Waarom raakte in eerder zo in vervoering bij de boeken van Philippe Claudel en nu niet meer? Geuren heeft niet de betovering kunnen oproepen van zijn eerdere werk. Maar misschien moet ik dat ook niet vergelijken met deze bundel korte verhalen. In Geuren heeft Claudel telkens in een paar bladzijden zijn herinneringen aan de geuren uit zijn jeugd beschreven. De verhalen zijn alfabetisch gerangschikt van aarde tot zwerftochten (ik vraag me meteen af hoe de indeling in de originele Franse versie zal zijn). Er zijn een paar verhalen bij die je grijpen, maar het merendeel van de luchtjes doet helemaal niets met de lezer. Het blijft kort en oppervlakkig. En sommige (vertaalde!) zinnen zijn echt niet mooi. 'Op een koude wintermiddag tegen vijven, als de dag al troonsafstand doet en oplost in een melk van ijzervijlsel en as, ...' Nee, dit was het niet voor mij.
2/5
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.