Delphine de Vigan heeft een vlot leesbaar boek geschreven dat onder de huid kruipt. Ze beschrijft het leven van twee veertigers die vechten tegen vereenzaming en uitsluiting in de stad Parijs. Op het eerste gezicht zijn deze veertigers succesvol, ze hebben een leuke baan, kinderen. Maar er ontbreekt wel iets. De arts Thibault krijgt green grip op zijn partner Lila. Hij voelt dat zij niet echt voor hem gaat. Thibault verbreekt daarom de relatie met haar. Mathilde is weduwe en zorgt voor haar 3 zoons. Na een moeilijke periode na de dood van haar man vindt ze een nieuwe baan. Die baan gaat haar volledig opbreken in de loop van het verhaal. Soms denk je: het kan niet waar zijn wat haar gebeurt, maar je weet dat dit kan, het is zo echt, het lijkt zo dichtbij. Ze wordt getreiterd en weggepest door een afdelingshoofd. Ultiem vernederend. Mathildes verhaal is echt. Thibault blijft wat meer op de achtergrond. De personages komen elkaar een aantal keer tegen onder de grond, in de metro. Maar helaas, ze komen niet bij elkaar, en daar zit je als lezer toch stiekem op te wachten. Dit verhaal heeft geen happy end. Desalniettemin: lezen, het is echt de moeite waard.
4/5
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.