemmerde het lezen niet heel erg, sterker nog, het past best goed bij de sfeer van het boek. Een beetje belegen is het wel. Kees is een heerlijke jongen, die vaak even afdwaalt naar zijn droom- of misschien wel fantasiewereld. In deze wereld, gaan de dingen natuurlijk allemaal net wat mooier dan in de echte wereld. Daar is het leven wat minder mooi: hij groeit op in armoede, zijn vader wordt ziek en overlijdt, ze moeten verhuizen, hij is verliefd (oh help) en kan school uiteindelijk niet afmaken. Dapper is hij wel. Hij draagt zijn lot op een sterke manier en dat maakt het boek zo krachtig. Wat aan deze kracht afdoet, is dat het allemaal wel wat lang duurt - we maken wel erg veel uitstapjes naar zijn droomwereld.

3/5

Aan chesil beach

Wat een schitterend verhaal, dit is op alle punten een 10! De ingetogen maar rijke taal van McEwan, de setting, de liefde, de tragiek de verhaallijn, de afloop. Wow, wow wow, kunst. Het boek vertelt het verhaal van Florence en Edward. Ze zijn net getrouwd en brengen de huwelijksnacht door in een hotel aan de kust. Die nacht loopt anders dan in sprookjes. Naast de verhaallijn van de huwelijksnacht, wordt het leven van Florence en Edward inclusief hun ontmoeting en verkering. 
Wat kan liefde ingewikkeld zijn, en wat vergt het volwassenheid en rijpheid om een relatie te laten werken.

5/5

Mémé dans les orties

Het kan zo fijn zijn als anderen je op een sympathiek boekje wijzen. Mémé dans les orties van Aurélie Valognes is zo'n heerlijk feel-good boekje dat je met plezier leest. Het Frans is zeer toegankelijk, de personages lief, leuk, stereotype of over-the-top. De gebeurtenissen soms dolkomisch, een andere keer weer aandoenlijk schattig of uit het leven gegrepen. Ik heb ervan genoten, niks hoogdravends maar heerlijk ontspannend.

4/5

Maar niet uit het hart

Nog zo'n prachtig boekje met dierenverhalen van Toon Tellegen. Na 4 boekjes wordt het echt meer van hetzelfde, maar ondanks dat, kun je toch ontroerd raken van een nieuw verhaal. Zoals het verhaal waarin de brief een personage wordt. Knap.

4/5

Evelien

Even iets luchtigs tussendoor. Evelien, een boekje van Martin Bril met korte verhalen over de Amsterdamse Evelien. Moeder, getrouwd, 2 kinderen, geen werk, relatieproblemen. Heel hoogdravend is het allemaal niet, maar het lees lekker weg. Het is wel vanuit een mannelijk perspectief geschreven hoor: overspel, bedrog, intriges en bevredigende seks. Nou ja...

3/5

Het pauperparadijs

Het pauperparadijs was een bestseller meen ik me te herinneren. Er is een musical van gemaakt: Suzanna Jansen heeft het verhaal van haar familie ten gelde gemaakt. Ze heeft een gedegen research gedaan naar de roots van haar over-overgrootouders. Het is een uniek verhaal dat een weinig verteld verhaal onthult. Maar toch leest het heel erg moeizaam. Waar dat aan ligt... de schrijfstijl, de historische passages, de vele namen (mijn digitale versie had geen stamboom) of zit er teveel herhaling in. Regelmatig had ik het idee dat ik dingen al eerder gelezen had. Ik vond het een boeiende geschiedenis maar als schrijfster is Jansen absoluut niet overtuigend.

3/5

De omhelzing

Een prachtig, klein boekje met een mooi en pakkend verhaal van David Grossman. Drie keer achter elkaar gelezen, met een glimlach en ontroerde blik... Heel erg lief en dierbaar kado met een fijne boodschap.

4/5

De erfgenamen

Na De kathedraal van de Zee had ik zin in het vervolg, De erfgenamen. Een vakantie is ideaal om deze enorm dikke pil van Ildefonso Falcones te lezen. Oef, dat viel niet mee. Ik struikelde over de gedetailleerde en overvloedige informatie over de vele pausen, koningen, admiralen, edelen etc. Ik heb eigenlijk het hele achtergrondverhaal gemist omdat het niet te volgen was. Pagina's lange saaie verhandelingen over wie er dan weer in oorlog is met wie. 
Het hoofdverhaal is het het levensverhaal van Hugo, ook één van de personages uit De kathedraal van de Zee. Dat verhaal leest een stuk vlotter, en is soms zelfs spannend. Maar deze man maakt zoveel mee, dat is bijna onvoorstelbaar. De ene gruwelijke ervaring na de andere. Het is allemaal een beetje te veel.
Dit was een worsteling, maar ik heb volgehouden.

2/5

Elke dag een zoen

Als mensen me geen dichtbundels kado doen, lees ik ze niet. Poëzie vind ik vaak zo ingewikkeld en moeilijk - niet ontspannend lezen. Tot mijn grote verbazing heb ik dit bundeltje met versjes van Lars van der Werf met zeer veel plezier gelezen. Heel toegankelijk, pakkend, herkenbaar, soms grappig en prachtig vormgegeven. 

4/5

Een dagje naar het strand

Tijd voor een klassieker, van Heere Heeresma. Even wennen aan de stijl die meteen verraadt dat het om boek uit de jaren zestig gaat. Lange zinnen met een wat archaïsch taalgebruik. Lekker slow readen. Het verhaal stemde me heel droevig. Een man met een drankprobleem gaat een dagje op pad met 'zijn nichtje', het kind van een 'vriend'. De suggestie wordt gewekt dat dit meisje ook zijn dochter zou kunnen zijn. Het verhaal zit goed in elkaar, bij elk glas wordt het dwazer. Toch maakt het me wat ongemakkelijk.

3/5

De jongens van Nickel

Wat een weergaloos goed boek van Colson Whitehead was dit. Ademloos gelezen, en de ontknoping was voor mij totaal onverwacht. De hoofdpersoon is zo goed gekozen, de totale onschuld versus de enorm ruwe en respectloze behandeling die hem ten deel valt. Beter dan de ondergrondse spoorweg.

5/5

Turis

Turis van Özcan Akyol komt binnen. Het verhaal bestaat uit twee lijnen, in de ene verhaallijn vertelt Eus zijn jeugdervaringen. In de tweede verhaallijn staat het heden centraal, met daarin een hoofdrol voor zijn relatie met een keurig meisje wiens ouders niets in hem zien als schoonzoon. In eerste instantie lijkt deze tweede verhaallijn een beetje clichématig, maar daar zit een geweldig mooie ontwikkeling in. Onder de indruk!

4/5

Scherven brengen geluk

Lief dierenverhalenboekje van Toon Tellegen, verhalen over vriendschap. Je leest ze met een glimlach op het gezicht. Fijn tussendoortje.

3/5

Serotine

De nieuwste van Michel Houellebecq, ik ben toch telkens weer nieuwsgierig naar zijn werk. En dan denk ik toch vaak mwoah. Ik ben wederom niet helemaal om. Het lees weliswaar vlot, zeker tegen het einde neemt het verhaal een grote vaart. Maar er zijn teveel passages waar Houellebecq redelijk pretentieus insteekt. Dat gewauwel over zijn literaire helden (?), seks neemt weer een rol in waarvan ik denk - moet dat ook weer. Voorlopig echt even mijn laatste Houellebecq alhoewel hij wel weer actuele thema's aanstipt als depressie, eenzaamheid, de macht van de EU en het steeds verder afkomen te staan van de productiemiddelen. 

3/5

Levenslicht

Na Staal, terug naar het ruwe en armoedige Italië van Silvia Avallone. Met levenslicht heeft ze wederom een hard boek afgeleverd dat zich afspeelt aan de rafelranden van de samenleving. De jonge Adele, 18 jaar wordt zwanger van haar vriendje. Die is vooral bezig met het verwerven van roem en geld in de onderwereld. De tweede verhaallijn gaat over een kinderloos echtpaar, Dora en Fabio. Hun huwelijk verkeert in zwaar weer o.a. door de niet vervulde kinderwens. Strijden en proberen om te overleven, dat is wat de hoofdpersonen op de been houdt. Beide verhaallijnen eindigen met een sprankje hoop. Het einde lijkt voorspelbaar, maar zo gemakkelijk maakt Avallone zich er niet vanaf. Prachtige portretten en beschrijvingen, goed opgebouwde spanning, interessante personages:

4/5

Salomons oordeel

Een pluspunt van het laatste boek van Robert Vuijsje is dat je er snel doorheen bent. En dat is fijn, want erg blij word je er niet van. De hoofdpersoon Max is een Joodse man die (à la Vuijsje) getrouwd is met een donkere vrouw. Tot zover niks aan de hand. Maar wat een vervelend personage is die Max. En maar zeuren over de tragische geschiedenis van de Joden, en dat ze nergens bij horen, en geen deel uitmaken van de maatschappij. Blblblbaalablabla en pagina's lang dezelfde monoloog die steeds extremer lijkt te worden. Alissa, zijn vrouw, draagt haar 'lot' (een zwarte vrouw uit de Bijlmer zijn en ook gediscrimineerd worden) een stuk beter dan Max. In de recensies valt te lezen dat dit boek het racisme-debat goed weergeeft. Wat een saai debat, een herhaling van zetten.

2/5

Laat me niet vallen

Dat je geen ingewikkelde woorden of zinsconstructies nodig hebt, bewijst Willy Vlautin. Laat me niet vallen is een prachtig boek. Zo eenvoudig, maar zeer aangrijpend. Horace is een jonge man die door zijn ouders aan zijn lot overgelaten is. Een echtpaar met een ranch neemt hem in dienst. Ze beschouwen hem als zoon. Horace droomt echter van een leven als profbokser en besluit op een dag om zijn droom waar te maken. Hij komt terecht in een keiharde wereld waar hij helemaal alleen is. Op meedogenloze wijze reis je mee met Horace en als je het boek uit hebt, blijf je k.o. achter.

4/5

De kust van het verliezen

Wat een geweldig interessant boek is dit. Ongelooflijk gelaagd en veelzijdig. Alice Zeniter beschrijft het leven van een Algerijnse familie die aanzien verworven heeft door geld te verdienen met olijven. Ali is een traditionele patriarch die in de tweede wereldoorlog voor de Fransen in Montecassino gestreden heeft. In de onafhankelijkheidsstrijd blijft hij trouw aan de Fransen en dit maakt dat hij besluit om met zijn gezin naar Frankrijk te vluchten. Ze verblijven jaren in vluchtelingenkampen tot ze uiteindelijk in een klein Noord-Frans stadje een appartement in een buitenwijk toegewezen krijgen. Het leven als harki is niet gemakkelijk voor Ali en zijn gezin. Hamid, de oudste zoon weet zich los te maken uit het beklemmende wereldje en trouwt met een Française. Een van hun dochters wil het zwijgen doorbreken. 
Het boek legt zo goed de strijd van vluchtelingen bloot. Het altijd moeten vechten met oude en nieuwe gewoontes. Zeer actueel en o zo onderhoudend geschreven.

5/5

Otmars zonen

Vol verwachting gestart in de nieuwe Peter Buwalda. Het werk wordt aangekondigd als de eerste van een trilogie. Met dik 600 pagina's een hele pil - en het roept ook de vraag op hoe omvangrijk de volgende delen zullen zijn. Het boek begint lekker, maar al snel verdwaal je. Er worden een aantal verhaallijnen uitgesponnen en daar heeft Buwalda soms vreselijk veel woorden voor nodig. Hij maakt behoorlijk wat uitstappen die de vaart eruit halen. Die uitstapjes zijn ook niet altijd interessant. En wat is dat toch met altijd maar die heftige seksscènes in Nederlandse literatuur? Br, voor mij niet nodig om zoveel bladzijden te gebruiken om tot je punt te komen. Al met al valt Otmars zonen me een beetje tegen. En ja, dat dit eerste deel een open einde heeft is natuurlijk onontkoombaar. Ga ik het volgende deel toch lezen? Waarschijnlijk heb ik nog heel wat jaren de tijd om hier over na te denken.

3/5

La guerre m'a parlé de loin

Het bijzondere levensverhaal van Faranguis Habibi komt in haar overdenkingen in La guerre m'a parlé de loin niet geheel tot zijn recht. Deze Iraanse is op haar 19e naar Parijs gegaan om er na het vertrek van de Sjah weer terug te keren. De langdurige oorlog tussen Iran en Irak brengt haar weer terug in Parijs waar ze na een tijd journaliste wordt voor de Iraanse afdeling van RFI. 
In haar korte verhalen, herinneringen aan haar jeugd, aan Iran, aan haar kinderen (...) weet ze je niet te raken. Nergens weet ze de politieke bevlogenheid over te brengen. Het kabbelt allemaal maar voort. Jammer.

2/5

Ijsheiligen

Florence Tonk was voor mij een onbekende schrijfster, maar ze heeft een verbluffend mooi boek geschreven over twee halfbroers die elkaar al jaren niet gezien hebben. De verschillen kunnen niet groter zijn, de een een snelle jurist, de tweede broer een eenvoudige klus kabouter die in een tuinhuis op een volkstuin complex woont in een klein hutje. De naderende dood van hun moeder brengt de mannen dichter bij elkaar. Ze kunnen geen greintje respect voor elkaar opbrengen en wanneer ze dezelfde vrouw leuk blijken te vinden, knapt er bij beiden iets. Waanzinnig knap boek, vlotte en snelle pen, dramatisch einde.

4/5

De verdwijning van Stephanie Mailer

Geheel in de stijl van zijn eerste boeken heeft Joël Dicker een nieuwe spannende pageturner geschreven. In zijn vlotte stijl maakt hij het mysterie dat een Amerikaans dorpje in zijn greep houdt, steeds groter en bloederiger. Niet alle verhaallijnen zijn interessant of goed uitgewerkt, en de uiteindelijke ontknoping laat wel een beetje lang op zich wachten, maar dat mag het leesplezier niet wegnemen... Heerlijk!

4/5

Anna

Dat het oeuvre van Annie M.G. Schmitt zo rijk was, wist ik niet. Wie is er niet groot geworden met de kinderboeken van Nederlands bekendste kinderboekenschrijfster. Dat ik veel van het werk niet meteen in verband bracht met Annie, zegt veel over mijn leeftijd. Ik wist niet dat Ja zuster, Nee zuster een creatie was Annie M.G. Schmitt. Annejet van der Zijl legt op indrukwekkende wijze vast wat er allemaal gebeurd is in haar leven. Daarbij gaat ze enige controverse niet uit de weg en besteedt ze de nodige aandacht aan de zielenroerselen van Annie. Ook achter grote roem, schuilt de nodige onzekerheid. Na verloop van tijd vervalt Van der Zijl wel in herhaling. Mijns inziens had het wel wat korter gekund. Desalniettemin is het een boeiend levensverhaal dat velen tot voorbeeld zal dienen.

3/5

Up

Over Myrthe van der Meers Up kan ik kort zijn. Wat een slecht boek is dat zeg. Heel saai, qua schrijfstijl weinig verheffend, het lezen maakt je somber. Nu is het onderwerp ook vrij donker (opname in een psychiatrische kliniek) maar nergens wordt het spannend, grappig, ontroerend. Erg lafjes allemaal. Niet lezen, ook niet als je PAAZ doorgeworsteld bent.

1/5

Mooi doodliggen

Een iets dunnere van A. F. Th. van der Heijden - hij heeft doorgaans aardig wat pagina's nodig om zijn punt te maken. Geen zorgen: Mooi doodliggen is helemaal af: het is een schitterend verhaal waarin een heleboel recente gebeurtenissen aan elkaar geregen zijn. Het ongeluk met de MH17, de dominantie van Poetin, het vergiftigen van dubbelspion Skripal, olieramp, nepaanslag op een journalist (...). Het fascinerende is, dat je gaat geloven dat dit the real story is. Je weet dat het een geromantiseerd verhaal is, maar ja, deze dingen gebeuren echt en de personages lijken ook echt. Van der Heijden vertelt in prachtige zinnen en de mooiste scènes het relaas van de journalist Moerasjko en zijn gezin en goede vriend Haandrikman. Echt fantastisch materiaal!

5/5

Harry Potter en het vervloekte kind

Na alle delen gelezen te hebben, niet allemaal met evenveel plezier overigens, toch het laatste deel gelezen. Tja, J.K. Rowling haalt alle personages weer van stal. Echt spannend wordt het nergens, niet zoals in sommige andere delen. Of dat komt door de toneel-vorm weet ik niet. Het verhaal is heel dun en vraagt wat inlevingsvermogen. De dialogen zijn af en toe tenenkrommend, vooral de gesprekken tussen zoon Albus en vader Harry. Nu is dit enigszins de bedoeling omdat de twee geen goede band hebben, maar het kan veel beter volgens mij. Please, geen deel 9 - want dat ga ik toch weer lezen.

3/5

Het leven gezien van beneden

Het werk van Dimitri Verhulst kan ik niet altijd waarderen. De humor vaak wel, maar ook dat ging nu niet helemaal goed. Alhoewel hij weer een aantal mooie poetsen weet te bakken. Het leven gezien van beneden is voor zijn omvang best taai. De taal à la Verhulst, vol dubbele verwijzingen. Door opbouw (verre van chronologisch) vond ik het lastig lezen, de namen kwamen niet zo binnen, waardoor ik veel zat te bladeren. Tja, zeker knap, maar niet voor mij deze stijl.

2/5

De avond is ongemak

Bejubeld boek van Marieke Lucas Rijneveld. Mij laat het een beetje in verwarring achter. De taal is werkelijk schitterend. Rijneveld weet de ene na de andere vergelijking, metafoor of een ander technisch hoogstandje uit haar pen te toveren. De zinnen zijn allemaal even mooi, even raak. Het onderwerp dat ze aankaart is niet origineel, maar wel heel sprekend. De dood van een kind in een steng gereformeerd gezin van 4. Ouders en de 3 overgebleven kinderen verwerken hun verdriet allemaal anders en lijken elkaar uit het oog te verliezen in hun persoonlijke strijd. Rijneveld schrijft dozijnen hartverscheurende scènes. Maar waar ze me verwart, en me het boek echt dicht liet slaan: het is soms zo pervers. Ik kreeg daar echt de kriebels van. Voor mij een iets te heftig tegenwicht voor de mooie en poëtische zinnen.

4/5

De hemel verslinden

Als je weinig tijd hebt, moet je niet aan dit boek beginnen. Het laat je namelijk niet los, je moet door. De hoofdpersoon is Teresa, je volgt haar vanaf jonge leeftijd. Elke zomer gaat ze met haar vader naar het Zuid-Italiaanse plaatsje Speziale. Daar ontmoet ze Bern, Niccola en Tommaso. Deze drie jongens zullen in haar latere leven een hoofdrol spelen. Ze volgt haar eigen pad en komt de nodige teleurstellingen tegen. Teresa is een dappere vrouw die haar geloof in vriendschap, liefde en zichzelf niet verliest. De critici vinden dat er behoorlijk wat thema's aangestipt worden. Dat is ook zo, maar stoort niet. 
Heel knap gedaan van Paolo Giordano, maar ik was al verkocht na De eenzaamheid van de priemgetallen. Wow wat een titels geeft hij zijn boeken mee!

5/5

Het tankschip

Kaas heeft een Willem Elsschot virus aangewakkerd. Maar dat is na het lezen van Het tankschip weer even over. Kwalitatief echt een minder boek. Ik heb de eerste vier hoofdstukken wel kunnen genieten van de stijl en de vaart van het verhaal, maar dat gaat er daarna af. Het verzandt in lange verhandelingen over ontduiking van belasting. Bovendien heeft het boek geen echt einde. Hoe loopt het af met de 'koper' van het tankschip.

3/5

Kaas

Ken je klassiekers: deze novelle van Willem Elsschot maakt deel uit van de canon van Nederlandstalige klassiekers. Het is een prachtig verhaal. Vanaf het begin (de personages worden voorgesteld als ware het een toneelstuk) weet je al dat het alleen maar verkeerd kan aflopen. Frans Laarmans verslikt zich in de uitdaging om vertegenwoordiger te worden. Aan alle kanten straalt van hem af dat hij een gedwee volgend man is, geen snelle onderhandelaar, een man die opkijkt tegen succesvolle types. De beschrijvingen van Elsschot zijn meesterlijk. Hij weet een sfeer neer te zetten waar de tragiek op humorvolle wijze vanaf straalt. Geweldig, wat een vakman.

5/5

L'archipel du chien

De nieuwste roman van Philippe Claudel is 'typische Claudel'. De stijl, personages en het maatschappijkritische tintje maken het een herkenbaar boek. Het leest vlot, al vrij snel spoelen 3 dode vluchtelingen aan op het eiland waar iedereen elkaar kent en er gezien de harde omstandigheden, het beste van maakt. De 3 dode jonge mannen halen het slechtste in de mens boven. Het complot dat gesmeed wordt is gruwelijk en dit kan alleen een slechte afloop hebben. Een vloek?

4/5

Muidhond

Na lezing, maar ook tijdens het lezen af en toe even bijkomen. Het boek even dichtdoen en zuchten. Muidhond zindert vanaf de eerste bladzijden. Het beklemt, het schuurt, het doet je gruwelen en nog veel meer. De hoofdpersoon is Jonathan, een jonge man die eenzaam met zijn moeder is opgegroeid en een seksuele voorkeur heeft voor jonge meisjes. Na een gevangenisstraf komt hij vrij en als lezer zit je in zijn hoofd. Je leest wat hij denkt, voelt, hoe hij strijdt en zijn leven probeert op te pakken. Dat wordt hem vrijwel onmogelijk gemaakt door de aanwezigheid van zijn nieuwe buurmeisje.
Heel confronterend. Heel erg goed.

5/5